Voorwoord van de redactie

Het vierde en alweer laatste nummer van de Nieuwsbrief ligt voor u. Deze decemberuitgave van de Nieuwsbrief is verreweg het dikste exemplaar ooit! Een waar eindejaarsnummer met volop leesplezier voor bij de kerstboom. En dat mede dankzij het grote aantal gastschrijvers die hun pennenvruchten met ons willen delen.

 

Uiteraard sluit onze voorzitter Annemarie Klaassen het jaar af met een terugblik op 2022 maar ook een doorkijkje naar 2023. De herfstcompetitie leverde bij de seniorenteams toch maar mooi weer drie kampioensteams op. Martijn Hoogenboom, Liselotte Straathof en Marc Drenth nemen ieder de lezers mee op hun reis naar de roem. Het kamp stond dit najaar gelukkig weer op de agenda en daar wordt door Mark Waltmans van dag tot dag verslag van gedaan. Rinus Keehnen is zeker niet het jongste lid van TVP maar is Rinus ook wel degene zoals hij zich op TVP manifesteert? Zijn vrouw Bep geeft in dit nummer antwoord op deze vraag. De vrijwilligersavond wordt in geuren en kleuren beschreven door Daniëlle Hoogenboom. Zowel de senioren als de jeugd hebben elk aan het einde van het jaar hun eigen toernooi. Voor de senioren is dat het snerttoernooi en voor de jeugdleden het oliebollentoernooi. Ashley Drenth heeft het oliebollentoernooi voor haar rekening genomen en John Peters heeft zich over het snerttoernooi ontfermt. Het jeugdlid Jelle van Veelen geeft in dit nummer onder andere antwoord wat hij van Sinterklaas heeft gekregen. Chantal Ottink staat centraal in het ‘hoofdinterview’. Zij vertelt over haar reilen en zeilen op TVP, haar hectische baan en ook heeft ze de redactie een ware ‘scoop’ meegegeven! Als taalpurist moet ik eigenlijk primeur, onthulling of een ander Nederlands synoniem kiezen maar ‘scoop’ heeft voor zo’n openbaring dit keer mijn voorkeur. 

 

Waar wacht u nog op, lezen zou ik zeggen.

Fijne dagen en een veilig en gelukkig nieuwjaar!

 

De redactie.

Jelle: “Technisch lego heb ik gekregen. Daar hebben wij bakken vol van.”

 

Jelle: “Op 14 december word ik 9.”

 

Jelle: “Ja, en dan komt ook de kerst er nog aan!” 

 

Jelle: “Nog niet zo lang. Ik ben in het begin van dit jaar lid geworden. Mijn broer Marijn was al lid en tennis leek mij ook wel leuk. En het is ook heel leuk. Ik heb al competitie gespeeld met Thijs en Finn in oranje. We zijn net geen eerste geworden maar wel tweede.”

 

Jelle: “Ik kan heel goed de bal in een hoekje spelen. Dat komt omdat ik links ben. Dan verwachten ze niet zo snel waar de bal komt.”

 

Jelle: “Ik speel dus graag met lego maar ik verzamel ook stenen. Ik heb pyriet en bergkristal. In het bergkristal kan je zelf ook hakken en dan zie je de kristallen gewoon zitten. En ik heb een keer een steen in een tuin gevonden dat leek wel gesmolten glas met daar weer steentjes in. En ik houd ook van insecten. Wij hebben ook wandelende takken in huis.”

 

“Ja, dat was super leuk. Het leukste vond ik avondtikkertje, Dan moest je elkaar in het pikkedonker tikken met een zaklantaarn. En het was heel erg leuk toen ik ineens de zaklantaarn aandeed om iemand te tikken en die schrok zich toen helemaal een hoedje!”

 

Jelle: “Op Valckesteyn zuid in groep vijf.”

 

Jelle: “Hmmm, wereldzaken en natuurzaken."

 

Jelle: “Bij wereldzaken leer je alles over landen en bij natuurzaken alles over planten en ook hoe je lichaam in elkaar zit.”

 

Jelle: “Couscous vind ik heel lekker. Een soort kleine tarwekorreltjes met veel groentes. En het vieste vind ik gegrilde paprika maar misschien dat ik dat later wel lekker vind.”

 

Jelle: “Eigenlijk speel ik liever buiten. Maar als ik zelf kijk zie ik het liefst spannende films.”

 

 “En welke films zijn dat dan Jelle?”

Jelle: “Dat zijn dan films voor boven de negen jaar! Bijvoorbeeld Harry Potter en ik heb ook de boeken ervan gelezen. Die zijn net zo spannend. Met mijn zusje Anouk kijk ik ook naar ‘My little pony’ want dat vind zij heel leuk en met mijn oudere broer Marijn kijk ik naar ‘Ninja Go’.”

 

Jelle: “Ik krijg een euro per week en die spaar tot ik iets leuks wil kopen.”

 

Jelle: “Op mijn zusje want ik had iets heel leuks van Lego gemaakt en toen haalde zij het rats, rats, rats zo uit elkaar. Dat was echt niet leuk.”

 

Jelle: “Van papa mag ik wel wat vaker naar tv kijken.”

 

Jelle: “Van mama mag ik weleens helpen koken. Vanavond heb ik ook geholpen en hebben we nasi gemaakt.”

 

Jelle: “Voor oud en nieuw!”

 

Piet Waltmans

Het afgelopen jaar heeft de recreatiecommissie weer behoorlijk huisgehouden. Ik noem hier de I-Quiz, ik noem de vrijwilligersavond, ik noem het snert- en bingotoernooi en ongetwijfeld vergeet ik nog ander activiteiten die zij jaarlijks verzorgen. Door het wegvallen van Manon en Jan de Koning ontstond er een gat dat al snel door Hennie Grinwis, Gerard Barendregt en Daniëlle Hoogenboom werd ingevuld. Na hun oproep bleek er gelukkig genoeg animo van anderen te zijn die ook wilden instappen. Zo sloten Rosemarie van Leeuwen en Noortje en Leo Smit zich alras aan wat overigens geen luxe is omdat Maarten van Marion na jaren van trouwe dienst de commissie aan het eind van het jaar gaat verlaten. Gelukkig is ook Antoinette de Jong nog van de partij om daar waar mogelijk de recreatiecommissie te ondersteunen. En naast de vaste leden van de commissie zijn er natuurlijk ook nog genoeg niet-commissieleden die hun steentje bij menig evenement bijdragen.

