Kennelhoest
Kennelhoest is een verzamelnaam voor een ontsteking van de voorste luchtwegen, luchtpijp en/of bronchiën en wordt onder andere veroorzaakt door virussen (o.a. canine parainfluenzavirus en canine adenovirus) en/of bacteriën (o.a. Bordetella Bronchiseptica). Het is te vergelijken met griep of verkoudheid bij mensen. Net zoals griep kan kennelhoest vrij onschuldig verlopen, maar de aandoening kan ook ziekteverschijnselen veroorzaken en bij jonge, oude of verzwakte dieren soms tot sterfte leiden. Honden en katten kunnen deze aandoening onder andere oplopen als zij in aanraking komen met veel andere soortgenoten, zoals in een pension of asiel, maar ook tijdens puppycursus, hondenclubs, bij uitlaatservices of gewoon tijdens het uitlaten. De besmetting treedt op via kleine druppeltjes vanuit de luchtwegen (aërosolen) of via direct contact met een besmet dier. Verschijnselen van kennelhoest zullen pas na vijf tot tien dagen na besmetting ontstaan.
Symptomen
De infectie leidt tot meestal tot een acute hoest, die zowel droog als met slijm kan zijn. Deze hoest wordt verergerd door inspanning, opwinding, druk van de halsband op de nek, of voelen langs de hals of luchtpijp. Sommige dieren hebben enkel last van hoesten gedurende ongeveer vijf dagen, maar kennelhoest kan ook leiden tot kokhalzen, neusuitvloeiing, wisselende of afwezige eetlust en koorts. Dit kan soms 10 tot 20 dagen aanhouden. Ernstige infecties bij jonge en oude dieren; of dieren die al een andere aandoening hebben, kunnen leiden tot een longontsteking of verergering van de bestaande problemen. Indien dus niet op tijd ingegrepen wordt, kan kennelhoest bij deze dieren tot grote problemen leiden!
Diagnostiek
Uw dierenarts kan meestal op basis van de verschijnselen van uw huisdier tot de diagnose kennelhoest komen. Het achterhalen van de exacte verwekker verandert de therapie niet. Bij meer ernstige symptomen kan het zijn dat uw dierenarts kan kiezen om daarnaast bloedonderzoek uit te voeren of röntgenfoto’s van de borstkas van uw huisdier te maken. In hardnekkige gevallen, die slecht reageren op de ingestelde therapie, kan er ook onder narcose een spoeling gemaakt worden van de luchtpijp en voorste bronchiën, waarna deze spoeling onderzocht kan worden op (tekenen) van ziekteverwekkers.
Therapie
Afhankelijk van de ernst van de aandoening kan uw dierenarts kiezen voor een behandeling met hoestsiroop voor dieren, maar het kan ook zijn dat uw dier ontstekingsremmers of een kuur antibiotica krijgt. Als uw dier ernstig ziek is, kan uw dierenarts overwegen om hem of haar op te nemen voor intensieve behandeling, waaronder het geven van vloeistoffen via een infuus of het geven van extra zuurstof. Meestal kan uw dier door u thuis behandeld worden. Daarnaast kunt u het dier helpen door de halsband te vervangen door een borsttuig dat zo min mogelijk druk op de hals geeft; het dier zo rustig mogelijk te houden; en het dier in een rustige, stof- en rookvrije en goed geventileerde ruimte te houden.
Preventie
Om kennelhoest grotendeels te voorkomen is het verstandig om uw hond jaarlijks te enten. De grote cocktail bevat het canine adenovirus, dat drie jaar bescherming biedt. Voor katten geldt ook het advies om jaarlijks te enten. Deze enting beschermt tegen kattenziekte en niesziekte; verwekkers van kennelhoest zitten niet bij deze enting.
Om zowel uw hond als kat aanvullend tegen kennelhoest door de verwekker Bordetella Bronchiseptica en parainfluenza (alleen voor honden) te beschermen, is het mogelijk om deze dieren een neusenting te geven door middel van het druppelen van een kleine hoeveelheid vloeistof in de neus van het dier. Deze enting geeft dan aanvullende immuniteit, zowel in de voorste luchtwegen, als in het gehele lijf van het dier. Voor honden wordt de enting tegen kennelhoest ook wel ‘KC’ en bij katten ‘Bb’ genoemd. Let wel, entingen geven nooit volledige bescherming. Bij grote blootstelling aan ziekteverwekkers of vergrote gevoeligheid voor deze ziekteverwekkers, kan uw dier alsnog (meestal geringe) verschijnselen van kennelhoest vertonen.
