In deze nieuwsbrief:
- Overlijden Judith en bezoek Peru Marjon
- Even voorstellen...
- De meisjes
- Nieuwe studieruimte
- Visiedocument
- Benefiet diner
- Donateurs gezocht!
Veel lees plezier gewenst! |
Stichting Gina Nederland
De Terrassen 24
ABN AMRO -NL05ABNA0608499609
|
Van harte welkom op het benefietdiner!
Zaterdag 2 november 2019
Locatie volgt. | | |
Deze nieuwsbrief moeten wij helaas beginnen met verdrietig nieuws. Judith Flores, de directrice van het opvanghuis is eind mei overleden. Begin van dit jaar was zij op bezoek bij haar dochter in Argentinië waar zij een hartaanval kreeg. Na enkele dagen in het ziekenhuis was zij zo ver hersteld dat zij terug kon vliegen naar Peru. In Chosica herstelde zij verder en Judith had besloten om begin juni weer te starten met werken. Helaas heeft dat niet zo mogen zijn. Eind mei kreeg zij opnieuw een hartaanval en haar lichaam was nog te zwak om dit aan te kunnen. Judith stierf twee dagen later.
Voor de meisjes en het personeel van Hogar de Gina was dit een grote schok. Judith was de motor achter het opvanghuis en als een moeder voor veel van de meisjes. Ze laat een grote leegte achter. De voorzitter van Stichting Gina Nederland Marjon Reffeltrath is onmiddellijk naar Peru afgereisd om de meisjes en het personeel te ondersteunen. Dit met dank aan de stichting Wings of Support (onderdeel van KLM) die het ticket regelde en betaalde. Er waren bij de oudste meisjes, maar ook bij het personeel twijfels of het opvanghuis nu nog wel bestaansrecht had. Gelukkig kon Marjon deze twijfels wegnemen en de meisjes duidelijk maken dat zij gebruik van het opvanghuis konden maken zolang zij dat nodig hadden. Met het personeel is gesproken over de opvolging van Judith. Er heerste onder het personeel en onder de meisjes een sterke voorkeur voor Gladys Flores, de dochter van Judith. Zij kookte in het opvanghuis en hielp haar moeder waar nodig. Gladys is bekend met de meisjes en heeft hetzelfde grote hart als haar moeder. Gladys is getrouwd met Antonio en samen hebben zij twee kleine kinderen.
Na verschillende gesprekken met Gladys en haar man hebben zij besloten de stap te wagen. Samen met hun kinderen zijn zij inmiddels in het opvanghuis getrokken en maken zich nu langzaam het werk van Judith eigen. De meisjes zijn erg blij met deze beslissing en doen het, ondanks hun verdriet, goed. Ook wij zijn Gladys en haar gezin dankbaar dat zij deze verantwoordelijkheid op zich willen nemen en een familie willen vormen met de meisjes.
|
Even aan u voorstellen... |
Graag stelt Gladys zichzelf en haar gezin voor:
Hallo, mijn naam is Gladys Cristina López Flores, ik ben 35 jaar oud, ik heb drie kinderen:
Karoline (16 jaar): ze is dit jaar haar studie aan het afronden, in de toekomst wil ze chemische en metallurgische technieken (metaalkunde) studeren.
Anelisse (10 jaar) zij zit op de lagere school (5de leerjaar).
Antonio (7 jaar) Hij zit op de lagere school (2de leerjaar).
Mijn man is Antonio 43 jaar oud, hij is elektrotechnicus.
Ik studeerde educatie maar ik kon mijn carrière niet afmaken omdat ik mijn tijd aan mijn kinderen moest besteden. Dit jaar ben ik weer gaan studeren, helaas zorgde de snelle dood van mijn moeder ervoor dat ik mijn plannen veranderde:Ik ben blij met deze nieuwe uitdaging. Ik heb veel dingen van mijn moeder geleerd, maar ik moet nog verder studeren om voorbereid te zijn om de meisjes de best mogelijke zorg te bieden.
