Om na de vakantie het nieuwe werkjaar te starten, gaan we onmiddellijk aan de slag met een o.i. pertinente vraag:
Wat zou het kleine beetje verschil kunnen zijn tussen de ene leidinggevende die resultaten behaalt en de andere leidinggevende die, alle goede bedoelingen en inspanningen ten spijt, er maar niet in slaagt?
Heeft de eerste enkel medewerkers die van goede wil zijn en de tweede niet? Heeft de eerste een baas die hem ondersteunt en vrijheid geeft terwijl de tweede opgescheept zit met een bullebak of mierenneukende manager? Heeft de eerste een diploma van een gerenommeerde managementschool en is de tweede een selfmade man of vrouw? Beschikt de eerste over meer vakexpertise, kennis en kunde dan de andere?
Neen, niets van dit alles. Volgens ons ligt het kleine maar zo wezenlijk verschil tussen beiden in het belang dat de eerste leidinggevende hecht aan de zogenaamde soft skills en de tweede zich vooral focust op wat men de hard skills of technische vaardigheden noemt.
De eerste vindt naast het beschikken over technisch kunnen, het ontwikkelen van zijn persoonlijke, emotionele, sociale en intellectuele vaardigheden niet alleen gewoon belangrijk. Hij vindt ze superbelangrijk om resultaten te kunnen behalen met zijn medewerkers en in de omgang met zijn baas. Hij bekwaamt er zich niet alleen in maar past het ook toe. Want weten alleen is niet genoeg.
Zo komen we terug bij William James die aantoonde dat 'doen' gewoontevorming en automatismen creëert die je maken tot die persoon die je wil worden. “We zijn wat we bij herhaling doen” zoals Aristoteles al wist.