 

 

---

Vrijdagavond 4 november druppelden de eerste kinderen binnen in het met vlaggetjes en ballonnen versierde kamphuis in Westelbeers. Nadat iedereen zijn/haar bed had opgemaakt, met een klein beetje hulp van de ouders die niet te beroerd waren om even heen en weer te tuffen naar Noord-Brabant, startte de openingsact van onze Magische Goochelclown Ante. Een geweldige niet te evenaren goocheltruc die als volgt plaatsvond:

Hiermee was het kampthema ook gelijk ingeluid, het circus. De kinderen streden dit weekend in vier teams om de winst, waarmee ze hun eigen circusteamnaam omdoopten in de kampcircusnaam. Ieder team verzon dus samen een logo en een naam voor hun circus. De logo’s zijn nu ook allemaal in de hal van onze TVP-clubhuis te bewonderen. De volgende opmerkelijke en bijzondere circusnamen hadden de teams verzonnen: ‘Jamal’s Hotdog’, ‘The Minions’, ‘Het Kale Unox Knakworst Circus’ en ‘Circus Dombo’.

Het eerste spel, een kennismakingsspel, heette de Clown en de Acrobaat. Kinderen stonden rondom een stoelencirkel waarbij alle stoelen, op één stoel na, bezet waren. Om de beurt werd een naam genoemd van een kind uit de zittende cirkel die vervolgens zo snel mogelijk naar de lege stoel moest rennen zonder gegrepen te worden door de persoon achter zijn/haar stoel. Een gekkenhuis werd het wel maar ook een goede manier om elkaars namen te leren kennen.

 

 

Direct erna was er de kennismakingsbingo. Door het huis waren overal circus gerelateerde afbeeldingen opgehangen met daarop een vraag. Elke vraag hoorde bij een kind en uiteindelijk moesten de kinderen zo heel hun bingokaart vol zien te maken door de juiste namen onder iedere afbeelding in te vullen. Natuurlijk wilden we het niet te makkelijk maken, dus waren het vrij specifieke vragen. Zo was één van de vragen bijvoorbeeld: ‘Eet graag paprikachips met witte boterhammen’, waarop het antwoord uiteraard Walther de Haan moest zijn. Hoe kan het ook anders.

 

Om de avond af te sluiten, gingen we met z’n allen het pikdonkere bos in dat zich op ons eigen kampterrein bevond. Het was tijd voor het Smokkelspel. Spannend, spannend en nog eens spannend. De groep werd opgesplitst in smokkelaars en bewakers, waarbij de bewakers een paar zaklampen kregen. Het doel voor de smokkelaars was om met hun smokkelwaar aan de andere kant van het bos te komen zonder door een bewaker te worden getikt. En voor de bewaker was uiteraard het doel om zo veel mogelijk smokkelaars tegen te houden. Ondanks dat r maximaal één meter zicht was werd er toch volop gerend en fanatiek gespeeld. Zo nu en dan schenen we zelf even het bos in om te kijken of alles nog in orde was en geregeld zag je dan een kind verstrengeld in een bosje zitten. Het waren spannende potjes en het enthousiasme was groot. Al met al een geslaagde avond waarbij iedereen helemaal uitgeput was en lekker ging slapen.

 

Althans, dat zou je denken. De kinderen dachten daar anders over. En als je dacht dat het alleen de oudste kinderen waren, dan heb je het mis. Een korte situatieschets, het was ondertussen 04.00 uur ’s nachts. Ik kom binnen om bij de oudere meisjes te vragen of ze wat rustiger kunnen doen zodat de jongste meisjes kunnen slapen. Vervolgens hoor ik direct daarna nog lawaai uit de kamer van de jongste meisjes komen: allemaal wakker. De volgende ochtend bleek ook waarom. Ze hadden een wedstrijdje gedaan en dat was te zien: degene die als eerste in slaap viel kreeg tandpasta op haar gezicht. Een enkeling had dan ook nog tandpasta in het haar doordat ze in haar slaap het zelf verder had uitgesmeerd. Vervolgens bleek dat in een andere kamer twee jongens drie kwartier lang op de wc van een andere kamer hadden gezeten omdat ze dachten dat er al die tijd kampleiding op de gang stond. Ante had echter geen last van de onrustige nacht gehad. Hij was onmiddellijk in slaap gevallen en toen hem gevraagd werd hoe hij de nacht had ervaren zei hij: “Nooit gedacht dat het ‘s nachts met al die kinderen op kamp zo rustig zou zijn. Heerlijk!”

 

Levend Stratego, wie is er niet groot mee geworden. Na een lekker ontbijt was het weer tijd voor volop actie. Rennen en vliegen in het bos met ergens een verstopte vlag. De vuurspuwer kon niet tikken, maar schakelde wel weer iedereen uit, en de circusdirecteur was echt iedereen de baas. Daarna door naar de stormbaan, die uit wel tien verschillende hindernissen bestond. De grootste jongens, Kars en Ravi, gingen als eerst, waarna zij de rest mochten helpen en dat ook vol overgave deden. Het klimtouw bleek nog wel eens een uitdaging te zijn. Ons viel wel op dat iedereen heel sportief is en wij hebben het vermoeden dat dat door het vele tennissen komt.

 

Na de hindernisbaan gingen we met z’n allen lunchen en had iedereen wat tijd voor zichzelf. De een ging voetballen, de ander Donald Duck’s lezen en weer een ander ging gewoon hangen. Vervolgens werden er verscheidene spellen op het speelveld uitgezet waar er weer om de winst werd gestreden maar uiteraard ook om de gezelligheid. Ballontrappen, zaklopen, touwtrekken, zeiltrekken, woorden maken met letters op je buik en rug, woorden uitbeelden en raden. Een grote verscheidenheid aan spellen die vol enthousiasme werden afgewerkt. Niet alleen waren er fanatieke kinderen maar elk team had ook een fanatieke leiding die zich uiteraard overal netjes aan de regels hield zodat een spel nooit ‘per ongeluk’ in hun voordeel uit zou pakken. Mocht je vragen hebben over wat je bijvoorbeeld niet zou mogen doen wat in je voordeel uit zou kunnen pakken dan kan je terecht bij Rodney, die weet toevallig veel over dit onderwerp. Geen idee hoe dat komt.

Tijd voor een huiswerkuurtje. Voor menig kind was het kamp midden in de toetsweek. Dat getuigt nog eens van doorzettingsvermogen om alsnog mee te gaan met kamp en dan ook nog eens op kamp te gaan leren en huiswerk te maken. Ouders, dat hebben jullie goed gedaan. Erna gingen we avondeten en vervolgens kon de beruchte Bonte Avond beginnen. Tijdens de Bonte Avond waren er weer veel verschillende spellen. Drie op een rij, maar dan rennend. Vliegtuigjes vouwen en door een hoepel gooien. Een traploper laten landen bovenop je hoofd. Een hink-stap-sprong- handen-voeten parcours afleggen.

 

Een pingpongballenovergooiketen vormen. En tot slot de befaamde schudflessen waarbij de wedstrijd tussen de jongens en de meiden bloedstollend spannend was en maar nipt in het voordeel van de jongens werd beslist. Verder was er vooral veel chaos en gelach deze avond.

