INHOUD
1. Wie is 'de gewone crimineel'?
2. Welke weg slaat Cuba in?
3. Boek: Aardbei en chocola
4. Boek: Cuba is gek op honkbal
5. Cuba's misleidende stembusuitslag
6. De oude Hemingway en de zee
7. Cartoon: A.u.b. Braziliaanse rechters
8. Film: Verliefd in Cuba
9. Culturele Agenda
10. Het laatste nieuws |
CUBA U ontvangt deze CubaTips omdat u zich hebt opgegeven als abonnee.
Gratis
Geïnteresseerden kunnen zich hier voor een gratis abonnement aanmelden. Wijzigingen
Wijzigingen van uw e-mail-adres en opzeggingen/uitschrijvingen kunnen via de link hierna gemakkelijk worden doorgegeven: klik hier
Voorgaande nummers
CubaTips als E-magazine verscheen voor het eerst in april 2002. Alle nummers vanaf 15 mei 2016 zijn hier op internet te lezen. |
Het laatste nieuws uit en over Cuba op Twitter |
|
Alle actuele berichten over Cuba op Facebook |
|
BEST GEÏNFORMEERDE
WEBLOG OVER CUBA
|
|
CUBA-ARCHIEF
Dagelijkse informatie uit en over Cuba over de periode: 27 oktober 2003 t/m 23 augustus 2011 vindt u op onze archief-weblog.
KLIK HIER! |
|
Deze nieuwsbrief CubaTips is de grootste wekelijkse onafhankelijke nieuwsbrief over Cuba in Nederland en Vlaanderen. Onze Cubaweblog bevat dagelijks actueel nieuws uit en over Cuba. Beiden zijn uitgaven van de Stichting Glasnost in Cuba.
De Stichting steunt sinds 1989 (juridisch opgericht op 18 april 1990) de vreedzame mensenrechtenbeweging in Cuba. |
VRIJWILLIGERS
Onze Stichting Glasnost in Cuba is geheel onafhankelijk, bestaat uit louter vrijwilligers en ontvangt geen subsidies.
De Cubaweblog en de CubaTips zijn voor iedereen gratis. De daarvoor te maken kosten worden betaald uit vrijwillige giften van individuele sympathisanten.
U kunt uw bijdrage overmaken op:
NL45 INGB 0006 1317 44 van de Stichting Glasnost in Cuba.
|
|
Stichting Glasnost in Cuba
Sint Willibrordusstraat 52, 1073 VC Amsterdam
Telefoon:
06 10 80 83 33 of 020 679 02 89
Banknr.:
NL45 INGB 0006 1317 44 van de Stichting Glasnost in Cuba
|
 De redactie van CubaTips stelt de gegevens in deze nieuwsbrief zo zorgvuldig mogelijk samen. We kunnen echter niet verantwoordelijk worden gesteld voor eventuele foutieve informatie noch voor het gebruik van deze informatie en eventuele nadelige gevolgen daarvan. | | |
Indien deze Nieuwsbrief niet goed leesbaar is of indien de linken ervan niet goed werken, raden we u aan de versie op internet te gebruiken: klik hier. |
1. Wie is 'de gewone crimineel'?
Ons commentaar op de actualiteit |
In 2010 veroorzaakte de Braziliaanse president Luiz Inácio Lula da Silva een controverse toen hij Cubaanse dissidenten vergeleek met ‘gewone criminelen’. Hij stond op het punt Cuba te bezoeken waar de dissident Orlando Zapata Tamayo - een gewone arbeider zoals Lula ook ooit was - na een hongerstaking van 86 dagen was overleden. Zapata (42) zat sinds 2003 gevangen. Ondanks een oproep van 50 Cubaaanse mensenrechtenactivisten aan Lula om bij president Raúl Castro aan te dringen op Zapata’s vrijlating, weigerde Lula dit en vergeleek hij deze politieke gevangenen met ‘bandieten uit Sao Paulo’. Citaat: ‘Stel je voor dat alle bandieten in de gevangenis van Sao Paulo een hongerstaking zouden beginnen en om hun vrijlating vroegen,’ riep Lula uit.
