|
Maandag 15 januari, een dag na Johan’s verjaardag, kwam Asmara terug van haar samenzijn met Eoghan, een blauw smoke dekkater. De weken erna begon zij het gedrag te vertonen van een geslaagde dekking; toename in gewicht en aanhankelijker gedrag.
Vrijdag 9 februari hebben we de 4-weken echo laten doen en hierop was zeker een zeer levend kitten te zien. Het hartje klopte en ook de contouren waren al mooi te zien. De dierenarts van DAP De Eenhoorn wist niet zeker of er nog een 2e kitten zat. Op de echo was namelijk nog iets te zien, maar niet duidelijk of dit hetzelfde kitten gespiegeld door de echo was of toch iets anders.
Op advies hebben we toen met 8 weken op maandag 12 maart de echo herhaald. Hierop was wederom heel duidelijk een kitten te zien. Hartje en skelet waren goed zichtbaar. Voor het kitten bleek nu echter duidelijk een vreemde structuur te zitten en ook in de andere baarmoederhoorn zat iets vreemds. Toen we klaar waren met de echo bleek ook dat Asmara een beetje vloeide; een bruinachtige substantie.
We hadden met de 4-weken echo voor de zekerheid al besloten om maandag 19 maart een keizersnede te laten doen als zondag 18 maart de bevalling zich nog niet via natuurlijke weg zou hebben aangediend. Dit om te voorkomen dat we het kitten zouden verliezen doordat het tegen die tijd te groot zou kunnen zijn om via natuurlijke weg ter wereld te komen.
Naar aanleiding van de 8-weken echo besloten we echter om het weekend niet af te wachten en de keizersnede sowieso vrijdag 16 maart plaats te laten vinden. Zou de bevalling zich eerder aandienen dan zouden we over moeten gaan tot een spoedkeizersnede. Het kitten zou zelf nooit langs de vreemde structuur kunnen komen.
We hebben toen besloten dat een van ons fulltime bij Asmara zou blijven om haar in de gaten te houden en meteen actie te kunnen ondernemen.
We hebben tot woensdag vrijwel continue bij haar op bed gezeten, waarbij ze tegen ons aan ging liggen en bij momenten hevig begon te spinnen en ook toeliet dat we even aan haar buikje mochten voelen. Verder leek het goed met haar te gaan. Ze at en dronk gewoon.
Woensdagmiddag viel Almar echter op dat er wat pusachtige afscheiding uit haar kwam. Ook op het beddengoed zaten inmiddels opgedroogde vlekjes. Na contact met DAP De Eenhoorn werd besloten om de keizersnede meteen uit te voeren en niet langer af te wachten.
Om 15:30 uur werd begonnen en vrijwel meteen was duidelijk dat er iets heel fout was. De beide baarmoederhoorns waren verdikt en heel erg dooraderd. Ook het gedeelte waar het kitten zat, zag er vreemd uit. Te klein en compact. Even schoot door Almar’s hoofd dat het kitten mogelijk misvormd zou kunnen zijn. Ook omdat de dierenarts zei dat het er niet goed uitzag.
Toen ze het vruchtzakje echter open maakte, werd meteen een volledig kitten zichtbaar. Snel werd hij eruit gehaald en op een ruwe handdoek gelegd om wakker te wrijven. Het bleek een katertje.
De hoorn waar het kitten in had gezeten, bleek vol met cystes te zitten. De hele baarmoeder moest er dus uit. We hadden sowieso al besloten dat dit Asmara’s laatste nestje zou zijn en ze gecastreerd zou worden. Hierbij inspecteerde ze de buikholte nog eens extra op vreemde structuren.
De kleine was inmiddels bij en lag lekker in de handdoek wat te sputteren in Almar’s handen.
Asmara 2 weken voor de uitgetelde datum. Lekker rustend in de nieuwe kattenkamer.
Nadat Asmara weer netjes dicht wat gemaakt, begon de dierenarts aan de inspectie van de baarmoeder. De andere hoorn bleek ook vol met cystes te zitten, pushaarden en een grote ontsteking. Het was een wonder dat zich überhaupt een eitje had kunnen nestelen en het kitten voldragen was.