 

Omdat de vermoeidheid toesloeg besloten we om de avond af te sluiten en kon iedereen naar bed of zijn eigen ding gaan doen. Een groep kinderen besloot nog om samen met wat leiding een paar potjes weerwolven te spelen (zoek maar op als je het niet kent). Zowaar wilde ook nog de allerjongste van het kamp meedoen, Jelle, die al vrij moe was. Bij het zoveelste potje deed iedereen weer zijn ogen dicht om ze even later weer te openen (onderdeel van het spel). Echter was er eentje die zijn ogen niet meer opendeed, je raadt het al, Jelle, hij was in slaap gevallen. Vervolgens werd er overlegd wie een weerwolf zou kunnen zijn. In het overleg kwam de groep tot de conclusie dat Jelle wel heel stil was en dat dat heel verdacht was, niet doorhebbend dat hij simpelweg in slaap was gevallen. Tot overmaat van ramp werd hij dus ook nog eens weggestemd. Dit was wel een mooi einde van de avond. Althans een soort van. Uiteraard kregen een hoop kinderen het toch nog voor elkaar om weer tot een uur of vier wakker te blijven. Anders is het ook niet echt een kamp.

 

Een frisse zondagochtend, met minder frisse kinderen, maar wel allemaal aanwezig aan het ontbijt. Een mooie start. Er stond mega-twister en volleybal te wachten. Iedereen werd in moeilijke vormen getwisterd en hier en daar werd ieder anders positie ook nog eens door elkaar gesaboteerd. Dit leverde mooie houdingen op waarbij de strijd tot het bittere eind geleverd werd. Daarna werd er tegen elkaar gevoetbald, met een speciale vermelding voor de enige goal, waarvan ik niet meer weet wie hem heeft gemaakt, maar man, man, man, wat was die mooi. Tot slot, oud en vertrouwd, trefbal. Verschillende teams tegen elkaar. Daarna de jongens tegen de meisjes. En daarna tenslotte de leiding tegen de kinderen. Een mooie afsluiter van een heel leuk en gezellig weekend vol actie.

 

Tot slot was er nog de prijsuitreiking, waarbij het winnende team bekend werd gemaakt: ‘Het Kale Unox Knakworst Circus’.

 

We willen alle kinderen bedanken voor al jullie enthousiasme en de tomeloze energie. Wij vonden het in ieder geval heel gezellig en moedigen jullie hierbij aan om deze energie ook in het tennissen te stoppen. Dan zien we jullie nog vaak op de baan schitteren en gaan we weer met een leuke groep op kamp in 2024!

 

Als vereniging zijn we natuurlijk altijd bezig om te kijken hoe we onze inkomsten kunnen vergroten. Via SponsorKliks is dit nu mogelijk op een simpele manier die u en ons niets kost.

 

Het enige dat hiervoor nodig is, is wanneer u online iets koopt, om eerst via onze website op het SponsorKliks logo bovenaan de pagina te klikken.

 

 

U komt vervolgens op onze eigen SponsorKliks website, waar u op de normale manier uw kleding, schoenen, eten, speelgoed, sportartikelen, reizen en elektronica kan bestellen bij een grote hoeveelheid webwinkels.

 

Deze lijst omvat o.a. Bol.com, Thuisbezorgd.nl, AH.nl, MediaMarkt, Zalando, Wehkamp, Coolblue, maar ook sites als Booking.com en Couverts.nl voor reizen en reserveringen.

 

Op de website van de gekozen winkel kunt u vervolgens op de normale manier uw bestelling plaatsen.

Over elke transactie krijgt TVP een commissie, terwijl er voor u niets verandert en u de normale prijs betaalt.

 

·        Bestelling via Thuisbezorgd.nl     Commissie voor TVP:      Euro 0.75

·        Reservering via Couverts.nl         Commissie voor TVP:      Euro 2.63

·        MediaMarkt                                  Commissie voor TVP:      2.25%

 

Shop dus via onze TVP website of meteen via http://www.sponsorkliks.com/winkels.php?club=6131&u=09s

 

Het kost geen cent extra maar levert wel extra inkomsten op voor onze vereniging.

Beste leden,

 

Graag verzoeken wij al onze leden die over Facebook beschikken de Facebookpagina van T.V. Poortugaal te 'liken'.

Dit houdt in:
- Log in op Facebook en zoek naar Tennisvereniging Poortugaal
- Je komt dan op de Facebookpagina van TVP
- Klik hierna op 'Vind ik leuk'

 

Op 12 en 13 november zijn de wedstrijden voor de Regio Cup gespeeld. Onze clubkampioenen Milou van Leeuwen en Boris Heins waren helaas verhinderd en konden hieraan niet deelnemen. Thijs de Boer, Max Bertens en Dex Reuvelaar waren wel present op tennisvereniging De Dalle waar om de Regio Cup werd gestreden. De Regio Cup kwam uiteindelijk in handen van Dex! Hij wist zijn tegenstanders van andere verenigingen te verslaan en mag zich nu niet alleen clubkampioen noemen maar ook kampioen van onze regio. Van harte gefeliciteerd Dex!

 

 

Een balletje slaan is natuurlijk heerlijk maar voor velen is het ook prettig na afloop iets in de kantine te kunnen drinken. Dan is het ook prettig als je met je bestelling kan worden geholpen door een medelid die op dat moment zijn bardienst draait. Daarom is het ook heel fijn als de bardiensten ook daadwerkelijk door de leden worden ingevuld. Prettig voor degenen die wat willen gebruiken, prettig voor de coördinator van de bardiensten en daarnaast is het vaak ook gezellig om de bardienst te draaien.

 

Alle bardiensten zijn altijd terug te vinden via de website van TVP of via de KNLTB ClubApp (tabje club/diensten). Je krijgt twee weken, 1 week en een dag van te voren een herinnering van jouw bardienst. Ben je verhinderd dan dien je zelf voor vervanging te zorgen. Er zijn een aantal enthousiastelingen die bardiensten tegen betaling willen overnemen maar we vinden het uiteraard fijner als jij de bardienst zelf voor jouw rekening neemt.

De lijst met invalkrachten vind je op deze plek.

 

Tijd voor een nieuwe outfit of een nieuw racket? Onze sponsor Tennis Only beschikt over alle A-merken, dus er zit altijd wat tussen voor jou. De nieuwste kledingcollecties voor de US Open zijn binnen van alle topmerken zoals Nike, Adidas, Lacoste, Fila en Sjeng Sports. Ga snel naar de winkel om deze leuke outfits te passen of bezoek de webshop www.tennisonly.com en bestel wat jij leuk vindt!

