Dag 2
Ik kan niet zeggen dat er iets bijzonders met me gebeurt. Ik ben alleen dood- en doodmoe.
Een half uurtje op een bankje in de prachtige tuin zitten is niet genoeg om me weer fit te voelen. Nee, ik moet echt slapen. Anderhalf uur lig ik na het middageten onder de wol, en slaap als een roos.
Die vermoeidheid hoort bij het proces vertelt Valfrid. “Ontspan je maar. Laat het maar gebeuren. Je hoeft helemaal niets, behalve stil zijn. Het duurt even voordat de stilte werkt. Wacht maar rustig af en zorg dat je voldoende rust en veel frisse lucht krijgt.”
Ik ga maar weer op een bankje in de tuin zitten en kijk om me heen. Ik probeer me te richten op dingen buiten me en kijk naar de prachtige vergezichten, hoe de zonnestralen door de bomen en struiken allerlei patronen maken in het gras en probeer zo bewust mogelijk alles in me op te nemen.
“The divine speaks to you through the creation”, zei Valfrid en door zo weinig mogelijk te denken maar gewoon te kijken, te zijn, probeer ik het te zien en te ervaren.
Maar makkelijk is het niet. Ook tijdens het focussen/mediteren in the Main Chapel ben ik snel afgeleid. Wat is het moeilijk om je niet mee te laten drijven op allerlei gedachten. Iedere keer als ik constateer dat ik weer denk, richt ik me op mijn ademhaling. Een universele methode die ik zelf gebruik tijdens de workshops en die nu ook door Valfrid ‘voorgeschreven’ worden.
Dag 3
Ik mis de gezelligheid van het na afloop van een ‘werkdag’ gezellig samen eten, een glaasje wijn drinken en de dag doornemen. Maar tijdens het eten is het stil en hoor je alleen de geluiden van deksels die opgetild worden en bestek dat gepakt wordt.
Ik had verwacht dat het eten heel basic zou zijn maar niets is minder waar. Wat het eten betreft kunnen we ons te goed doen aan de overvloed van het ‘rijke Roomse leven’. ’s Morgens, als je dat wilt, kun je een uitgebreid traditioneel Engels ontbijt krijgen met worstjes, bacon, eieren en gebakken tomaten. Tussen de middag wordt er uitgebreid gedineerd inclusief een ‘homemade’ dessert en ook ’s avonds is er een volledige warme maaltijd.
Ik begin last van angsten te krijgen. Ik ben bang voor de avond en de nacht en ben bang om tijdens wandelingen te verdwalen, terwijl ik de routebeschrijving bij me heb. Het is niet iets wat me opeens overvalt, nee ik herken ze want het zijn heel oude angsten.
Valfrid adviseert me de Bijbeltekst Jesaja 43:1-4a, ik vermoed als medicijn tegen mijn angsten. En ze zegt dat ik me nergens zorgen over hoef te maken. ‘Be in the moment, be with your fears.” Dus dat doen we dan ook maar. En het is ook zo waar. Op het moment dat je naar je angsten kijkt, ze volledig accepteert, verdwijnen ze.
Waar heb ik dat eerder gehoord 
!!!!
Hieronder de tekst van Jesaja 43:1-4a
|
Welnu, dit zegt de HEER,
die jou schiep, Jakob, die jou vormde, Israël:
Wees niet bang, want ik zal je vrijkopen,
ik heb je bij je naam geroepen, je bent van mij!
|
|
2 Moet je door het water gaan – ik ben bij je;
of door rivieren – je wordt niet meegesleurd.
Moet je door het vuur gaan – het zal je niet verteren,
de vlammen zullen je niet verschroeien.
|
|
3 Want ik, de HEER, ben je God,
de Heilige van Israël, je redder.
Voor jou geef ik Egypte als losgeld,
Nubië en Seba ruil ik in tegen jou.
|
|
4 Jij bent zo kostbaar in mijn ogen,
zo waardevol, en ik houd zo veel van je
dat ik de mensheid geef in ruil voor jou,
ja alle volken om jou te behouden
|
Dag 4
Na het ontbijt ga ik een frisse neus halen, lekker in de heuvels rondom St. Beuno’s. 
Overal staan er wandelroutes aangegeven, soms dwars door weilanden (typisch Engels) en vanaf een van de heuveltoppen kun je bij helder weer zelfs Liverpool zien liggen. Maar ik moet het vandaag doen met in de verte de zee en de berg Snowdon in Snowdonia. Het gebied waar we na afloop van deze retraite naar toe gaan.
Bij terugkomst ga ik naar de kapel en focus – opnieuw – op de vraag: wat zijn Gods plannen met mij? Met deze vraag in gedachten, richt ik me op mijn ademhaling om helemaal bij mijn diepe gevoel te komen en weg bij het denken.
En dan gebeurt het…….
Ik verlies voor even het gevoel van tijd, en ben weg! Om vanuit het niets een antwoord te krijgen, een antwoord op mijn vraag!
Wauw!
Dit is apart!
Dit antwoord had ik nooit kunnen bedenken en toch voelt het zo vanzelfsprekend, zo logisch!
Mooi!
Niet makkelijk de uitwerking van dit plan, het vraagt om een daadwerkelijk commitment, maar om met de woorden van mijn metgezel te spreken:”Niemand heeft gezegd dat het makkelijk zou worden.”
Als ik kijk hoe lang ik aan het focussen ben, zie ik dat ik nog geen vijf minuten in de kapel ben geweest, maar het voelt alsof er wel een uur verstreken is.
Diep ontroerd vertel ik even later aan Valfrid wat er gebeurd is.
Wordt vervolgd!
Warme groet