Asmara kwam verder goed uit de narcose, kreeg pijnstilling en antibiotica, en mocht mee naar huis.
Van de vorige keizersnede wisten we dat het een uurtje of 4 zou duren voordat Asmara weer genoeg hersteld zou zijn om de zorg voor haar kitten op zich te nemen. Wij hielden hem die tijd warm en legden hem af en toe bij Asmara. Tot een uur of 8 wees er niets op dat er meer aan de hand was. Ze waggelde af en toe even wat rond.
Om 19:45 uur wilde zij weer op bed springen. Hierbij sprong ze mis en bleef ze apatisch op de grond liggen. Johan heeft toen meteen de dienstdoende dierenarts van DAP De Keizer gebeld. Deze heeft haar helemaal nagekeken. Ze bleek een beetje ondertemperatuur te hebben, maar verder kon hij niets ontdekken. De buik en wond nog gecontroleerd op bloedingen. Om haar wat beter uit de narcose te helpen, kreeg ze hier nog iets voor.
Almar is toen wel meteen teruggekomen van de musicalrepetitie. Thuisgekomen lag Asmara in een hoekje onder een vest. Daar kroop ze iedere keer naar toe als Johan haar terug bij haar kitten probeerde te leggen. Toen Almar haar teruglegde, bleef ze gelukkig liggen.
Zo zijn we de nacht in gegaan. Asmara kwam een aantal keren uit de nestdoos en wilde dan weer apart gaan liggen. Haar steeds teruggehaald en op die moment ernaast gaan liggen op bed. Het kitten hielden we warm met een kruik en hadden we inmiddels ook al gevoerd met een flesje. Pas rond 04:00 uur werd Asmara wat rustiger en draaide ze zich ook om het kitten erbij te laten als die zich melde. Om 06:00 uur was haar oogopslag weer wat helderder.
Op donderdagochtend ging het echter opeens weer achteruit en bleef Asmara apathisch op bed liggen. De dierenarts van DAP De Eenhoorn is toen meteen komen kijken. Ze bleek een forse bloedarmoede ontwikkeld te hebben. Hiervoor zou een echo en vervolgonderzoek nodig zijn om een inwendige bloeding uit te sluiten. Besloten werd om Asmara en kitten met spoed naar Panningen mee te nemen.
Asmara op donderdagochtend toen ze voor de 2e keer achteruit ging.
De echo toonde wat vocht in de buikholte. Met name in de buurt van de blaas; dit kon wondvocht van de castratie zijn of bloed. Maar de hoeveelheid leek niet zorgwekkend. Uit het bloedonderzoek kwam echter dat ze forse bloedarmoede had en haar nieren aan het falen waren. De oorzaak daarvan was op dat moment onbekend.
Besloten werd om haar nieren te gaan spoelen met extra vocht in verband met de afvalstoffen die zich aan het ophopen waren, en ze kreeg een klein beetje prednison om de bloedarmoede te remmen. Eind van de dag zou een nieuwe echo moeten uitwijzen of er daadwerkelijk een inwendige bloeding was.
Asmara leek wat op te knappen, maar viel later in de middag toch weer terug. De echo om 15:00 uur toonde aan dat er toch meer vocht in de buikholte kwam. Door middel van aanprikken en opzuigen zouden we kunnen zien of het wondvocht of bloed was. De dierenarts haalde meteen donker bloed naar boven; ze had dus een inwendige bloeding.
Ze moest meteen geopereerd worden om de bloeding te vinden en te stelpen. In haar toestand zou het echter de vraag zijn of ze de narcose nog aankon. Johan werd op zijn werk gebeld en kwam meteen. Asmara ging meteen de operatie in met een aangepaste narcose.
Ondertussen bekommerden wij ons om de kleine die we inmiddels Idar hadden genoemd; naar een rivier in Kraljevo, Centraal Servië. Met op de achtergrond de piepjes waarmee Asmara werd gemonitord. Die soms sneller ging, dan weer langzamer, of even weg leken te vallen.
