‘Want het leven is lijden!’
Kennen jullie die song nog van Robert Long? Het refrein ging zo:
Want 't leven was lijden, als je danste een heiden
Als je lachte te luchtig, als je kuste ontuchtig
Als je niet wilde werken of je ging niet ter kerke
Als je lui in de zon lag, als je fietste op zondag
Kortom alles was verkeerd, want dat had je geleerd
Ik word altijd een beetje verdrietig als ik mensen hoor beweren dat ‘het leven lijden is’. Een typisch calvinistisch principe denk ik vaak. Maar goed ... het calvinisme zit ons Nederlanders in de genen, daar zijn we mee doordrenkt.
Als je kijkt naar het refrein van 'Want het leven was lijden' dan kan ik niet anders zeggen dan dat het leven er echt zo uit zag waar ik opgroeide.
Boeddhisme en Tolle
Toch zijn wij calvinisten niet de enige met dit principe. Ook in het boeddhisme komt dit ‘leven is lijden’ regelmatig voorbij. ‘Lijden is inherent aan leven,’ stelt de Boeddha.
Ik kan hier wel iets meer mee omdat de aanvliegroute anders is.
Pijn + weerstand= lijden. Dit is de simpele vertaling van wat in het boeddhisme onder lijden verstaan wordt.
Daarmee wordt bedoeld dat pijn pijn is, heel vervelend maar pijn wordt pas lijden als je die pijn niet accepteert.
De eigentijdse meester Eckhart Tolle heeft er weer andere woorden voor bedacht maar onderschrijft wel de boeddhistische uitgangspunten als hij beweert:”Iedere emotie die volledig wordt geaccepteerd, verandert in vrede.”
De worsteling
Tijdens een workshop 'Einde aan de stress' zag ik Braccha worstelen. Ik kende haar al wat langer en de frustratie en irritatie spatte er van af.
Want waar ergerde Braccha zich aan? Dat ik wel eens even vertelde hoe zij dingen moet doen!!!! Wie denk jij wel niet dat je bent, was de emotie die van haar gezicht afdroop. Alsof bij jou alles altijd zo perfect is! Je kon bijna de denkwolkjes boven haar hoofd zien!.
Op mijn vraag ‘wat is er aan de hand’ kon ze enkel - non-verbaal - aangeven dat ze vond dat wat ik deed niet werkte.
Ik kwam er in eerste instantie niet doorheen.
Pas toen ik bij herhaling zei:”Alles wat je denkt, of het nu over mij gaat of over iets anders, over wat ik zeg of wat een ander zegt…… alles mag er zijn. Accepteer gewoon wat er zich in jouw hoofd afspeelt, accepteer wat je denkt. Het mag er zijn. Het gaat er niet om dat je er een waardeoordeel over geeft, het is geen goed of fout! Nee jij denkt dat, en dat accepteer je.”
Want wat zegt Boeddha: pijn+weerstand= lijden.
Accepteer je dat je voelt of denkt wat je voelt of denkt, dan ga je vrede, stilte ervaren.
Want het niet accepteren van jouw emoties of gedachten of overtuigingen, er een oordeel over hebben, er dus weerstand aanbieden, veroorzaakt stress.
Bij Braccha kwam er een eind aan toen ze besefte dat ik niet aan haar vroeg om alles wat ik zei goed te keuren, maar enkel aan haar vroeg om te accepteren wat zij erover dacht. Al haar gedachten en emoties mogen er zijn.
Het einde van de worsteling
Toen ze dat kon met behulp van de methodes die ze tijdens de workshop leerde, kwam er een einde aan haar stress.
Braccha ervaart nu veel meer rust in haar dagelijks leven. En als ze zo nu en dan in haar dagelijks leven in beslag genomen wordt door allerlei zaken en weer stress krijgt, heeft ze nu het gereedschap in handen om daar een eind aan te maken.
Wat ze ook graag doet om het geleerde te integreren, is naar de huiskamerbijeenkomsten komen want zo zegt ze…. ‘Ik ben nog maar een beginneling en wil graag dat deze rust een permanent onderdeel van mijn leven wordt. Dus kom ik heel veel oefenen.’
TOT 24 AUGUSTUS!!!
DAN ERVAAR JIJ EEN EIND AAN DE STRESS!!!
Warme groet
Janny Leggedoor