 

 

Daarnaast hebben de racketmerken gedurende de afgelopen weken een nieuw model op de markt gebracht, voorbeelden zijn de Head Gravity, Wilson Clash, Yonex EZONE en Babolat Strike. Ben jij ook benieuwd hoe deze spelen? Of een van de vele andere modellen? Ga dan een testracket ophalen en probeer ze zelf uit op de baan!

 

De winkel van Tennis Only is te vinden in Rotterdam op de Jacques Dutilhweg 325.

Heeft u dat ook wel eens? Een ‘déjà vu’, ofwel een ‘Aha-erlebnis’ of, in gewoon Nederlands, een ‘Oh ja-ervaring’. Ik had het dit keer in de kantine van TVP en wel op de avond van de I-Quiz. Vol goede moed had ik mij met mijn team ingeschreven onder de naam, daar is ie weer: ‘Hatseflats’. Dit keer had ik een zorgvuldige selectie gemaakt uit een twintigtal potentiële kandidaten. Voorafgaand had ik namelijk bij mijzelf thuis een pre-quiz georganiseerd. Ik had een honderdtal vragen aan de groep voorgelegd die ze binnen een half uur moesten zien te beantwoorden. Ik ben van mening dat als je mensen onder druk laat presteren de sterksten vanzelf boven komen drijven. Dus zo nu en dan viel ik ook flink uit naar een willekeurige kandidaat die een vraag stelde. “Kan je die vraag nog een keer herhalen?” vroeg die persoon bijvoorbeeld. “Wie denk je wel niet dat je bent?” blafte ik de vraagsteller recht in zijn gezicht. “Ik stel hier de vragen, niet jij. Opzouten!” En met de staart tussen de benen droop de persoon in kwestie af. “Je jas ligt al op straat!” schreeuwde ik hem nog na. Andere kandidaten keken verbluft. op en die diende ik dan ook direct weer van repliek: “Wat zit je nou te kijken? Ben je al klaar met de vragen?” Van schrik doken ze ineen en bogen zich weer over de vragen. En dan… zie je al welke karakters je mee wilt nemen naar de IQuiz van TVP. De mensen die een beetje meesmuilend rondkijken of degenen die stoïcijns aan het werk blijven.

 

Uiteraard heb ik geen enkel antwoord nagekeken want dat kostte mij teveel tijd. Intuïtief koos ik mijn team uit de 20 kandidaten en het bleek een juiste keus: Emiel Alessie, ICT-er avant la lettre. Het is dat hij jonger is dan Steve Jobs maar anders had hij aan de wieg gestaan van Apple. Tessa Hoogeveen die naast haar studie technische bedrijfskunde ook het Latijn en Grieks beheerst, alles weet over astronomie en fysiologie en alles wat Feyenoord betreft.  Met een master econometrie op zak kent Mark Waltmans alle ins en outs over algoritmes, kent onze staatskas, weet wat multinationals bezig houdt en kent daarbovenop alles wat met duurzaamheid en het milieu te maken heeft. Lia Alessie, toevallig de vrouw van, is de spin in het web van alle kennis die er maar op Wikipedia is te vinden. Weet welke beleggingen vruchtbaar zijn en kent elke hobby van onze 150 kamerleden. Als teamcaptain sluit ik de rij en met de bescheidenheid die mij eigen is wil ik alleen maar verklappen dat ik de Koran, de Thora en de Bijbel op mijn nachtkastje heb liggen.

 

 

Daniëlle Hoogenboom had op de I-Quiz-avond de touwtjes stevig in handen. Zij voerde de regie in samenwerking met Maarten van Marion die naast het licht en geluid ook de jury met Daniëlle vormde. Streng maar rechtvaardig (zo dacht ik in eerste instantie tenminste) laveerde zij door de vragen. Ook Daniëlle duldde geen tegenspraak. Menig kandidaat moest dit dan ook meermaals bekopen met een bestraffend woord en een corrigerend vingertje. Er werden nog net geen gele of rode kaarten getrokken. Ik hou van die aanpak! Wij waren verheugd toen wij meermaals in de pauzes de witte lantaarn kregen uitgereikt: het teken dat je aan kop gaat in deze zinderende quiz. In de pauzes deden we ons dan ook, vooruitlopend op de uiteindelijke overwinning, te goed aan de drankjes en hapjes die onze tafel passeerden. De sfeer was uitgelaten en menigeen kwam al langs onze tafel met de vraag hoe we het toch allemaal voor elkaar boksten of er werd een simpel duimpje omhoog aan ons gegeven. Tot… het moment van de daadwerkelijke einduitslag door Daniëlle bekend werd gemaakt. Ons topteam bleek slechts derde of vierde te zijn geworden. Door verdriet overmand wist ik het even niet meer. Maar wie had dan in vredesnaam de eerste plek behaald? Wie kon zich een jaar lang I-Quizwinnaar TVP noemen? En toen kwam dus mijn ‘Oh ja-ervaring’. Team Hoogenboom bleek de winnaar te zijn. Ja, ik hoor u vragen: “Wie? De Hoogenboompjes? Je bedoelt dus de echtgenoot van Daniëlle, de quizmaster. De schoonvader en schoonmoeder van de quizmaster? De zwager en schoonzus van de quizmaster?” Inderdaad! Ik heb het in de Nieuwsbrieven terug gezocht. In de Nieuwsbrief nummer vier van 2019 gebeurde precies hetzelfde: Antoinette de Jong was quizmaster en welk team won er toen? Jawel, het familieteam van haar zus Annemarie! Ik ga aan het bestuur vragen of ik volgend jaar de quiz mag leiden.

 

Mix 3 moest deze najaarscompetitie helaas captain Indy Ketting missen, omdat zij voor haar studie een half jaar in Spanje vertoeft. Met haar ‘motivational speeches’ in gedachten waarbij de drie P’s voor Pit, Power en Passie in onze breinen zijn vast gesmeed, leek Indy er toch altijd bij. Ook nog eens gestoken in een gloednieuwe teamoutfit (altijd goed om de tegenstander te intimideren) startten we toch vol goede moed aan de competitie. Ik nam het stokje als captain van Indy over. Geen lastige taak, met zo’n team in topvorm.

 

Yannick Cocq d'Armandville en Milan Hensen is het zelfs gelukt ongeslagen de competitie door te komen, maar ook Cheyenne van Nielen heeft menig tegenstander gedesillusioneerd op de baan achtergelaten.

Als goed leider moet je ook weten wanneer je een stapje terug moet doen. Bij het winnen van de laatste competitiedag zou ons kampioenschap veiliggesteld zijn. De tegenstander waar wij tegen moesten aantreden was echter niet de minste. Voor mij zat er niets anders op dan een migraineaanval te faken en ons geheime wapen Ashley Drenth in te schakelen. Ons team wist twee zenuwslopende driesetters te winnen en sleepte daarmee het kampioenschap binnen. Een week eerder had de winst van Yannick en Cheyenne in de mix en het winnen van de herenpartijen van de nummer twee ons namelijk al op een voorsprong gezet.