Asmara en Idar even samen net voordat Asmara met spoed aan de bloeding werd geopereerd.
Na ruim een uur kregen we verslag. Asmara was er gelukkig nog. De stompen van de castratie waren goed gehecht en hadden niet gelekt. Een bloedvat aan de onderkant van de blaas bleek gescheurd te zijn. Hierdoor hadden zich al stolsels op en in de blaas gevormd. Hoe dit had kunnen gebeuren? Mogelijk toch wat spanning op het omliggende weefsel door de hechtingen in combinatie met een te volle blaas? Dit verklaarde echter niet het acute nierfalen.
De bloeding was echter gestelpt en nu konden we niets meer dan afwachten en Asmara de tijd geven om te herstellen. Ze was echter heel kritiek; of ze de nacht zou halen, was maar de vraag.
Besloten werd om rond 23:00 terug te komen naar de praktijk om te kijken hoe ze dan zou zijn.
Om 23:00 uur leek ze weer wat beter. Zat met haar hoofdje omhoog, terwijl ze de rest van de dag alleen maar gelegen had. Besloten werd haar voor de nacht daar te laten en we vrijdagochtend dan verder zouden zien.
Het werd een lange nacht, waarbij we de zorg van Idar om de 1,5-2 uur doorzetten. Hij dronk gelukkig goed aan het flesje. En plaste en poepte. Hij was levendig en liet duidelijk merken als hij wat nodig had van ons.
Vrijdagochtend werden we gebeld; Asmara was er nog steeds. Ze had zelfs geplast. Gegeten nog niks.
We zijn toen meteen naar Panningen gegaan. Hebben wat natvoer meegenomen dat ze thuis meestal at.
Onder dwang hebben we haar toen ook wat Convalescence gegeven om te voorkomen dat haar lever zou gaan vervetten doordat ze als bijna 48 uur niks had gegeten. Dit leek haar echter erg uit te putten en ze ging uitgeput weer liggen.
Afgesproken werd om ’s middags nog eens bloed te prikken om te kijken hoe haar organen zich hielden en haar bloedwaardes mbt de bloedarmoede.
Om 16:30 uur waren we weer terug en Asmara zag er niet goed uit. De bloedarmoede was erger geworden (haar bloed wat dun als water bijna), nieren waren wel wat hersteld, maar haar lever bleek het nu ook zwaar te krijgen. Door het spoelen van de nieren werd de bloedarmoede versterkt. Dit werkte elkaar dus tegen. Ze leek geen infectie te hebben.
Het enige dat nu nog iets voor haar zou kunnen betekenen zou een bloedtransfusie zijn om haar lijf wat extra reserve te geven en haar nieren de kans te geven verder te herstellen en alle gifstoffen die zich aan het opstapelen waren uit te scheiden. Maar waar? Meestal word dit alleen in Utrecht of Gent gedaan. Op vrijdagmiddag al gauw een rit van 2 uur. Wilden we haar dat aandoen?
Via Google zochten we nog andere opties op, maar deze bleken ook te ver: Nijverdal of Amsterdam.
In Echt bleken ze dit ook te doen! We hebben toen meteen contact opgenomen met Dierenkliniek Hoogveld. Ze bleken bereid om een transfusie te doen, mits we zelf een geschikte donor hadden. Van haar dochter Avana weten we dat ze DNA-technisch dezelfde bloedgroep hebben. Alleen serologisch weten we haar bloedgroep niet. En we hebben haar volle broer Khabul, maar van hem weten we zijn bloedgroep helemaal niet. We zouden dus beide moeten meenemen. Ze hadden echter maar een sneltest om serologisch de bloedgroep te bepalen. Zou dus mogelijk een gok worden.
Snel werd een zus van Johan gebeld om hem naar huis te brengen, zodat hij thuis de katten kon verzorgen. Avana en Khabul klaar maken om mee te nemen. En kleine Idar moest ook mee om verzorgd te worden. Goede vriendin Thea werd bereid gevonden om mee te rijden naar Echt.
