Een grote uitdaging voor iedere leidinggevende is om zich niet te verliezen in de waan van de dag. Iedereen lijkt maar beroep op jou te doen en je rent van het ene brandje naar het andere om het te blussen. Op het einde van de dag vraag je je af wat je nu feitelijk echt hebt gerealiseerd. Heel deprimerend en energievretend al die aapjes die je van anderen hebt overgenomen en nu op je schouders torst.
Maar, zou het kunnen dat dit ook aan jou ligt? Dat je dit blijft doen omdat je ego gestreeld wordt? Iedereen heeft je blijkbaar nodig en zonder jou zou de boel in het honderd lopen toch?
Of heb je er een probleem mee om dingen los te laten? Schrik om de controle te verliezen? Want wat je zelf doet is toch altijd beter nietwaar?
Of heb je moeite om ‘Nee’ te zeggen?
Zou het kunnen dat je daardoor medewerkers afhankelijk van je maakt? Hen belet zelf verantwoordelijkheid op te nemen en zich verder te bekwamen in het vinden van oplossingen voor die probleempjes waarvoor ze bij jou komen aankloppen?
Brandjes blussen is geen belangrijke taak van een leidinggevende. De zelfredzaamheid van medewerkers verhogen is dat wel. Of van je groep medewerkers een team maken. Of…
Laat je inspireren door de Eisenhower-matrix om ervoor te kiezen je kostbare tijd te besteden aan de belangrijke dingen die je als leidinggevende te doen hebt.
Wil je reageren? Klik hier.
