"Net als thuis, maar dan anders..."❤️

Beste lezer,

Het waren zwoele zomerweken in Brabant. Toch stroomden veel reacties binnen op onze vernieuwde internatenwebsite.

We trappen daarom graag af met een paar verhalen hieruit. Neem de tienjarige Carolien die nooit meer de lege cel naast haar vergeet, als blijkt dat haar beste vriendin de Spaanse griep niet overleeft. Of Dries die in de redactie van de toch wel vrijzinnige schoolkrant van de Kruisheren zit en door het schoolbestuur onterecht wordt beschuldigd van het "bezoedelen van de drukper

s". En dan John die zo vaak van school wordt getrapt dat Internaat Sainte Marie écht zijn allerlaatste redding is...

Stuk voor stuk bijzondere herinneringen die op het netvlies staan gebrand van de vele oud-internen die Brabant rijk is. Verhalen die het waard zijn om te verzamelen en te bewaren. Beleef de kostschooltijd door hun verhalen.

Margot America, redactie

Levenslang trauma of onvergetelijke tijd: op kostschool bij paters en nonnen

Vlak voor de zomer is onze internatenwebsite aangevuld met aparte 'internaatwereldjes'. Het is bijzonder om te zien dat mensen die veertig tot zeventig jaar geleden op kostschool hebben gezeten, zich nog zoveel van deze tijd kunnen herinneren. Dat laat zien dat het voor velen een belangrijke tijd was in hun leven. Het is daarom goed dat deze herinneringen bewaard blijven. Ook op kostschool in Brabant gezeten? Kijk dan snel of jouw school erbij staat en vertel ons hoe jij deze tijd hebt ervaren.

Paters pesten en andere ondeugd op internaten

Het leven op katholieke internaten in Brabant stond vooral in het teken van kuisheid, gehoorzaamheid en soberheid. Een leven in het teken van God. De leerlingen die naar deze internaten gingen, waren echter van een leeftijd dat gehoorzaamheid het weleens aflegt tegen baldadigheid...

Trauma of redding? Sport op het internaat

Kinderen op kostschool kregen vroeger vaak van maandag tot en met zaterdag les. En ook hun buitenschoolse uren waren telkens goed gevuld. Lanterfanten was er niet bij en de jongens en meisjes hadden minder vrije tijd dan vandaag de dag. Toch (en misschien juist daarom) werd er volop van die vrije uurtjes genoten.

Zo zijn onze manieren... of niet?

"Oud-kostschoolleerlingen sturen ons soms erg bijzondere documenten. Zo stuurde een oud-leerling van Eymard-Ville in Stevensbeek het schoolreglement naar ons op. Dit geeft een bijzonder inkijkje in het democratische systeem van dat internaat waarbij de leerlingen zelf inbreng hadden."

Mick van Gerwen, projectmedewerker BHIC

Beste kostschoolverhalen...

"Mijn verblijf op pensionaat Mariëngaarde in Aarle-Rixtel" "Na de scheiding van mijn ouders werd mijn moeder door een stiefmoeder vervangen die het niet zo zag zitten met twee kinderen uit een vorig huwelijk van haar man... dus 'opgeruimd staat netjes.' Nog vaak denk ik terug aan mijn jeugdjaren op kostschool." (Bijdrage: Carolien van den Berg-Dreissen)	"Ik stapte een nieuwe wereld binnen" "In de late namiddag van 31 augustus bracht een van mijn neven mij met mijn moeder naar de Fraters van Tilburg in Oss. Na een klein uurtje en op slechts 45 kilometer afstand, kwam ik in een geheel nieuwe wereld terecht, die ver verwijderd leek van mijn vertrouwde omgeving in Tilburg, weg van ons huis, ons mam, mijn zusters en vriendjes." (Bijdrage: H.L.M. Bloemen)
Het jaarlijks 'plantenfeest' van broeder Bernardus "Elke kwekeling die in Oudenbosch heeft gezeten weet het nog. Onze natuurkundeleraar Broeder Bernardus verraste ons aan het einde van elk schooljaar op een proefwerk plantenkunde dat erg bepalend was voor het eindcijfer. In aanloop naar dit festijn was het een drukte van jewelste, want alle internen begonnen plantjes en takken te verzamelen." (Bijdrage: Karel Wouters)	"Alles was heel stipt en met militaire precisie" "In 1953, op elfjarige leeftijd, ging ik naar de lagere school van internaat Saint Louis. Ik had al eerder op een kostschool gezeten en meerdere lagere scholen, maar mijn moeder waarschuwde mij dit keer dat ik hier erg mijn best moest doen, want deze school kostte wel 1.000 gulden. Dat zei mij overigens niets." (Bijdrage: Ruud Hanssen)
Het einde van internaat Sainte Marie John van de Luijtgaarden was dertien toen hij in 1981 naar het internaat Sainte Marie in Huijbergen vertrok. Na weggestuurd te zijn van kostschool Juvenaat Sint Willibrord in Deurne en zijn school in Roosendaal, was dit zijn laatste stop. Hierna zou geen enkel internaat hem nog willen, vertelt hij ons.	Ik ga niet meer! Nooit meer! Nóg een jaar? Geen haar op het hoofd van de jonge Margriet van Stratum die er maar over piekerde om nog een jaar naar het internaat in Dongen te gaan. Inmiddels blikt ze meer genuanceerd terug. "Ik heb daar geleerd dat je - om te bereiken wat je wilt - naast dromen ook kennis nodig hebt."
"Ik had de drukpers bezoedeld" Het College van het Heilige Kruis in Uden had zoals de meeste scholen een schoolkrant. Eind jaren zestig zat Dries Verdenius in de redactie. "In het eerste exemplaar had iemand uit naam van mij een gedicht geplaatst waar nogal veel om te doen was. Ik had het weesgegroetje een beetje verbasterd. Het schoolbestuur was 'not amused'."	De Gouden Jaren van Mater Misericordiae Ans Mannaerts, Jo de Laat en Thea Zegers volgden alle drie een interne opleiding aan de kweekschool Mater Misericordiae in Tilburg. Het was een fantastische tijd! Hun meest verafschuwde verplichting? "Dat was een of ander vies bruin mantelpakje", vertelt Mannaerts. Ook Zegers heeft hier geen goede herinneringen aan. Blik terug met deze drie dames.

Vragen over Vroeger? Surf naar www.bhic.nl

Vind ons leuk

Volg ons

Bekijk foto's

Lees verhalen

Volg ons op Instagram

redactie@bhic.nl | 073-6818500 | doorsturen

Uitschrijven