In april 2018 braken in Nicaragua de sociale onlusten uit. Anderhalf jaar later is de situatie nog steeds zorgwekkend. Daniel Ortega, de president, en Rosario Murillo, de vice-president en tevens zijn echtgenote, houden de touwtjes strak in handen. Vorig jaar is er weer een poging gedaan om tot een dialoog te komen, maar Ortega en Murillo hebben de onderhandelingstafel verlaten. Het oppakken van mensen ging door, ook al had je alleen maar met de Nicaraguaanse vlag gezwaaid. Ook mensen die het jaar ervoor de gevangenis mochten verlaten en huisarrest kregen, werden opnieuw opgepakt. Eind december zijn er van de op dat moment meer dan 150 politieke gevangenen 91 vrijgelaten. Onder de gearresteerden zaten ook jongeren die opgepakt waren toen ze water wilden brengen naar de hongerstakers in Masaya. Die hongerstakers waren de moeders of familieleden van de politieke gevangenen die zich begin november verzameld hadden in een kerk. De regering reageerde onder andere met het afsluiten van water en licht. Een van de ‘waterbrengers’ was Amaya Coppens, die voor de tweede keer werd opgepakt, en eind december weer is vrijgelaten. Ze is een van de gezichten van de studentenopstand in april 2018. Door de Spaanse krant El País is ze uitgeroepen tot de meest invloedrijkste persoon in Midden en Zuid-Amerika.
Protesteren is nog steeds bij wet verboden. De tactiek die de demonstranten nu toepassen is het houden van korte prikacties, met name in de hoofdstad Managua. Sowieso concentreren de acties zich in de grotere steden.

De oppositie, waarin verschillende groepen vertegenwoordigd zijn, voert onderling overleg. Over de voorwaarden waaronder de volgende verkiezingen zouden moeten plaatsvinden zijn ze het wel eens. Maar of ze dan als een coalitie of als aparte partijen de verkiezingen ingaan, daar zijn ze nog niet over uit. Het is ook de vraag of een nieuwe partij rechtspersoonlijkheid gaat krijgen, een vereiste om mee te kunnen doen. Zo zijn er meer punten waarop ze nog geen consensus hebben bereikt.
Een aantal landelijk bekende tegenstanders van het regime die vorig jaar het land ontvlucht waren zijn weer terug in Nicaragua. Daaronder ook de journalist en directeur van het digitale nieuwsplatform Confidencial. Maar er zitten nog een heleboel Nicaraguanen, meer dan 96 duizend, in het buitenland, het overgrote deel in Costa Rica.
Ook in Nederland hebben Nicaraguanen asiel aangevraagd, in december heeft de eerste Nicaraguaanse vluchteling dit gekregen. Er worden veel activiteiten georganiseerd om aandacht te vragen voor de situatie in Nicaragua.

 

   

    Demonstratie bij de Nicaraguaanse ambassade in Den Haag, op 24 november 2019

 

In november zijn twee bestuursleden van DOS op werkbezoek geweest naar onze zusterstad, La Libertad. Vanaf Managua ligt dit stadje op een kleine drie uur rijden richting het oosten, de bergen in. Dus op enige afstand van de grote steden. In december 2018 waren we er ook en in vergelijking met toen was de sfeer nu minder gespannen. Zo waren de paramilitairen niet meer aanwezig en zag je weinig politie op straat. De situatie in het land was wel hét onderwerp van gesprek, maar dan alleen in 1 op 1-gesprekken, als men zeker wist dat er verder niemand mee kon luisteren. De onderlinge tegenstellingen blijven voelbaar. Positief is dat bij onze counterpart, de Fundación Crecemos Juntos, meerdere politieke stromingen vertegenwoordigd zijn.

Wilt u op de hoogte blijven van de ontwikkelingen in Nicaragua, dan kunt u zich via deze link opgeven voor de maandelijkse Nica-nieuwbrief die gemaakt wordt door de Steungroep Nicaragua.
In deze nieuwsbrief worden ook de activiteiten rond Nicaragua aangekondigd, georganiseerd door bijvoorbeeld stedenbanden of door ´Nicas en Holanda´, het platform voor en door Nicaraguanen in Nederland. Zo is nog tot 31 januari bij het CEDLA in Amsterdam de tentoonstelling ‘Cartooning repression and resistance in Nicaragua’ te zien van de Nicaraguaanse cartoonist Pedro X Molina.