Driemaandelijkse nieuwsbrief Oostrem vzw | oktober - november - december 2016|www.oostrem.be
 
Beste vrienden,

Oostrem wenst iedereen te bedanken voor de aanhoudende financiële ondersteuning.
De werken aan de nieuwe woning in Wilsele waar 8 bewoners vanaf 2017 een thuis zullen krijgen, vorderen erg goed. De ruwbouwwerken en de dakwerken zijn voltooid. De elektriciteitswerken zitten op schema en het buitenschrijnwerk is zo goed als klaar. Nu kan er volop ingezet worden op de binnenafwerking.
Oostrem investeert niet alleen in nieuwbouw, maar ook in de bestaande infrastructuur. De keuken van het nursinghome in de Bijlokstraat wordt volledig vernieuwd. Binnenkort wordt er een evacuatieplatform gemaakt in de Benedictushoeve, waardoor gebruikers op een veilige manier kunnen ontzet worden wanneer er brand uitbreekt. Vanaf volgend jaar zullen wij trouwens nog heel wat middelen investeren om de bestaande woningen aan de nieuwe brandweernormen aan te passen. Daarnaast zijn er de vele verzuchtingen vanuit de verschillende werkingen. Dat kan gaan over tuinparasols, muggenramen, verhoogde toiletten, sportramen en kinémateriaal, … Te veel om op te noemen, maar we blijven systematisch investeren.
Wij durven via deze nieuwsbrief dan ook, nog maar eens, een oproep doen om een eindejaarsgift te storten. Het rekeningnummer van Oostrem is nog steeds BE18 7430 2825 1565 – BIC KREDBEBB.
Prettige kerstdagen en schitterende vooruitzichten voor 2017!
 
- Mario Vanhaeren
 
 

AGENDA
 
15 januari 2017
Gastenfeest

28 mei 2017
Opendeurdag en officiële            
opening Wilsele II

13 en 14 oktober 2017
Kaas- en wijnavonden
 
 
TRAINWORLD

Op 7 juli gingen we naar het ‘Trainworld’ museum. Na eerst wat verloren gereden te zijn in Brussel kwamen we uiteindelijk in Schaarbeek toe.
We mochten op het terras van het station eerst onze broodjes opeten, daar stond al een mooi rijtuig van Trainworld en ook een locomotief om op de sporen te werken.
We kwamen het museum binnen,  daar zagen we de eerste stoomlocomotieven in miniatuur.  Er was ook een station-maquette van Brussel-Zuid en van Antwerpen centraal. Daarna kwamen we in de donkere ruimte waar de echte locomotieven staan. Zoveel zalen na elkaar, allemaal gevuld met prachtige exemplaren! De parel van het museum was een groene stoomlocomotief  met twee gele strepen, daar kon je echt niet naast kijken. 
In een tunnel konden we de verschillende sporen zien en op het einde leek het alsof er een trein naar ons toe gereden kwam. Stany en ik gingen op de sporen liggen, maar gelukkig was het maar een videobeeld en kunnen we het nog navertellen.
 
 
Iedere zaal nam je terug mee in de tijd. Bij het bekijken van een film over de wagons waar de Joden in vervoerd werden naar de gaskamers kwamen onze haren rechtstaan. We kwamen ogen tekort bij het bekijken van de koninklijke wagons en de posttrein.
Er staan wel 50 verschillende trainstellen en in de meeste mocht je een kijkje gaan nemen.
Onze dag in Trainworld was veel te kort, we hadden nog uren kunnen rondkijken.                
Wij komen zeker nog terug!
 
- Guy De Coninck
 
 
Oostrem kijkt de toekomst hoopvol tegemoet!
 
Aandachtige lezers van het Oostremnieuws weten dat onze sector voor ingrijpende veranderingen staat.
Vanaf 2017 ontvangt Oostrem geen rechtstreekse subsidies meer, maar worden alle middelen persoonsvolgend. De gebruikers krijgen een 'rugzak' waarmee zij zelf ondersteuning kunnen inkopen. Het staat hen vrij om deze volledig volgens eigen behoefte en in eigen regie in te zetten.
De bijstandsorganisaties staan al klaar om hen daarbij te staan..., tegen een vergoeding weliswaar. 'Onafhankelijk Leven' spant de kroon en voert de beste public relations (€ 70 per uur + vervoerskost). En dan is het maar te hopen dat er ook een aanbod is dat zich hierop kan afstemmen.

Oostrem engageert zich om zich gratis te buigen over zulke vragen. Daarom werd De Zorgpoort opgericht, een gezamelijk aanmeldings- en intaketeam op initiatief van Alezi (Begeleid Wonen Leuven - Hejmen -Oostrem).

Oostrem maakt zich trouwens ook geen zorgen. De kwaliteit van onze voorziening, maar vooral van onze professionele medewerkers is van die aard dat gebruikers er graag wonen en werken. Doorheen de jaren is ons aanbod alleen maar deskundiger geworden. We stemmen ons op de juiste manier af op de individuele gebruikers en hebben oog voor hun socio-emotioneel welbevinden.