 

 

In het voorjaar wordt ons team versterkt door niemand minder dan Ante Bosnjak én is Indy weer terug, dus ik maak vast wat ruimte in de trofeeënkast.

 

Liselotte Straathof, teamcaptain a.i. mix 3

Na een jarenlange expeditie door de krochten van de zondag mixcompetitie werd het tijd om de geleerde lessen op zaterdag in de praktijk te brengen. De acht wedstrijden per zondagse speeldag, veelal met een jeugdig karakter, leverden slechts mondjesmaat succes op. Niet dat succes voorop staat in het team, maar het maakt de dag tussen huiswerk makende tegenstanders wel iets prettiger.

 

Hierom besloot het mixteam, bestaande uit Mark Waltmans, Marc Drenth, Elisa Sturkenboom, Joy Kleinjan en Manon van den Heuvel, het een stapje hogerop te zoeken. Normaal gesproken was ook Rodney van Nielen altijd van de partij maar die fungeerde dit seizoen, mede door een veel te lange vakantie, nu slechts als mascotte. Van meerdere ervaren bronnen binnen TVP hadden we vernomen dat de zaterdagcompetitie toch zeker ‘van een hoger niveau zou zijn’. En zo geschiedde…

 

Met vol enthousiasme werden de eerste tegenstanders bij vlagen van de baan geveegd. Op het sportpark van de Technische Universiteit van Delft bleken de Poortugaalse talenten de tennistechniek beter onder de knie te hebben dan de Delftse opponenten. Een goed begin is het halve werk en dat klopte: het bleek de opmaat tot een ongelofelijke entree in het zaterdagse tennis.

 

Al snel werd ook de tweede tegenstander uit Delft eenvoudig opzij gezet. Een ruime overwinning werd het echter niet. De topspeelster van Delftse Hout had haar dag, waardoor zij de stand nog enigszins dragelijk maakte: 3-2. De volgende twee tegenstanders oogden op voorhand geen partij voor de nummer twee van de competitie. Maar er moest wel met een invaller worden gespeeld… Luuk verdient zeker een eervolle vermelding. Zonder zijn inbreng was de derde overwinning nooit tot stand gekomen. Ook hier bleek een nipte winst voldoende voor het behouden van de tweede plaats. Tegen de Delftse tennisbond was de invloed van een andere invaller, Oscar, veel minder cruciaal. Met een daverende 5-0 overwinning bevestigde het tweede mixteam van TVP de favorietenrol.

 

Op de laatste speeldag moest de beslissing vallen. Met één punt achterstand op de komende tegenstander, Kralingen, was alles nog mogelijk. Bij het inspelen zag het hangende wolkendek boven het karakteristieke park van LTC Kralingen er onheilspellend uit. De vrees voor een bui werd werkelijkheid. Zo erg zelfs, dat die dag niet meer op de oeroude gravelbanen gespeeld kon worden.

 

Het beste alternatief, voor ons mixteam althans, was het verplaatsen naar het knusse Poortugaalse park. Schoorvoetend gingen de Kralingers akkoord, alsof zij hun pleit reeds beslecht zagen worden. Deze psychologische overwinning gaf ons het perfecte duwtje in de rug. De overwinning kregen we niet cadeau, maar met ons beste tennis van de hele competitie bleek er geen maat te staan op mix 2. Met een eclatante 4-1 overwinning lieten wij de Rotterdammers terneergeslagen achter. Zij werden getroost met een leuke afsluiting in de vorm van een te grote portie Chinees krachtvoer.

 

 

De overstap naar de zaterdag heeft ons mixteam bepaald geen windeieren gelegd. We gaan zien of wij onze entree in de voorjaarscompetitie op eenzelfde manier kunnen bekronen.

 

Er is mij gevraagd een stukje te schrijven over het kampioenschap van heren 1 (17+ zaterdag). En dan zie ik u denken: ‘Kampioenschap….!?? Sinds wanneer wordt Heren 1 (17+ zaterdag) kampioen dan. Dit is nog nooit gebeurd.’ En ik begrijp die gedachte wel. Voor een kampioenschap in de zaterdag 3^e klasse is heel wat nodig. Zeker als je met 22 punten ongeslagen kampioen wordt. En 22 punten wil zeggen dat er dus slechts drie van de 25 wedstrijden verloren zijn gegaan. Een knappe prestatie voor zo’n jong team.

 

De geschiedenis begint enkele jaren geleden in heren 2 (eveneens 17+ op de zaterdag). Enkele knappe koppen komen samen en gaan op de dinsdagavonden trainen waarbij sommigen de lessen kunnen overslaan. Talent is ruim aanwezig en moet alleen nog verfijnd worden. Maar wel met één doel voor ogen: als heren 1 ingeschreven worden en het kampioenschap binnenhalen.

 

 

De aanzet was dus al vóór Corona gemaakt. Een shortlist met talenten werd opgesteld: Casper Scheurwater (alias 🤡), Rick Verdoold (alias 🥭), Luuk Waltmans (alias 🌷), Ron Remmig (alias 👩‍🚒) en de MVP (🥇, Martijn Hoogenboom) en werden ook verkozen.

 

Daarnaast kwamen de TVP-scouts met een verrassende naam op de proppen: Dave van Dongen (alias 🏕️). Zowel verrassend als opzienbarend want Dave speelde voor LTC Rhoon (we hebben Feyenoord vs Ajax, maar zeker ook TV Poortugaal vs LTC Rhoon…). Zonder enige weerstand vanuit LTC Rhoon werd Dave overgeschreven naar TVP.

 

Tijdens Corona werd er niet veel getennist. De maatregelen zorgden ervoor dat er vooral vanuit huis veel getraind werd. Lees hiervoor ook het artikel van 19 maart 2020 in De Schakel er nog maar eens terug[1].  Maar daarnaast las het team ook het wel bekende boek ‘Tennis is Tennis’. Tijdens de wekelijkse teambesprekingen werden enkele hoofdstukken gedetailleerd besproken zoals:

Maar ook werden losse artikelen gelezen waaronder:

En op YouTube werden filmpjes bekeken zoals: ‘How to defend a Moonballer.’