 Nu staat Lula zelf in de beklaagdenbank. Niet omdat hij zoals Zapata deed, protesteerde tegen de repressie in zijn land maar omdat hij zich schuldig maakte aan corruptie en witwassen. Het beeld van de veelbelovende militante metaalarbeider uit de jaren tachtig die bijdroeg aan een sterke arbeidersbeweging in Brazilië, is door deze affaire onherstelbaar beschadigd. Hij die het hoogste ambt bereikte in zijn land, creëerde met zijn ‘kameraden in de strijd’ een corrupt netwerk ten koste van de Braziliaanse bevolking. Velen profiteerden ervan, ook buiten Brazilië. Lula bleek een trouwe volger van het Castro-regime en in internationale fora was Lula (maar ook zijn opvolger Vilma Rousseff) altijd bereid de rijen te sluiten ten gunste van de Castro’s als er kritiek werd geuit op de slechte staat van de mensenrechten in Cuba. Havana reageert ook deze keer voorspelbaar, speelt het slachtoffer en spreekt over ‘een unfaire campagne tegen Lula, tegen de Arbeiderspartij en tegen de linkse en progressieve krachten in Brazilië’.
De Redactie |
2. Welke weg slaat Cuba in? |
Terwijl het land zich voorbereidt op een historische presidentswisseling, die een einde maakt aan de bijna zestig jaar durende macht van de Castro’s, groeit de ongelijkheid en worden gewone Cubanen steeds onverschilliger. Elizabeth Dore was voor NACLA (North American Congress on Latin America) in Cuba en maakte een grote Engelstalige reportage. De geinterviewden zijn boos over wat zij het verraad van de Revolutie noemen en beweren dat ‘het marxisme het raam is uitgegooid.’ Ondertussen accepteren de autoriteiten zonder moeite de economische ongelijkheid in het land, aldus Dore.
Het tijdschrift NACLA was in de jaren zestig en zeventig een uitgesproken pleitbezorger in de VS voor marxistisch geïnspireerde bewegingen in Laijns-Amerika en sympathiseerde volop met de Cubaanse revolutie.
 Cubanen zijn kwaad. Militanten van de partij lopen te hoop tegen de geheim-zinnigheid rond de uitverkiezing van Raúl Castro’s opvolger. Een partijofficial in Pinar del Rio beklaagt zich bozig, tijdens een lunch met vrienden waarvoor ik werd uitgenodigd, dat de partijhiërarchie geen rekening heeft gehouden met de opvattingen van belangrijke leden in het opvolgingsproces. ‘Altijd werden we geraadpleegd. Nu hebben ze het hogere kader geraadpleegd maar niemand van hier. We voelen ons in de steek gelaten.’ En naar mij wijzend: ‘Zij weet net zoveel als ik over de presidentiële transfer / traspaso. En er is nog een probleem. Mensen hebben Miguel Díaz-Canel (Castro’s veronderstelde opvolger) niet warm onthaald. Hij is koud, afstandelijk, hij glimlacht nooit. En hij heeft weinig gedaan om zichzelf te onderscheiden.’ Ik ben verbaasd over haar roekeloze openhartigheid.
Disfunctioneren
Ik ben bij een Cubaanse vriendin die veldwerk verricht in Pinar del Rio, Cuba’s meest westelijke provincie. Veel mensen, ook partijmilitanten, zeggen haar dat de lokale regering niet functioneert en zij voelen zich verlaten door Havana. Mijn vriendin vraagt wat ze er aan denken te doen. Zij schudden met hun schouders. Een goeie vriend in Havana, een gerespecteerd schrijver, is ook ongewoon direct. ‘Cubaans socialisme, onze internationale reputatie om de menselijke waardigheid hoog te houden, is verworden tot dit vreemde quasikapitalisme’. Jonge Cubanen en zij buiten de sfeer van de partij, neigen naar onverschilligheid. Mario, een jonge maar relatief hoge functionaris en een enigszins eigenzinnige partijmilitant, die in de arme buitenwijk La Lisa in Havana woont, zegt dat zijn vrienden apolitiek zijn. ‘Zij geloven niet dat de transfer enige verschil zal maken. Raúl blijft de leider van de Partij. Hun leven zal net zo moeilijk zijn als vandaag. Er verandert niets.’ (…)
Oude vrienden
In januari was ik drie weken in Cuba en sprak met een twaalftal vrienden die ik al lang ken. Ik interviewde de mannen en vrouwen die ik de afgelopen 15 jaar ook al ontmoette. Ik werd geconfronteerd met boosheid, frustratie, uitgesproken meningen en berusting. Iedereen die ik ontmoette was somber en die sfeer leek besmettelijk.