Almar bleef in Panningen om alle voorbereidingen te treffen om Asmara mee te nemen. Haar medisch dossier van de afgelopen dagen werd bijgewerkt, bloeduitslagen bij elkaar gezocht en een mandje klaargemaakt om haar te vervoeren.
Van de dierenartspraktijk mocht Almar een paar boterhammen met pindakaas smeren als avondeten. En een glas ranja.
Om 19:30 kwamen we aan in Echt. Uit een restantje bloed werd het hemoglobine-gehalte bepaald: 6. Normaal is 11 de ondergrens om een transfusie te overwegen. 30-40 is normaal. Dus nog een wonder dat Asmara nog leefde, zei de dierenarts daar zelf.
Op basis van de bloedgroep-informatie die we zelf hadden, werd besloten om bij Avana de bloedgroep serologisch te bepalen. Zij bleek gelukkig ook bloedgroep A te hebben.
Avana met rechts de sporen van haar geschoren kraag voor de bloedtransfusie.
Beiden werden klaargemaakt voor de transfusie. Avana zou een narcose moeten krijgen om genoeg bloed af te kunnen nemen. We mochten hier niet bij blijven. Het kon wel een uurtje of 2 gaan duren.
In de tussentijd hebben we Idar gevoerd en verzorgd. Khabul bleef al die tijd rustig en geduldig in zijn mandje.
Een van de eerste foto's van Asmara met haar grote broer Khabul. Deze foto is het visitekaartje van de cattery geworden.
Rond 21:00 uur werden we er weer bijgeroepen. Asmara lag inmiddels aan het infuus en had 40-45cc bloed van Avana ontvangen. Het zou nu weer afwachten worden. Ze lag er nog erg stil bij.
Avana zat apart opgesloten, omdat ze last bleek te hebben van hallucinaties na de narcose. Ze was heel onrustig. Gelukkig herkende ze Johan wel meteen. Ze begon kopjes door het kooitje te geven.
Avana mochten we mee nemen; over Asmara zouden we de volgende ochtend tussen 09:00 en 09:30 uur gebeld worden.
Om 22:30 uur ging echter de telefoon: Dierenkliniek Hoogveld! Even waren we bang dat Asmara toch overleden was. De dierenarts wilde echter laten weten dat ze vond dat Asmara er beter uitzag. Had haar kopje ook weer omhoog.
Zaterdagochtend om 09:30 uur werden we weer gebeld door Echt; Asmara zag er weer slechter uit. En haar bloedwaardes waren nog maar 8. Na een transfusie verwacht je minimaal 15. In de loop van de nacht waren haar rode bloedcellen dus toch weer afgebroken. Of we er voor 12:30 konden zijn, want ’s middags was er niemand meer.
We hebben toen thuis alles geregeld en zijn met Idar weer naar Echt gereden. Daar aangekomen, leek ze even weer wat beter. Ze oogde helder uit haar ogen; minder slecht dan wij verwacht hadden. Wel kortademig. Even later kreeg ze echter een paniekaanval waarvoor ze haar valium moesten geven. Hiermee putte ze zich helemaal uit
We zijn toen met haar in een ruimte apart mogen gaan zitten en hebben gevraagd of ze haar waarde nog een keer konden bepalen. Was deze 8 gebleven, dan hadden we haar misschien nog een kans kunnen geven, maar ze was alweer richting de 6 aan het zakken. Een 2e bloedtransfusie zou niks meer uitmaken. Haar lichaam brak alles af door meervoudig orgaan falen.
We hebben toen besloten haar te laten gaan. In de armen van Johan is ze rond 12:45 uur ingeslapen.
Onze mooie dame, onze Queen Mum. Dag Asmara.
Asmara came into our hearts one day
so beautiful and smart.
She’ll never be forgotten
she left paw prints on our hearts.
(Thea)
We hebben Asmara mee naar huis genomen, zodat de andere katten ook afscheid van haar konden nemen. We hebben haar in de woonkamer gelegd en een voor een zijn ze even komen kijken. Evita, met wie Asmara niet echt vriendjes was, is zelfs een paar keer komen kijken. | 