We zijn gespecialiseerd in verpleegkundige handelingen, in transferbeleid en comfortzorg. We hebben oog voor slik- en auditieve problemen. We gaan steeds op zoek naar de juiste hulpmiddelen. Meer nog: Oostrem is en blijft een organisatie met een zeer groot hart voor de gebruikers. De overheid mag beweren dat wij te vaak aanbodgericht werken, maar wij bewijzen elke dag het tegenovergestelde. We durven dan ook nadrukkelijk stellen dat wij goed bezig zijn!
 

IN MEMORIAM
 
Op 16 september overleed Dhr. Louis Hamels, schoonvader van Christine   Potemans (Raad Van Bestuur) en echtgenoot van Mia de Kelver (gewezen voorzitter van Oostrem).
 
Eveneens kregen wij het droevige nieuws dat de Mevr. Carine Dessart, mama van Deborah Haesaerts (begeleidster Leefgroep Herent) overleden is op 26 oktober.

We wensen beide families heel veel sterkte toe.
 
 
Kroniek van 50 jaar Oostrem
Door de verhuis van de Schapenstraat naar de nieuwbouw in de Bijlokstraat konden 30 personen dagelijks opgevangen worden, nl. 15 bewoners en 15 dagcentrum-bezoekers. Op dat ogenblik kwamen alle dagcentrum-bezoekers voltijds, vijf dagen op vijf. Van ‘deeltijds werken’, van ‘flexibilisering’ was toen nog geen sprake. De druk om uit te breiden, bleef enorm groot. Ook toen stonden duizenden personen met een beperking op lange wachtlijsten. Wij konden niet weerstaan aan de druk om extra opvang te voorzien en bleven uitkijken naar nieuwe mogelijkheden. Door de leegstand van de gemeenteschool SKLO Wijgmaal konden wij de stad Leuven overtuigen om een aantal grote klaslokalen voor een zeer billijk bedrag aan Oostrem te verhuren. Voor de meeste begeleiders kwam deze uitbreiding te vroeg, maar Eddie, Hilde (de vroegere ergo) en Mario zetten koppig door. Zij werkten tussen hun gewone werk door om alle klaslokalen te schilderen, ramen te renoveren, keuken en sanitair te voorzien. Het werd een helse klus die op een viertal maanden geklaard werd, balancerend

 
op hoge stellingen en elke minuut benuttend. Door de start van het dagcentrum Wijgmaal op 4 september 1989 konden nieuwe dagcentrum-gebruikers aangetrokken worden. Bij de opstart bedroegen de kosten voor de inrichting, het personeelslid en de aankoop van een minibus ongeveer 1 miljoen bef. (25.000 €). Hiervoor was bij aanvang geen subsidie voorzien, want het was wachten op de erkenning. Voor 1989 moest de vzw al deze kosten zelf dragen.
In een oud verslag vind ik de verzuchtingen voor de tuin terug. Er moest zeker een kippenhok komen, een petanquebaan, grote banken met een tafeltje, met enkele tuinkabouters als vaste klanten, een basketring en go-cars. Het kippenhok is intussen reeds verdwenen; de petanque-banen, de tuinmeubelen en de orthopedische fietsen zijn er nog steeds. De tuinkabouters bleven in onze dromen voortleven.
In een ander verslag van 20 december 1989 was er sprake van nieuwe toekomstplannen. Wij zouden op zoek gaan naar een bouwgrond voor de oprichting van een nieuw t(e)huis …


Griezelen in Dagcentrum Wijgmaal! 



Meer sfeerfoto's, de vooruitgang van de nieuwbouw in Wilsele II en alle andere info vind je op de Oostrem Facebookpagina. Neem zeker een kijkje en like ons op Facebook!
 

De emotionele impact van het zorgzwaarte-instrument (ZZI) op de gebruiker en zijn netwerk
 
De voorbije weken werden verschillende gebruikers van Oostrem ingeschaald met het zorgzwaarte-instrument. Deze bevragingen duren telkens twee tot drie uur en er staat steeds één gebruiker centraal. Om alles vlot te laten verlopen, wordt er gevraagd om minstens één persoon uit het persoonlijk netwerk te laten aansluiten als informant. Meestal is dit een ouder, broer of zus. Ook de gebruiker zelf is aanwezig. Hij kan er voor kiezen om het gesprek na een half uur te verlaten. Tot slot is er minstens één informant uit het professioneel netwerk aanwezig. In Oostrem is er voor gekozen om zowel één betrokken begeleider als de orthoagoge te laten aansluiten; op deze manier kunnen de gesprekken zo vlot en correct mogelijk verlopen.
Doorheen de verschillende bevragingen werd alvast één conclusie duidelijk: de emotionele impact van een inschalingsgesprek met het zorgwaarte-instrument mag niet worden onderschat. De verschillende vragenlijsten die gebruikt worden tijdens het gesprek, informeren naar alle aspecten van het dagelijks leven: zelfstandigheid, vaardigheden, gedrag en emoties, ... De vragenlijsten zijn bovendien zodanig opgesteld dat de focus onvermijdelijk komt te liggen op wat de gebruiker níet kan en op die aspecten van het functioneren die het samenleven met anderen bemoeilijken. Privacy lijkt niet meer te bestaan. Een gesprek over talenten, mogelijkheden, persoonlijkheid en karakter is niet aan de orde. Kan het verschil met de visie en het dagelijks werk in de sector nog groter zijn? Als begeleider vertrek je elke dag vanuit de mogelijkheden van de gebruiker: wat kan hij zelf? Wat doet hij graag? Hoe zorgen we er voor dat de gebruiker een maximale impact heeft op zijn eigen leven?  Het ZZI noteert dat de gebruiker geen tijdschrift kan lezen; het begeleidend team ziet vooral dat dezelfde gebruiker ontzettend veel plezier ervaart in het bladeren in dat tijdschrift en dit volledig zelfstandig kan. De gebruiker kan misschien geen betaald werk verrichten, maar hij is een waardevolle aanwezige in alle ateliers waar hij aan deelneemt. Het langdurig focussen op de beperkingen van de gebruiker is confronterend voor al diegenen die bij de controle inschalingen betrokken zijn.
 