(Elizabeth Dore is auteur van Cuba Is Not Like What You Think (Verso Books) en presenteert voor BBC World Service het radioprogramma Cubans’ Lives.)
Foto
* Vrouw in Havana, februari 2018. Foto: David Himbert (Hans Lucas Studio), uit de serie ¿Y ahora, Cuba? (2016–2018).
|
3. Boek: Aardbei en chocola |
In 1991 schreef de Cubaanse auteur Senel Paz een kort verhaal dat in 1993 het scenario werd voor Fresa y Chocolate (Aardbei en Chocola), de eerste Cubaanse film genomineerd voor de Oscar voor Beste Buitenlandse Film. Deze novelle over de vriendschap tussen een homofobe communistische militant en een openlijk homoseksuele individualist werd eindelijk vertaald in het Nederlands.
 David is het prototype van de macho Cubaan, die rotsvast gelooft in het ideaal van 'de nieuwe man', zoals Che Guevara de toekomstige mens noemde. Diego is zowat in alles zijn tegenpool. Hij is een openlijk homofiele individualist die zich uitleeft in zijn passie voor kunst en literatuur. Niet evident en David vindt het maar niets dat die kerel hem benadert. Diego is al enige tijd verliefd op David en zoekt contact. David wil er aanvankelijk niet van weten, zelfs niet van enige oppervlakkige gesprekken. Immers, wat zouden zijn maten wel denken? Bovendien, die Diego is niet bepaald een linkse militant. In de liefde voor literatuur, theater en andere kunst vinden ze echter elkaar.
Platonisch
Hun dialogen zijn gelardeerd met namen van Cubaanse en Latijns-Amerikaanse kunstenaars, schrijvers, dichters en plaatsen. Wie er meer over wil weten vindt achteraan vijf pagina's verklarende woordenlijst. Informatief, maar niet echt nodig om het verhaal ten volle te appreciëren. Het blijft allemaal heel platonisch tussen David en Diego en het eindigt kort nadat het begon met de aankondiging van Diego dat hij naar het buitenland gaat vertrekken.
 Discriminatie Cuba had eind jaren 1980 reeds wetgeving die discriminatie van seksuele geaardheid verbood. Praktijk en theorie zijn echter zelden gelijk. Ook in Cuba werden eind jaren 1980 homoseksuelen (de meer omvattende term LGBT werd nog niet gebruikt) nog steeds geconfronteerd met vooroordelen, discriminatie, geweld, beroepsverboden. Het is in die sfeer dat dit verhaal zich afspeelt. Gelijkheid voor de wet, maar niet in de dagelijkse praktijk.
Kritisch
Wat dit kort verhaal zo bijzonder maakt is dat het zoveel in zo weinig tekst weet te verwoorden. Dit gaat over vriendschap, tussen twee jongemannen van andere seksuele geaardheid én tussen twee mensen met tegenovergestelde politieke ideeën. Het is tegelijk kritisch voor de mindere aspecten van het socialistische Cuba én lovend voor de goede kanten van dat model. Paz wist het allemaal te bundelen in een tekst die nog steeds wordt gepubliceerd en nu eindelijk ook in het Nederlands te bewonderen valt.
Novelle
Dit korte verhaal bracht Cubaans schrijver, filmscenarist, theaterauteur en filmregisseur Senel Paz internationale erkenning. Hij publiceerde zijn novelle El lobo, el bosque y el hombre nuevo (De wolf, het bos en de nieuwe man) in 1991. Op basis van dit verhaal schreef hij twee jaar later het scenario voor de film Fresa y Chocolate (Aardbei en Chocola). Deze film werd de eerste (en tot nu enige) Cubaanse film die werd genomineerd voor de Oskar van Beste Buitenlandse Film. In Cuba werden het boekje en de film ‘een keerpunt in de aanvaarding van homorechten’. Het was het eerste Cubaanse boek dat openlijk over homoseksualiteit sprak op een positieve manier.
* Aardbei en chocola, Senel Paz
* Uit het Spaans vertaald door Pieter Lamberts.
