We zijn zeer verheugd dat we na geruime tijd zoeken een geschikte opvolger voor Kees Kuijken hebben weten te vinden. Sinds 15 maart 2025 is Herman Brink aan ons bestuur toegevoegd. Hij zal de functie van voorzitter op zich nemen.
In de vorm van een interview zal Herman zich aan jullie voorstellen.
Persoonlijke achtergrond:
Kun je iets over jezelf vertellen?
Geboren in Gelderland, Nijkerk, vanaf mijn negende jaar opgegroeid in Zuidwolde-Drenthe, op de boerderij van mijn ouders, op de rand van het Reestdal. Dat gebied heeft mij geïnspireerd om na de middelbare school een studie bosbouw & cultuurtechniek te volgen. Ik woon op een woonboerderijtje in Smilde, met Joke, mijn vrouw. We hebben 2 kinderen, beiden met hun partners woonachtig in het noorden, en zijn de gelukkige grootouders van een kleinzoon. Ik ben inmiddels gepensioneerd, na meer dan 40 jaar werkzaam te zijn geweest in het beheer van natuurgebieden voor Staatsbosbeheer, in allerlei verschillende leidinggevende functies, in Noord- en Oost Nederland. In mijn vrije tijd ben ik altijd actief geweest in sport, bestuurlijke activiteiten (op het gebied van natuur en milieu, waterschap, politiek), en buiten, klussen in de tuin, eigen brandhoutvoorziening en dergelijke.
Wat motiveert je om voorzitter te worden van Groen en Handicap?
Het werk van het Kenniscentrum is van groot belang, voor iedereen die wil genieten van de natuur en het landschap in ons mooie landje. Daar een bijdrage aan leveren, zodat minder mensen belemmerd worden om in het buitengebied te genieten van al dat moois, vind ik fijn om te doen. Dankzij mijn werk en hobby’s heb ik een ruim netwerk opgebouwd van mensen, die actief zijn in het beheer van natuurgebieden en openbaar bestuur. Een netwerk, wat voor het Kenniscentrum van belang kan zijn, om meer aandacht te krijgen voor onbelemmerde toegankelijkheid van natuurgebieden, ook voor mensen met bijvoorbeeld kinder- en wandelwagens, of afhankelijk zijn van een rollator of een rolstoel, vanwege fysieke of verstandelijke beperkingen.
Heb je persoonlijke ervaring met toegankelijkheid in de natuur?
Bij mijn betrokkenheid bij het beheer van natuurgebieden is het thema ‘toegankelijkheid’ regelmatig aan de orde geweest. Bijvoorbeeld bij de aanleg van verschillende familiepaden werd advies gevraagd van het Kenniscentrum, om er zeker van te zijn de goede dingen te doen. Ook bij de realisatie van informatiecentra en de daarop aangesloten wandelpaden bleek het essentieel afzonderlijk aandacht te besteden aan toegankelijkheid. Heel bijzonder vond ik het, dat mijn werkgever, voor een gewaardeerde boswachter in het hoogveengebied Bargerveen, ervoor heeft gezorgd dat er een aan dat gebied aangepaste rolstoel met rupsbanden beschikbaar kwam, zodat hij zijn werk tot aan zijn pensioen heeft kunnen uitoefenen.
Visie en plannen:
Wat zijn je belangrijkste doelen als voorzitter?
Wat ik hoop te bereiken is, dat de komende jaren nog meer mensen en organisaties zich realiseren, hoe belangrijk het is dat iedereen, ook als je fysieke beperkingen hebt, kunt genieten van mooie gebieden. Dat het niet vanzelfsprekend is, maar vraagt om specifieke kennis en aandacht. Het feit dat we als Nederland het VN-verdrag Handicap in 2016 hebben onderschreven, maar volgens de VN daar te weinig invulling aan geven, is beschamend. De overheid laat het aandacht vragen voor dat verdrag, en het delen van kennis daarover, nu over aan vrijwilligers binnen het Kenniscentrum, dat zou eigenlijk serieuzer opgepakt moeten worden.
Welke uitdagingen zie je op het gebied van natuurtoegankelijkheid?
De toegankelijkheid van natuurgebieden in het algemeen is in Nederland heel goed: meer dan 90 % van de gebieden zijn ontsloten met wandel- en fietspaden, en ook via vaarroutes toegankelijk. De kunst is, om een klein, maar goed gekozen deel van die voorzieningen zodanig vorm te geven, dat iedereen, ongeacht fysieke of verstandelijke beperkingen, kan genieten van die natuur. Onze bevolking wordt de komende decennia gemiddeld ouder, maar ook behept met meer beperkingen. Dat vraagt nog meer aandacht voor voorzieningen, die toegankelijk zijn. Daarvoor voldoende aandacht, budget en invulling krijgen is een forse uitdaging.
Zijn er nieuwe initiatieven of projecten waar je je op wilt richten?
Mijn belangrijkste missie is, bij overheden en organisaties, die betrokken zijn bij beheer en inrichting van gebieden in het buitengebied, een grotere vanzelfsprekendheid te realiseren, toegankelijkheid en inclusie mee te nemen in alles wat ze doen.
Betrokkenheid en samenwerking:
Hoe denk je de samenwerking met andere organisaties en overheden te
verbeteren?
De samenwerking met organisaties en overheden zijn volgens mij afhankelijk van een paar dingen: men moet het Kenniscentrum kennen, naamsbekendheid, men moet het belang van toegankelijkheid onderkennen, en weten dat het Kenniscentrum kan helpen. We moeten zelf goed op de hoogte blijven van ontwikkelingen bij de samenwerkende overheden en organisaties, zodat we op tijd kunnen aanhaken bij ontwikkelingen. Tot slot, de landelijke, provinciale en gemeentelijke overheden moeten voldoende financiële armslag reserveren om toegankelijke gebieden mogelijk te maken, zodat organisaties, die het beheer van die gebieden verzorgen, daar ook budgettaire ruimte voor krijgen. Daar moeten we dus bij de juiste instanties aandacht voor vragen.
Wat kunnen belanghebbenden bijdragen aan de missie van Groen en Handicap?
De missie van Groen en Handicap is heel erg gebaat bij ambassadeurs. Elke belanghebbende kan in eigen omgeving aandacht vragen voor toegankelijke voorzieningen en gebieden. Mensen en organisatie blijven attenderen op beperkingen, die aan de orde zijn in gebieden. Maar bovenal vooral genieten van die gebieden, die goed zijn ontsloten, dat is het mooiste wat we willen bereiken met Groen en Handicap.
Toekomst en oproep:
Wat hoop je over een paar jaar bereikt te hebben?
Ik zou graag zien dat bij het aanbod van opengestelde natuur in het buitengebied er automatisme is gecreëerd voor toegankelijkheid en inclusie voor iedereen. Vergelijk het met bv de aanleg van een autosnelweg: Rijkswaterstaat denkt altijd ook aan het beschikbaar maken van plekken waar brandstof getankt kan worden. Zo moet het VN-verdrag in alles wat we in Nederland doen ook als automatisme toegepast worden!
Hoe kunnen mensen helpen of betrokken raken bij Groen en Handicap?
Iedereen kan Groen en Handicap helpen, door in eigen omgeving bij overheden en organisaties aandacht te vragen voor toegankelijkheid voor iedereen. Men kan zich daarmee in feite opstellen als een ambassadeur voor toegankelijkheid. Helemaal mooi is het als mensen zich ook feitelijk aansluiten bij Groen en Handicap, en zich als ambassadeur van Groen en Handicap actief inzetten voor onze missie.