 
Ze geven aan dat ze achteraf toch even moeten bekomen. Voor de aanwezige familieleden is de confrontatie eens zo hard. Ze willen zo graag vertellen waar de zoon/dochter, broer of zus wél goed in is, hoeveel plezier ze soms samen beleven, hoe fier ze zijn op wat hij de voorbije jaren al heeft geleerd en bereikt, …In plaats daarvan hebben ze net moeten vertellen hoeveel hulp hij nodig heeft en wat er soms moeilijk loopt. Ze worden geconfronteerd met wat broer of zus, zoon of dochter niet kan, misschien nooit zal kunnen. Een aantal gebruikers hebben de voorbije jaren door ouderdom of een toenemende fysieke beperking meerdere vaardigheden verloren. Het maakt heel wat los als je daar plots moet bij stilstaan. Andere gebruikers staan in het begin van hun volwassen leven. In plaats van als familie te mogen hopen en dromen, worden zij de realiteit in gedwongen. De ervaring in Oostrem is dan ook dat elk betrokken familielid achteraf op adem moet komen. Het is nodig om even te kunnen napraten, de emotie even toe te laten en de focus terug te verleggen. Maar eerst is de nazorg voor de gebruiker zelf. Ook voor hem was het gesprek immers emotioneel belastend. Want bekijk dit eens even uit zijn perspectief: samen met je familie en begeleiders heb je de voorbije uren niet alleen stilgestaan bij je beperkingen en soms ook je minder leuke eigenschappen, je hebt al deze informatie ook nog eens moeten delen met iemand die je totaal niet kent. Misschien zijn er wel dingen gezegd waar je het helemaal niet mee eens bent, of vind je het hele gesprek eigenlijk een inbreuk op je privacy. Misschien ga je wel erg twijfelen aan jezelf, ben je beschaamd, of was de confrontatie met je beperkingen meer dan wat je op dat moment aankon.Na jaren werken aan competenties, talenten en mogelijkheden werd het oude defect-denken terug opgediept. Hoe minder iemand kan, hoe meer middelen. Hoe meer iemand kan bereiken door een aanhoudend geloof in de eigen krachten, hoe zwaarder de afstraffing. Dat iemand maar evolueert door niet aflatende steun van familie en professionelen is van geen tel. Het is allemaal toch wel redelijk bedroevend.

- Sandra Seys
 
 
Music for Oostrem 2016

Ook in 2016 is Oostrem één van de geregistreerde goede doelen van Music for Life. Via kerstmarkten, voorstellingen en huiskamerconcerten wordt de komende weken geld ingezameld voor Oostrem.
Volg alle acties op  de voet via onze Facebook-pagina:
facebook.com/oostrem!
 

5 Studio's in de Keulenstraat in Herent
 
In de Keulenstraat 72 in Herent werd een paar maanden geleden gestart met de verbouwing van een huis. Dit woonhuis wordt verbouwd tot vijf aparte studio's, aangepast aan de noden van personen met een beperking. De familie Heymans - Van Horebeek contacteerde Alezi in 2015 rond een woning die ze graag wilden verbouwen en verhuren voor een specifieke doelgroep. Door de mogelijkheden en de ligging van het huis is de woning geschikt voor een doelgroep die zelfstandig kan wonen. Samen met de architect, de eigenaars en de directie van Hejmen werden de plannen opgemaakt en zal de woning vijf studio's bevatten met daarnaast een gezamelijke ruimte voor de bewoners. Vzw Hejmen nam het engagement om de woning te huren. Normaal gezien zullen in de loop van 2017 de eerste bewoners hun intrek nemen in dit huis. Als Alezi-partner is Oostrem bijzonder verheugd dit initiatief te kunnen aankondigen.
 
Alezi is een samenwerkingsverband van Oostrem, Hejmen en Begeleid Wonen Leuven.

Meer informatie kan je vinden op
www.alezi.org.