Na Corona (en dan spreken we over de voorjaarscompetitie 2022) was er een moeizame start voor heren 2. Er werden 35 wedstrijden gespeeld en we wonnen er slechts 19. Was dit dan allemaal een illusie, zouden wij dan nooit Heren 1 én kampioen kunnen worden? Moet er nu al doorgeselecteerd worden, een andere captain misschien? Geen van dit alles bleek nodig. De zomerperiode brak aan en een ieder werd met huiswerk naar huis gestuurd. Een ieder zou een aantal toernooien afwerken en dat ging als volgt: Ron schreef zich in voor single toernooien waarvan twee in Hellevoetsluis en één in Numansdorp. Hij verloor twee wedstrijden maar won er drie en kwam helaas éénmaal niet opdagen. Casper speelde een dubbeltoernooi in Barendrecht en ons eigen Bonn & Mees toernooi. Daarnaast liep hij veel hard en stortte zich op de begeleiding van nieuw potentieel voor heren 1, Jonah lijkt het talent van zijn vader te hebben. Dave en Martijn speelden de HD-5 van de Negendaagse in Schiebroek en behaalden de finale. Luuk speelde toernooien in Rhoon en bereikte de finale en in Hoogvliet was wederom de finale het sluitstuk. Rick nam zich voor veel te gaan tennissen maar was meer op vakantie.

 

Dat deze inspanningen uiteindelijk erkend zouden worden door onze eigen TC hadden we natuurlijk nooit verwacht. Op 17 augustus werden we uitgeroepen tot HEREN 1! Het ‘oude’ heren 1 was al ruim 25 jaar dè aanvoerder van TVP, maar moest nu het veld ruimen voor nieuwe talenten.

 

De najaarscompetitie was aanstaande. En zoals bij elke thuiswedstrijd werd de opponent ontvangen met een pak roze koeken en werden de wedstrijden in een rap tempo afgewerkt. Met uitzondering van de wedstrijden van Casper want dat waren meestal fantastische schaakspelletjes. De dagoverwinning was uiteraard voor TVP en vervolgens konden we onder het genot van een Texels biertje lekker aan de shoarma (met Yildriz).

De moeilijkste wedstrijd was de uitwedstrijd tegen Vredenburch. Ron en Casper speelden die dag de singles. Na het ogenschijnlijk makkelijk binnenhalen van de eerste set verloor Ron de tweede. Tegelijkertijd stond Casper 1-0 achter en liep zijn partij voor geen meter. Casper raakte zwaar geïrriteerd omdat zijn tegenstander de fouten van Casper luidruchtig vierde. Dit leidde zelfs tot een korte woordenwisseling. De MVP en Dave spraken vervolgens op Casper in en uit een bijna kansloze situatie werd de wedstrijd door een ongekende inzet en passie alsnog binnen gesleept. Ron kon nu niet meer achterblijven en won dan ook de derde set.

 

Wat de week daarna gebeurde zal nimmer vergeten worden. Heren 1 wint met 4-1 van Racket Sport Schiedam en wordt voor het eerst in haar geschiedenis kampioen. Het geheim? Veel plezier, onbegrensde inzet, zes talenten die hun agenda geheel op de competitieplanning afstemden, shoarma, roze koeken…? Ik weet het niet, zegt u het maar. Eén ding is zeker, het publiek bleek de grote winnaar in deze.

 

 

[1] https://www.deschakelalbrandswaard.nl/nieuws/algemeen/50579/niet-naar-de-sportclub-zo-blijven-sporters-fit-

De partner van … Bep Keehnen

“Nou, dat had best wat voeten in de aarde. Ik was vijftien, zestien jaar en vrij beschermd opgevoed. Dus mijn ouders waren in eerste instantie niet zo blij. Op het handbalveld zocht hij mij vaak op en bracht mij vaak thuis. Ik herinner mij ook nog wel wat schaatsmomenten op de Lange Hilleweg bij ons in de buurt en de Enk, waar hij plotseling opdook. Maar de aanhouder wint, dat is gebleken.” 

 

“Wij zijn getrouwd op 23 januari 1964, dus dat wordt aankomende januari al 59 jaar.”

 

“Daar ben ik van overtuigd. Hij houdt ervan alles te vieren wat er te vieren valt, dus...”

 

“Nou, vroeger heel vaak, nu minder. Wel als er wat te vieren valt. Maar dat trek ik mijzelf wel aan hoor, ik geef hem vaak aan niet te overdrijven.”

 

“Zeker. Hoe ouder hoe wijzer zegt men toch! Nou wil je natuurlijk meer horen hieromtrent. Vroeger was hij een ongeleid projectiel, maar tegenwoordig denkt hij beter na. Wat nooit is veranderd is zijn fanatisme, zijn belangstelling voor zijn medemens en de sport.”

 

“Dat moet ik echt bevestigen. Hij was een zeer sterke aanvaller met een hard schot, maar kende ook het spelletje als zijn broekzak en wist ook altijd zijn medespelers vrij te spelen. Zijn tegenspelers hadden het vaak moeilijk. Hij heeft het Nederlands team bereikt, maar dat heeft slechts één wedstrijd opgeleverd tegen Duitsland in het stadion van Sittardia. Later is hij een vrij bekende trainer geworden die leuke resultaten heeft bereikt. Hij heeft zowel dames als heren getraind en begeleid. Naast verscheidene kampioenschappen was de grootste prestatie het Nederlands kampioenschap met het jonge damesteam van Snelwiek.” 

 

“Hij is wel een lekkerbek, maar ‘s nachts moet je hem laten slapen.”

 

“Oh jee, wat een lastige vraag. Hij geeft mij heel veel complimentjes, dus ik denk mijn totale plaatje. Als ik toch iets moet noemen, mijn haar is weer kort en daar is hij erg blij mee.”

 

“Het liefst geeft hij mij elk jaar een sieraad, maar daar ben ik niet zo van. Dat weet hij inmiddels na vele kettingen, ringen en armbanden, die steevast in de lades terecht kwamen. Dus nu is het een telefoon geworden.”

 

“Oh, wat saai is dit. Ook een nieuwe telefoon.”

 

“Vroeger wel, dan was hij een dag niet te genieten en sliep hij er niet van, maar nu niet meer hoor, hoewel hij nog steeds erg blij kan zijn als hij lekker getennist heeft.”

 

“Dan blijf ik toch in de sport: Louis van Gaal.”

 

“Geduldig zijn, denk ik. En hij kan wel eens drammen.”

 

“Hij is een echte lekkerbek. Dus dat  varieert bij ons nogal. Hij kan genieten van een lekkere prei- of andere ovenschotel, maar ook van een simpele stamppot.”

 

“Zijn interesse in andere mensen en hulpvaardigheid.”

 

 

“Lekker op stap gaan, fietsen, naar het strand, terrasjes aandoen en afsluiten met een heerlijk etentje.”

 

“Dat is een lastige vraag. Hij kijkt graag films, houdt van spanning, neem bijvoorbeeld de Netflixserie ‘The Bridge’, daar heeft hij van genoten, maar hij kan ook zwijmelen bij een romantische film en de kerstfilms.”

 

“Als Feijenoord verliest of als hij zelf slecht heeft getennist, haha.”