* Uitgever: ZIrimiri Press
* 50 pgs, 12,90 euro
Bron
* Website: De Wereld Morgen met een recensie van Lode Vanoost, 5 april 2018
Link
|
4. Boek: Cuba is gek op honkbal |
Volgens de New York Times bevindt Cuba zich op een historisch keerpunt. En daarbij wordt niet alleen gewezen op politieke en economische veranderingen, maar ook op de rol van het honkbal en de veranderingen die daar plaatsvinden.
 In Cuba Loves Baseball maakt de fotograaf Iris Block deze veranderingen zichtbaar. Hij besteedde de laatste drie jaar aan het zichtbaar maken van de Cubaanse cultuur en het honkbal en fotografeerde meer dan 100 spelers van alle leeftijden. Block wil zo meewerken aan het vastleggen van de historische rol van het honkbal in Cuba.
Uiteenlopende portretten
De kleurige foto’s beslaan de grasrootsspelers tot de profteams, portretten van oude knarren tot kinderen die in de straten van Cuba deze sport bedrijven, maar ook beelden van uitgelaten fans in de stadions tot de verkopers van traditioneel voedsel daar. Cuba Loves Baseball verbindt de sport met de cultuur van een land dat zoveel jaren ‘gesloten’ was.
Meer informatie:
* Cuba loves baseball
* A Photographic Journey
* 2018 - Ira Block - Sports & Outdoors
* $16.80
Link
|
5. Cuba's misleidende stembusuitslag |
Er is veel intellectuele inspanning nodig om de Cubaanse realiteit te begrijpen. Neem nu de verkiezingen waar meer dan 80% van de bevolking aan deelneemt. Volgens de overheid een bewijs van steun van het volk. De website Havana Times constateert dat de lonen ondertussen net voldoende zijn om in de meest elementaire behoeften te voorzien, wat veel ontevredenheid veroorzaakt. Stemmen in Cuba betekent niet dat je invloed kunt uitoefenen op de beslissingen van de regering. Hierna volgt de tekst van Peregrino Perez.
 Voor mensen die het dagelijks leven van gewone Cubanen op dit "prachtige" eiland niet kennen, is dit bijzonder moeilijk te begrijpen. Misschien maakt een gesprek dat ik een paar dagen geleden met een aantal vrienden had de situatie wat duidelijker. Ik ontmoette mijn vriendin op de universiteit. Ze is een uiterst intelligent en bekwaam persoon. Ik weet nog dat ze altijd bereid was om ‘het gevecht aan te gaan’ en ze weigerde om taken uit te voeren die ze ongepast vond. Ik herinner me dat we vroeger lol maakten over de leraren, die ons een officiële ideologie probeerden op te leggen met argumenten die niet erg solide of geloofwaardig waren. Ik was dan ook nogal verbaasd toen ze me een paar dagen geleden vertelde over haar rol in de gelederen van de Cubaanse Communistische Partij en zij dezelfde dingen deed als de docenten waar we de spot mee dreven. Ik vond het triest om haar argumenten te horen. Ze vertelde me dat ze nog steeds dezelfde persoon was, maar om een belangrijke positie in dit land in te nemen, moet je meebewegen in de gelederen van de partij. Haar pragmatisme en haar handigheid hielpen haar om de professionele ladder te beklimmen. Haar opstandige aard is echter getemd.
Zwarte lijst
Deze conditio sine qua non is een van de redenen waarom de Cubanen aan de verkiezingen deelnemen. Er bestaat een reële angst voor de negatieve gevolgen die kunnen opduiken als ze niet gaan stemmen, een angst om op een zwarte lijst terecht te komen. Of dat werkelijk gebeurt, is niet aan de orde. Het feit dat mensen geloven dat de mogelijkheid bestaat, is voldoende. Een andere vriend die ik sprak, vertelde me dat hij heeft gestemd omdat hij ondanks materiële tekorten in het systeem gelooft. Hij accepteert zelfs de onderdrukking van dissidenten door de staatsveiligheidsdienst als een noodzakelijk kwaad. Mijn vriend baseert zijn mening op het feit dat hij de Cubaanse samenleving verkiest boven die van de Verenigde Staten, vooral na wapenaanvallen op scholen en racistische incidenten. Ik moet hieraan toevoegen dat mijn vriend alleen nieuws leest uit de door de regering gecontroleerde media, die uiterst bevooroordeeld zijn en normaal gesproken de wereld buiten Cuba alleen maar laten zien als die op de rand van instorten staat. Ik ben van mening dat het verkeerd is om een wereldbeeld te hebben dat alleen betrekking heeft op onze realiteit en de VS. Zelfs als dat allemaal waar was, is dat niet genoeg om op inspanningen om een beter Cuba te scheppen, op te geven.
