Een terugblik…
Hoe groot kan het contrast zijn tussen twee opeenvolgende seizoenen. Het seizoen 2019/2020 met de Winter World Masters Games in Innsbruck, de Masters’ Allround Games in Collalbo, de Masters’ Sprint Games in Calgary en de eerste versie van de Thialf Record Races in Heerenveen. Vier schitterende evenementen en diverse andere mooie internationale masterwedstrijden leverden bij elkaar maar liefst 100 IMSSC Masters Records op.
En dan het seizoen 2020/2021. Wat een bijzonder seizoen voor het masterschaatsen, internationaal maar zéér zeker voor de Nederlandse masters. COVID-19 speelde grote parten en zo vond er tijdens het seizoen 2020/2021 geen enkele masterwedstrijd plaats. En konden sommige masters zelfs helemaal niet op het ijs trainen.
Een jaar geleden (10 en 11 maart 2020) vond de eerste versie van de Thialf Record Races (TRR2020) in Thialf plaats. De dag erna mochten er geen evenementen meer plaatsvinden met meer dan 100 personen. En een paar dagen later ging Nederland op slot en was het schaatsseizoen plotsklaps afgelopen. Daarna duurde het allemaal veel langer dan we toen konden bevroeden: een seizoen lang geen enkele (master-)wedstrijd.
En dan het contrast weer met het seizoen daarvoor met grote, mooie evenementen en heel veel wereldrecords bij de masters. Het seizoen 2019/2020, een seizoen waarin naast de Masters’ Allround Games (MAG) in het schitterende decor van het Italiaanse Collalbo, de Masters’ Sprint Games (MSG) op het snelle ijs van het Canadese Calgary, ook de Winter World Masters Games, met maar liefst 3.661 deelnemers uit 55 verschillende landen bij 12 sporten aan de start, op het programma stonden. Ingrediënten die er o.a. voor zorgden dat er dat seizoen maar liefst
100 wereldrecords bij de masters verbeterd werden.
Hoog niveau
Maar liefst 100 IMSSC records werden er tijdens het seizoen 2019/2020 verbeterd. Dat zegt veel over de ontwikkeling van masters schaatsen wereldwijd! Records geven aan op welk niveau er nu door de masters geschaatst wordt.
Als voorbeeld Arjan Bakker: hij reed als 60-jarige op 10 maart 2020 tijdens de 1st Masters’ International Thialf Record Races in Heerenveen op de 10km een tijd van 14.54,41. Ard Schenk kwam nooit verder dan 14.55,90! Die tijd was jarenlang het wereldrecord op de 10km. Schenk reed het record op 13 maart 1971 in Inzell, waarna het maar liefst 4 jaar en 13 dagen op zijn naam stond. Schenk was toen 26 jaar oud. Dat is nu het niveau van de categorie H60.
En dan de 1.23,76 van Gerdien Meijer (D55) op de 1.000m tijdens de MSG2020 in Calgary. Die tijd zou in 1980 voldoende geweest zijn voor Olympisch goud in Lake Placid. Indertijd was de eer aan de Russin Natalja Petrusjova (1.24,10). Zelfs met de tijdcorrectie die de ISU voor hooglandbanen naar een laaglandbaan hanteert, was Gerdien nog verzekerd van een zilveren Olympische plak.
Een paar voorbeelden voor het niveau waarop er momenteel bij de masters gereden wordt. Maar het grootste aandeel in de grote hoeveelheid recordverbeteringen lag in handen van de 85-jarige Noor Arne Kjell Foldvik, die maar liefst 23 IMSSC records verbeterde! Het voorbeeld voor
een leven lang sporten, wat ook door de ISU en IOC gepromoot wordt.
Jonge masters timmeren aan de weg
En verder mooi om te zien dat er ook weer ‘nieuwe’ oud-toppers het masterschaatsen een warm hard toedragen en weer deelnemen aan internationale toernooien. Zo stond de Japanse Tomomi Okazaki deze keer op de hoogste trede van het podium tijdens de Winter World Masters Games. Zij stond in 1988 tijdens de Olympic Winter Games in Nagano op de bronzen plaats achter de Canadese schaatsers Catriona LeMay-Doan en Suzan Auch. Later in het seizoen, tijdens de MSG2020 in Calgary, verbeterde zij ook nog het IMSSC-record op de 500m (41,70 / AG 45).
Dat was het seizoen 2019/2020. Laten we hopen dat we weer snel terug naar een dergelijk seizoen kunnen en weer heel plezier kunnen beleven aan onze mooie sport.