 

“Dat is een gemakkelijk vraag. Op zijn verlanglijstje staat bovenaan nog eens een cruise te maken. Dat heeft zijn hart gestolen.”

 

“Dat weet ik alleen maar. Nee hoor, volgens mij is hij een open boek.”

 

Het einde van het seizoen was in zicht toen de jeugdcommissie bedacht dat er nog een laatste toernooi moest komen in 2022. En ja, u raadt het al… Dat werd het oliebollentoernooi. Dit vond zondag 11 december plaats. We hebben veel leuke wedstrijden gezien en lekkere oliebollen gegeten. De meeste wedstrijden waren behoorlijk spannend. Tussendoor konden de kinderen zich opwarmen aan een lekker glaasje warme chocolademelk met slagroom. Dit viel niet alleen in de smaak bij de kinderen maar ook bij alle supporters.

 

De dag werd afgesloten met een spelletje bingo en onder het genot van warme chocolademelk en nog maar eens een oliebol. We hebben daarbij de zangkunsten van twee jeugdleden mogen horen. Marik met DJ Ravi en Max. Ja jongens, dat is het risico van een valse bingo. Uiteindelijk waren jullie op deze dag toch allemaal winnaars!

 

Namens de jeugdcommissie wens ik iedereen hele fijne kerstdagen en een gelukkig, gezond en mooi tennisjaar in 2023.

 

Ashley Drenth

Chantal is geboren in Barendrecht in de wijk Buitenoord waar ze met haar oudere en haar jongere zus is opgegroeid. “Ik ben echt een familiemens. Wij doen heel veel met elkaar en proberen alles te vieren wat er te vieren valt.” vertelt Chantal. “Ik heb gezien dat jij op 1 januari jarig bent. Dat zal best wel lastig zin lijkt mij.” “Nee hoor.” kijkt Chantal mij verbaasd aan. “Door corona heb ik mijn verjaardag een aantal keer niet kunnen vieren maar mijn komende verjaardag wordt weer met een heerlijk ouderwets feest gevierd. Per slot van rekening wordt het een kroonjaar: ik word 40! De hele clan komt gewoon. Mijn vader en moeder, mijn zussen met aanhang, mijn neefje van 10 en nichtjes van 5 en 2 jaar, de pa van Rodney, vrienden en zelfs buren. Nee Piet, de bank gaat aan de kant en dan gaat het dak er af. Moet jij eens zien hoeveel mensen er dan in ons huis kunnen.” “Ik zie de invitatie wel tegemoet Chantal.” nodig ik mijzelf uit. “Zo groot wonen wij nu ook weer niet Piet.” ontwijkt Chantal mijn vraag. “Over feesten gesproken Chantal, ik heb je op de vrijwilligersavond gemist. Jij zit toch ook in de jeugdcommissie van TVP?” “Jazeker, samen met mijn eigen Rodney en ook Ante, Elisa, Ashley en Mark. Maar ik heb het op mijn werk momenteel behoorlijk druk en ik moest die zaterdag nog wat zaken afmaken. Dus ik voelde mij versleten en heb het helaas over moeten laten gaan.” “Wat voor werk doe jij dan dat je zaterdags ook nog werkt?” Chantal kijkt wat bedenkelijk en zegt: “Wellicht een beetje lastig uit te leggen.” Ik haal mijn schouders op en zeg: “Probeer het dan maar. Als ik het niet snap doe ik toch net of het voor mij allemaal koek en ei is.” Chantal leunt achterover en steekt van wal: “Op het Grafisch lyceum aan het Hofplein in Rotterdam heb ik mijn opleiding gevolgd. Ik richtte mij daar op het vak van intermediair. Daarvoor kreeg ik een brede basis aangeboden. Ik leerde alles over verschillende drukmethodes zoals zeefdruk maar uiteraard ook over de drukpers. Naast papierkennis en keuzes voor lettertypes leerde je ook alles over het binden en vormgeving. Toen ik de opleiding had afgerond ben ik als ordermanager, wat nu account manager binnendienst heet, bij drukkerij Mouthaan in Papendrecht gaan werken. Ik was daar verantwoordelijk voor een x-aantal klanten en was trajectbegeleider voor zaken zoals kaftpapier, etiketten agenda’s, productsheets en wenskaarten. En naast die trajectbegeleiding speelde relatiebeheer ook een belangrijke factor.” Ik knik en vraag vervolgens: “Ben je nog steeds werkzaam bij je eerste werkgever Chantal?” Chantal lacht en zegt: “Nee, zeker niet Piet. Even denken hoor… ik heb ook nog gewerkt bij Drukgroep Maasland, ik ben account-executive geweest bij marketingburo Merkle, en momenteel werk ik alweer twee jaar bij Ematters. Ematters is een organisatie die andere bedrijven, of merken helpen met digital engagement, data strategie, marketing automation en conversie optimalisatie. Oftewel zoals onze slogan luidt: ‘We orchestrate data, in a connected world’.” Ik schud mijn hoofd en zeg: “Ik zou doen alsof ik het allemaal snap maar dan moet je normaal praten Chantal. Hier snap ik toch helemaal niks van.” Chantal moet lachen en zegt: “Het is niet anders Piet. In de wereld waarin ik nu werk zijn dit soort begrippen gewoon. Voor mij hoeven al die Engelse kreten als artificial intelligence en Golden Profile ook niet maar het is niet anders.” “Probeer het dan in het Nederlands zodat ik het enigszins kan plaatsen.” verzoek ik Chantal. Chantal wrijft met haar handen door haar gezicht kijkt weer op en gaat verder: “Oké, daar gaat die dan. Ik ben nu campaign-developer, ja, ik heb het niet verzonnen. Ik zorg er onder andere voor dat mensen gepersonaliseerde opvolging in hun mail ontvangen. Als zij bijvoorbeeld bij een klant van ons een abonnement hebben regel ik dat ze, bijvoorbeeld bij een ‘upsell-campagne’, denk aan het aanbieden van leuke aanbiedingen bij het aflopen van een abonnement, automatisch een persoonlijk bericht ontvangen. Mijn post HBO-opleiding ‘customer relationship management’ heeft mij hierbij geen windeieren gelegd. En toch acteer ik nu meer op het vlak van uitvoerende techniekfuncties achter de campagnes. Als ik een programma op het eind draaiende weet te krijgen geeft mij dat enorm veel voldoening. Boeiend he?” sluit Chantal haar exposé af. Ik knik iets te heftig en zij zegt: “Zullen we het nu maar eens over iets anders hebben?” “Graag!” antwoord ik gretig. “Het was boeiend maar ik denk dat onze lezers nu wel genoeg over jouw werk weten Chantal.” “Dat denk ik ook.” glimlacht Chantal.