Ik wil ook alle personen in Nederland bedanken voor hun vertrouwen in mij en mijn familie.
Kusjes van heel mijn familie en bedankt,
Gladys Cristina López Flores |
Hoewel het verdriet om Judith natuurlijk op de voorgrond staat, doen de meisjes het goed. Tijdens de dagen na het overlijden en de begrafenis van Judith zijn zij continu begeleid door de maatschappelijk werker en de psycholoog. De komst van Gladys en haar gezin hebben voor rust en continuïteit gezorgd.
Helaas is kort voor de begrafenis van Judith een van de oudere meisjes Sarai door het Ministerie van de Vrouw uit het opvanghuis gehaald. Sarai komt uit de jungle en is onder valse voorwendselen naar Lima gehaald om daar te werken in de seksindustrie. Zij woonde al maanden in het opvanghuis en had haar draai helemaal gevonden. Het personeel van het opvanghuis was zelfs bezig om in samenwerking met een Canadese organisatie het zusje van Sarai naar het opvanghuis te halen voordat dit meisje hetzelfde lot zou moeten ondergaan als haar grote zus. In principe zijn er in Peru opvanghuizen voor meisjes uit de seksindustrie en had Sarai daar geplaatst moeten worden. Door een fout van de overheid kwam zij echter in Hogar de Gina terecht. Deze fout werd pas maanden later opgemerkt en de overheid besloot alsnog Sarai over te plaatsen. Sarai wilde dit niet, maar tegen een besluit van de overheid valt in Peru weinig in te brengen. Sarai heeft de begrafenis van Judith niet kunnen bijwonen en woont nu in een opvanghuis in Lima. Er is door het personeel van Hogar de Gina geprobeerd om Sarai terug te laten keren, maar dat is tot op heden niet gelukt.
|
Hogar de Gina is uitgebreid met een nieuwe ruimte waar de meisjes kunnen studeren. Voorheen deden zij dit in de woonkamer waar het echter veel te onrustig was. Er is toen een provisorische studieruimte gemaakt, maar door het gebruik van golfplaten was het in de zomer te heet en in de winter niet waterdicht. Een samenwerking tussen de Nederlandse eigenaar van het huis en een Peruaanse ingenieur heeft geresulteerd in een prachtige ruimte! Een Peruaanse donateur gaat de ruimte inrichten zodat de meisjes in het vervolg hun huiswerk op een rustige en geconcentreerde manier kunnen maken. |
Enkele maanden voordat Judith overleed, is er met het personeel gesproken over de internationaal veranderende visie met betrekking tot weeshuizen en opvanghuizen. De Vereinigde Naties heeft een document doen uitgaan met richtlijnen met betrekking tot de begeleiding van kinderen zonder ouderlijke zorg. Uitgangspunt is dat kinderen zo veel mogelijk op moeten groeien in hun eigen gezin of gemeenschap. Hulp moet worden geboden in de gezinssituatie dan wel binnen de gemeenschap. Het plaatsen van kinderen in een opvanghuis moet gezien worden als laatste redmiddel. Stichting Gina Nederland onderschrijft deze richtlijnen en heeft een plan opgesteld om in de komende jaren de residentiële hulp af te bouwen en meer zorg te bieden in de thuissituatie van de meisjes. Om dit te kunnen bereiken, is echter ook een visieverandering nodig onder het personeel van het opvanghuis.
In Peru overheerst de opvatting dat het voor kinderen die in armoede leven beter is om hen uit huis te plaatsen. Zo hebben ze in ieder geval toegang tot basisvoorzieningen en kunnen ze naar school. Daarnaast kiezen moeders, volgens welzijnswerkers, ervoor om in een situatie van huiselijk geweld bij hun man te blijven. Een gebrek aan weerbaarheid, het verliezen van financiële zekerheid en het gebrek aan opvangmogelijkheden voor moeders en kinderen speelt hierbij een rol. De kinderen uit huis plaatsen zou in het geval van huiselijk geweld de enige optie zijn om ervoor te zorgen dat de kinderen kunnen opgroeien in een veilige situatie. Het plaatsen van kinderen bij familie binnen het sociale netwerk van het gezin is volgens veel welzijnswerkers geen optie. Families wonen vaak dichtbij elkaar en door het kind in het netwerk van het gezin te plaatsen, is het kind niet verzekerd van een veilige omgeving aangezien de dader van het (seksueel) geweld nog steeds in de buurt is.
