De eerste week ging het heel goed. De kittens groeiden als kool en zelfs de 3 kleinsten hoefden we eigenlijk na 2-3 dagen niet meer bij te voeren. Ze kregen meer dan genoeg binnen en kwamen netjes gemiddeld 10% oer dag aan met minimaal bijvoeren.
Wel moesten we van twee kittens het geslacht herzien. Door de zwellingen naar aanleiding van de druk die de kittens oplopen tijdens de bevalling, zwellen de uitwendige kenmerken van de geslachtorganen wat op, waardoor we Dender en Doyles aanzagen voor katertjes.
Na een paar dagen was de zwelling weg en moesten we concluderen dat Evita 2 katertjes en 4 poesjes heeft gekregen in plaats van andersom. Dender heet inmiddeld Dee en Doyles hebben we Dawa genoemd.
Na de eerste week zagen we dat alle kittens wat begonnen af te vlakken ein gewicht en Evita werd ook wat onrustiger. Ze ging minder eten en bleef langer bij de kittens liggen. De dagen ervoor kwam ze regelmatig al even naar beneden om de benen te strekken als de kittens toch sliepen.
Eerst vermoedde de dierenarts dat ze pijn en stress had door de schaafwondjes die de kittens inmiddels hadden veroorzaakt door het vechten om een tepel. Ze kreeg hier pijnstilling voor en even leek dit te helpen. Om haar te ontzien, waren we al weer begonnen met bijvoeren van alle kittens. Ook Evita zijn we toen gaan bijvoeren met krachtvoer.
Op zondag at ze echter bijna niks meer zelf. En het leek alsof ze misselijk was. Ging wel alle bakje met voer langs, likt met haar tong en zag er dan maar weer vanaf. Ze verzette zich hevig tegen het onder dwang bijvoeren, zat dan helemaal te "shaken".
Met de dienstdoende dierenarts overlegd en omdat Evita van de pijnstilling ook misselijk kon worden, kreeg ze een injectie tegen misselijkheid. Dit leek iets te helpen, maar eten deed ze maar mondjesmaat.
Omdat de kittens qua gewicht gelijk bleven of zelfs iets afvielen, is maandag onze eigen dierenarts kijken. In verband met het "shaken" dat Evita ook deed buiten het dwangvoeren om, was dit voor haar de reden om Evita mee te nemen naar de praktijk voor een aantal testen.
Uiteindelijk bleek dat Evita een ernstig tekort aan calcium had ontwikkeld en als we langer hadden gewacht ze in shock had kunnen raken. Calcium helpt is nodig voor een goede werking van de zenuwen en spieren, de bloedstolling en het transport van andere mineralen in het lichaam. Een tekort zorgt voor spierkrampen en kan hartritmestoornissen veroorzaken.
Ondanks dat Evita al calciumverrijkte voeding voor zogende katten kreeg en goed at, hebben de kittens de eerste week blijkbaar toch te veel van haar gevraagd. Uit zelfbehoud heeft haar lichaam toen de melkproductie verlaagd/stop gezet.
Na een infuus met calcium, krijgt Evita nu 3x per dag 1 ml calcium in de bek en proberen we haar te verleiden om calciumrijke producten, zoals yoghurt en kaas te eten. Helaas lukt dit laatste niet echt en wil ze ook geen kittenmelk.
Dwangvoeren doen we niet meer, omdat dit zoveel stress bij haar gaf dat ze onze slaapkamer niet meer veilig vond. Ze heeft de kitten verhuisd naar de infraroodsauna in de slaapkamer naast ons. Daar ligt we helemaal content en ze begint weer zelf meer te eten. Wel seletief; tot nu toe alleen de zakjes natvoer van Sheba Délices du Jour (en dan alleen de variant met tonijn en kabeljauw), de piepkleine brokjes Mother & Babycat van Royal Canin en de Junior-variant van Whiskas. Deze laatste brokjes bevatten extra calcium.
De kittens voeren we nu om de 3-4 uur gemiddeld 3 ml. Tussendoor liggen ze wel aan bij Evita, maar voor zover we kunnen controleren, produceert ze zelf bijna niks meer aan melk.
Het is de vraag of de melkproductie uberhaupt nog op gang gaat komen. We blijven ze dus bijvoeren en zullen met 3,5 week proberen om ze op vastvoer over te zetten.