 

 

Met een nog verhit hoofd maar gelukkig weer in mijn dagelijkse kleren zitten we in de kantine van het zwembad aan de koffie en ga ik verder waar ik echt voor gekomen ben: “Je hebt net het jeugdkamp met TVP achter de rug Chantal. Dat was zoals ik begreep een groot succes.” “Dat was het zeker.” reageert Chantal enthousiast. “Maar liefst 27 kinderen in de leeftijd variërend van acht tot achttien jaar gingen mee en er is bijna geen onvertogen woord gevallen. De oudere kinderen deden net zo leuk met alle spelletjes mee als de allerjongsten. Ze hielpen zelfs goed mee. Nee, dit was echt een super TVP-jeugdkamp!” “Tennis je zelf nog regelmatig?” vraag ik. Chantal schudt haar hoofd en antwoordt: “Helaas, tennis staat nu op een laag pitje. Op maandag komt niet goed uit want dan kom ik uit Amsterdam van mijn werk en dan ben ik blij dat ik zit. Competitie speel ik nog wel met Sasja, Roos, Carlien, Anne, Elles, Linda en Thea. De najaarscompetitie is rampzalig gegaan terwijl we in het voorjaar wel kampioen zijn geworden. Maar gelukkig hebben we elke keer gezellige tegenstanders gehad.” “Maar jij werkt van de vijf dagen in de week drie dagen thuis en slechts twee in Amsterdam? Dan kan je gewoon op jouw thuiswerkdagen ‘s avonds een balletje slaan. Toch?” tracht ik Chantal te stimuleren. “Dat zou kunnen Piet maar zoals je weet vind ik duiken ook erg leuk en daarnaast gaan wij uit Spijkenisse verhuizen.” “Spannend.” reageer ik verrast. “Dichter bij je werk in Amsterdam of terug naar Barendrecht?” “Nee, wij gaan juist nog verder van Amsterdam en Barendrecht wonen en dus ook verder van TVP. We hebben in Zuidland een huis gekocht.” Verbaasd kijk ik Chantal aan. Enthousiast vervolgt Chantal: “In Zuidland gaan we een energiezuinige nieuwe woning betrekken die helemaal klaar is voor de toekomst. Qua ruimte gaan we er lekker op vooruit en krijgen dan een heerlijke tuin! De prognose is dat de woning pas in het eerste kwartaal van 2024 gereed is dus het duurt nog wel even.” “Betekent dat gelijk ook een afscheid van TVP Chantal?” Chantal spreidt haar handen en zegt: “Dat weet ik nog niet Piet. We zitten daar ook op een steenworpafstand van TV Zuidland waar Peter Slee ook les geeft. Kijk, sinds 2006 ben ik al lid van TVP en sinds 2010 ben ik al lid van de jeugdcommissie. Het eerste jeugdkamp dat ik als begeleider meeging was in 2012. Dus misschien wordt het ook weleens tijd om iets anders te gaan doen. We gaan het zien.”

 

Mijn haar is nog steeds nat als ik vraag hoe Chantal er toe is gekomen om te gaan duiken. “Rodney en ik tennissen wel allebei maar we wilden nu iets doen waar we beiden tegelijk aan zouden beginnen en dat is de duiksport geworden. Wij zijn een keer naar de Dominicaanse Republiek gegaan en daar hebben we heel veel gesnorkeld. Op een gegeven moment zag Rodney dat je in Rhoon ook een duikschool hebt: MaiDiving. Daar hebben we ons toen aangemeld. Officieel heet het scuba-diving want dat is met zuurstofflessen. We hebben toen een proefduik geregeld en zijn super enthousiast geworden.” “Zwemmen in zee daar word ik wel enthousiast van Chantal.” probeer ik tegen Chantal om toch maar iets in haar achting te kunnen stijgen. “Maar onder water zie ik echt niet zitten.” “Nee, dat mag duidelijk zijn Piet. Dat hebben we gemerkt.” “Ben jij zelf nooit bang geweest Chantal?” probeer ik de aandacht weer naar haar te verleggen. “Nou, zal ik jou nu eens vertellen dat mijn grootste angst eigenlijk is dat ik bang ben om te verdrinken. Gek he.” Ik ben blij met deze bekentenis van Chantal maar prijst haar tegelijkertijd: “Maar dan ben jij tenminste bezig je angst te overwinnen. Dat is toch hartstikke goed!” Chantal knikt bevestigend en zegt: “Alles draait om veiligheid. Je hebt een duikcomputer bij je. Je moet vanaf achttien meter diep safety stops maken en je duikt altijd met een buddy. En dat geeft mij voldoende vertrouwen hiermee door te gaan. Wij zijn al een keer 30 meter diep geweest, dat was in België.” Ik klap van bewondering in mijn handen en vraag haar:

 

 

“En heb je al een  volgende exotische trip op het programma? Egypte?” Chantal glimt al bij de gedachte van zo’n duikvakantie: “Lijkt ons zeker gaaf om te doen maar we willen eerst naar Curaçao. Alleen…, geld kan je maar een keer uitgeven en nu hebben we gekozen om ons eerst te richten op het nieuwe huis. We zijn ook tevreden als we de Grevelingen in gaan, bijvoorbeeld in Den Osse. Ook daar zie je van alles, kreeften, anemonen, muiltjes, paling en ga zo maar door. En we gaan overigens volgend jaar in april of oktober een duikreis naar Spanje maken met MaiDiving. En trouwens gaan we in het voorjaar ook nog een rescue-cursus volgen.” Verschrikt wijs ik mijn vinger naar Chantal en roep: “Wat zeg je nu Chantal, trouwen, ga je trouwen?” Chantal slaat haar hand voor haar mond en zegt: “Nee, Piet, ik zei ‘trouwens’. Jij hoort dingen die jij wilt horen.” Sussend zeg ik: “Het was maar een vraag hoor Chantal.” ”Nou Piet,” en ze pauzeert heel even en zegt dan: “Vooruit maar, dan heb je gelijk een nieuwtje voor de Nieuwsbrief: wij zijn inderdaad van plan te trouwen. Rodney heeft mij eindelijk gevraagd maar wanneer dat hoor je nog wel.” “Dan zie ik die uitnodiging ook graag tegemoet Chantal.” besluit ik.

 

Piet Waltmans

De banen van TVP worden verlicht d.m.v. LED verlichting. LED-verlichting staat voor een hogere lichtopbrengst en is daarbij ook nog eens energie zuinig.

 

Links naast het digitale afhangbord hangen twee kastjes aan de muur met ieder een draaiknop. Per draaiknop (een combinatie van banen, 1+2 of 3+4) kan er gekozen worden voor de waardes 0, 1 en 2.

 

Aanzetten: stand 2 gebruiken.
Uitzetten: zoveel mogelijk stand 1 gebruiken. Blijven de lampen in stand 1 branden, dan stand 0 gebruiken.