Bovenstaande opvattingen heersen ook onder het personeel en het bestuur van Hogar de Gina. Het opvangen van kinderen in een residentiele setting wordt over het algemeen gezien als een constructieve oplossing voor een verscheidenheid aan problematiek. Er is weinig kennis en bewustzijn met betrekking tot de mogelijke negatieve gevolgen voor de ontwikkeling van het kind als het opgroeit in een opvanghuis. Daarnaast worden problemen zoals armoede en huiselijk geweld als een onoplosbaar feit beschouwd waar afzonderlijke hulpverleningsorganisaties geen vat op kunnen krijgen. Het vraagt een ingrijpende verandering in visie wil het bestuur en het personeel van Hogar de Gina zich scharen achter de Richtlijnen voor Alternatieve Zorg aan Kinderen (VN, 2009).
Om te komen tot een visieverandering is vooral kennis nodig. Kennis over de gevolgen voor de ontwikkeling van een kind als het opgroeit in een opvanghuis, maar ook kennis over de alternatieven voor het opgroeien binnen een residentiele setting. Deze kennisoverdracht zou het beste plaats kunnen vinden door een Peruaanse professional. Daarnaast zouden er werkbezoeken voor het personeel en het bestuur georganiseerd moeten worden naar zogenoemde “good practices”. Voorbeelden van organisaties die succesvol de overstap hebben gemaakt van residentiele opvang naar naschoolse, familiaire dan wel netwerk opvang. Het Better Care Network (een organisatie die zich inzet om via samenwerking de hulp aan kinderen zonder adequate ouderlijke zorg in ontwikkelingslanden te verbeteren) kan een rol kunnen spelen met betrekking tot de noodzakelijke kennisoverdracht en het leggen van contacten met “good practices” in Peru.
De bedoeling was om vanaf nu samen met het personeel van Hogar de Gina stappen te gaan zetten op de weg naar zorg die voldoet aan de richtlijnen van de VN. Door het overlijden van Judith en de komst van Gladys als nieuwe directeur is het creëren van rust en continuïteit echter onze eerste prioriteit. Als Gladys zich het werk in Hogar de Gina voldoende heeft eigen gemaakt, zal opnieuw gekeken worden naar het traject. Gesprekken tussen de Nederlandse Stichting Gina en het Better Care Network zullen later dit jaar plaatsvinden. Het hele visiedocument is te vinden op onze website: www.hogardegina.nl. Hier staan ook de jaarverslagen van 2017 en 2018. |
Op zaterdag 2 november 2019 organiseert Stichting Gina haar jaarlijks benefietdiner. U kunt dan heerlijk genieten van een overheerlijk warm en koud buffet dat om 18:00 uur wordt opgediend. Tijdens het diner is er ruimte voor ontmoeting en zal er aandacht zijn voor Hogar de Gina, Peru. De zaal is open vanaf 17:30 uur. Graag tot ziens op zaterdag 2 november!
|
We hebben maandelijks 2200 euro nodig voor de dagelijkse kosten van Hogar de Gina. Op dit moment krijgen we +- 1300 euro binnen aan maandelijkse donaties. We komen dus nog aardig wat geld tekort. Dit gat vullen we momenteel op door extra inzamelingen. Dit lukt redelijk maar meer maandelijkse donateurs zou erg welkom zijn zodat we het geld van de extra inzamelingen kunnen gebruiken voor geplande projecten. Dus, aarzel niet en wordt ook vaste donateur van stichting Gina! |
Wanneer u vragen of opmerkingen heeft waarderen wij het als u contact met ons opneemt. U kunt ons bereiken via de mail: info@stichtinggina.nl of via onze Facebook pagina. | | |