Nieuwsbrief

juni 2010

Jaargang 2, nr 6.












Veerle Wauters

Koophandelstraat 7

3270 Scherpenheuvel

0497 31 71 26

veerle@jugo.be

www.jugo.be




This little light of mine, I'm gonna let it shine!”


Illustratie 1: http://ellebelleken.wordpress.com/2008/12/05/brandende-kaars/



Afgelopen week was “This little light of mine” één van de laatste nummers dat we met de Bob Boon Singers in de Sint-Michielskerk in Leuven zongen. Een gospel waarbij we swingen en stralen. De betekenis is dan ook niet min!

De voorbije weken ben ik heel intens met dit thema bezig geweest. Ieder van ons heeft dit licht in zich: ieder heeft talenten, kwaliteiten, vreugde, kracht, energie, spirit in zich. Maar het valt ons vaak toch zo moeilijk om dit licht te laten stralen en aan de wereld te tonen. We voelen ons beschaamd en zijn bang erop afgerekend te worden. We zijn onzeker en vragen ons vertwijfeld af of ons lichtje wel de moeite waard is om te tonen. Is het lichtje van die ander niet mooier? Of we zijn bang voor de verantwoordelijkheid die zulke stap met zich mee kan brengen. We zijn bang voor de verwachtingen die de omgeving zal krijgen ten aanzien van ons. Het is makkelijker om in de zetel te blijven zitten dan om je talenten werkelijk neer te zetten en iets voor je omgeving te betekenen. ...

En decennia lang of misschien wel eeuwen lang werd ons in onze Christelijke cultuur meegegeven dat je niet mag opscheppen over je kwaliteiten. Je mag niet 'stoefen' en je wordt al snel bestempeld als 'een dikke nek' als je voor je kwaliteiten uitkomt. 'Doe maar gewoon' zeiden vele ouders en leerkrachten aan hun kinderen. En zo werden we allemaal grijze muizen, middelmatige burgers die verdwijnen in de grote soep van het 'gemiddelde'. Regelmatig dromen we van meer, van een leven dat meer voldoening geeft. We dromen dat we stralen, dat we uniek zijn, dat we bijzonder zijn, creatief en vol levensvreugde door het leven gaan waarbij alles ons meezit. En daarna sussen we onszelf weer met de zekerheden die de middelmaat ons geeft, de veiligheid die we hier voelen. We herinneren ons weer dat we geen 'dikke nek' willen zijn en ons beter bescheiden opstellen.

Maar daar zit net de verwarring: je bent geen 'dikke nek' of 'opschepper' als je voor je kwaliteiten uitkomt. Je bent niet onbescheiden als je je lichtje laat stralen. Hoogmoed en opschepperij hebben niets te maken met het laten stralen van je lichtje. Hoogmoed en opschepperij duiken op wanneer je je beter voelt dan anderen, wanneer je niet zozeer je lichtje laat stralen, maar je ego boven haalt en daarmee anderen omlaag haalt.


Illustratie 2: http://www.desire-gifts.nl/webshop/images/categories/8a58ta8.jpg



Ieder van ons heeft prachtige, unieke talenten en mogelijkheden. Ze maken ons niet tot meer dan de ander of minder dan onze omgeving; ze maken ons uniek en waardevol, net zoals de rest.
In onze diepste verlangens en dromen komen we ons lichtje tegen. Waaruit bestaat jouw lichtje? En laat je het werkelijk stralen of verstop je het onder de korenmaat? Wat houdt je tegen om te stralen?

Mijn lichtje

Bovenstaande vragen heb ik mezelf regelmatig gesteld. Door bij de oprichting van Jugo heel intensief met deze vragen bezig te zijn, groeide ook het verlangen om mijn lichtje werkelijk te laten stralen. De angst was lange tijd mijn compagnon en saboteur. Maar het verlangen bleef leven en de dromen bleven me wakker houden.

Eén van mijn dromen wil ik nu concreet gaan uitwerken. Het verlangen is groter geworden dan de angst! De krachtige stroom is niet meer tegen te houden en eindelijk durf ik me eraan over te geven.
In mijn werk met kinderen maak ik vaak gebruik van verhalen. Soms gebruik ik bestaande verhalen, maar geregeld schrijf ik zelf een verhaal op maat van een specifiek kind. Enkele van die verhalen heb ik ondertussen al meerdere keren kunnen gebruiken aangezien de onderliggende thema's terugkeren bij meerdere kinderen.


Illustratie 3: http://goodlifezen.com/wp-content/uploads/2008/04/child-with-candle.jpg





Het is mijn droom om mijn verhalen uit te brengen waardoor ze niet meer enkel toegankelijk zijn voor de kinderen die bij mij in therapie komen, maar veel meer kinderen kunnen bereiken en raken.

Het hier neerschrijven van dit verlangen is heel spannend: nu kan ik niet meer terugkrabbelen... Maar tegelijk voel ik hoe ik hiermee mijn voornemen verstevig tot daadwerkelijke actie en dat voelt heel goed. Nu is het tijd om teksten na te lezen en te corrigeren en op zoek te gaan naar een uitgeverij die dit project ook ziet zitten.

Maar ik ben vooral nog op zoek naar een illustrator. Kinderverhalen worden bij voorkeur ondersteund door tekeningen en zelf ben ik niet echt een tekentalent. Ik ben op zoek naar iemand die met evenveel liefde en toewijding tekent als waarmee ik de verhalen heb geschreven. De meeste verhalen gaan over elfen, kabouters en diertjes en ik ben dan ook op zoek naar illustraties die die prachtige wereld kunnen weergeven. Ik zoek geen professionele tekenaar, maar iemand die net als ik de stap wil zetten om zijn/haar lichtje te laten stralen. Iemand die vanuit een diep verlangen ervoor kiest om met zijn/haar kwaliteit naar buiten te komen en met mij deze kans wil grijpen.

Voel je je hierdoor aangesproken en wil je dit project graag mee vorm geven? Of ken je iemand die in dit profiel past? Stuur dan een mailtje naar veerle@jugo.be

In andere woorden:

Onze diepste angst is niet dat we tekortschieten.
Onze diepste angst is dat we mateloos machtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis die ons bang maakt.
We vragen onszelf af: wie ben ik om briljant, mooi,
talentvol en fantastisch te zijn?
Maar waarom zou je het niet zijn? Je bent een kind van God.
Jezelf klein houden, dient geen enkel doel. Er is niets verlichts aan jezelf inkrimpen zodat de mensen om je heen zich niet onzeker zullen voelen.
Het is de bedoeling dat we stralen, net als kinderen dat doen.
We zijn geboren om Gods glorie die in ons leeft, uit te dragen.
Deze glorie leeft niet slechts in enkelen, maar in ieder van ons.
En als we ons eigen licht laten schijnen, geven we anderen
onbewust de toestemming hetzelfde te doen.
Als we bevrijd zijn van onze eigen angst,
zal onze aanwezigheid anderen vrijmaken.”


(deze woorden worden vaak aanzien als de inaugurele rede van Nelson Mandela, maar dat blijkt een weid verspreid misverstand te zijn. De oorspronkelijk Engelstalige tekst vind je terug in “Return to Love” van Marianne Williamson, 1992, hardcover p. 165, paperback pp. 190-191:
http://www.marianne.com/index.php )


Illustratie 4: http://www.adpic.nl/data/picture/detail/Brandende_kaarsen_131719.jpg




Met stralende groeten!

Veerle Wauters

Veerle Wauters
Koophandelstraat 7
3270 Scherpenheuvel
0497 31 71 26
veerle@jugo.be

www.jugo.be