Veiligheid en vrijheid Dit zijn twee jonge Cubaanse meningen die de meerderheid van de Cubaanse jeugd kenmerken. Sommigen spelen het spel mee", zoals Gorki (de zanger van Porno para Ricardo) zou zeggen. Anderen sluiten zich blindelings aan bij het officiële discours, maar gelukkig zijn er steeds minder mensen die dit doen. Ze zijn realisten, ze geloven niet dat ze iets kunnen doen om onze situatie te verbeteren en ze doen er alles aan om te overleven. Deze houding doet me denken aan een uitspraak van Benjamin Franklin uit 1755: ‘Zij die de essentiële vrijheid opgeven om een beetje tijdelijke veiligheid te kopen, verdienen noch vrijheid, noch veiligheid’. Lees verder
* Peregrino Pérez op de Engelstalige site Havana Times, 9 april 2018
|
6. De oude Hemingway en de zee |
De Cariben, zwaardvissen, rum en sigaren. In de Cubaanse hoofdstad vermengen zich de herinneringen aan de tijd van de Spaanse veroveraars met de architectuur van de jaren vijftig. In een 15 minuten durende documentaire belicht de televisiezender ARTE de oude Hemingway en de zee.
 Ernest Hemingway ontdekte Cuba in 1928 en werd onmiddellijk verliefd op het levenslustige en liefdevolle Havana. Hij kwam er vaak terug en vestigde zich uiteindelijk ook daar. Cuba inspireerde hem tot zijn meesterwerk De oude man en de Zee. Dit verhaal droeg zeker bij aan de Nobelprijs voor Literatuur die Hemingway in 1954 werd toegekend.
Link
Het programma is tot 28 mei op de website van ARTE te zien.
|
7. A.u.b. Braziliaanse rechters |
|
'Hadden wij maar Braziliaanse rechters'
Cartoon van Santana n.a.v. de veroordeling in Brazilië van oud-president Lula wegens corruptie. |
8. Film: Verliefd op Cuba |
Regisseur Johan Nijenhuis mag zijn nieuwe film gaan draaien op Cuba. De regisseur heeft een vergunning gekregen om op het communistische eiland de romantische komedie Verliefd op Cuba te gaan draaien. Hiermee is Nijenhuis naar eigen zeggen de eerste Nederlandse regisseur die op Cuba een film mag maken, meldde distributeur Entertainment One woensdag.
 Nijenhuis filmde al eerder in het buitenland. Zo deed hij onder andere Las Vegas aan voor Onze Jongens, was hij in het Italiaanse Toscane voor Toscaanse Bruiloft en draaide hij op het Spaanse eiland Ibiza zijn grootste bioscoophit Verliefd op Ibiza. Zijn nieuwste film vertelt over Loes, die plotseling wordt gebeld vanaf de Cubaanse ambassade dat haar dochter gaat trouwen met een Cubaan. Ze boekt de eerstvolgende vlucht naar Havana en is vastberaden om een stokje voor dit in haar ogen gedoemde huwelijk te steken. Tijdens haar verblijf op het eiland hervindt Loes echter haar geloof in de liefde door een affaire met de woest aantrekkelijke Jan én met haar ex-man Alex. De opnames van de feelgoodfilm starten eind april 2018 op Cuba.
Maaike Martens
De acteurs worden volgende week bekendgemaakt. Dat Maaike Martens (één van de moeders in De Luizenmoeder) een rol speelt, werd al eerder gemeld. Verliefd op Cuba is vanaf 14 februari 2019, Valentijnsdag, in de Nederlandse bioscopen te zien.
NB:
Journalist Iñaki Oñorbe Genovesi corrigeerde in de Volkskrant van 12 april de woorden van Nijenhuis. Joris Ivens was de eerste regisseur die op Cuba in het begin van de jaren zestig twee korte films maakte, namelijk Carnet de Viaje en Pueblo Armado.
|
|
9. Culturele Agenda
Muziek, exposities, lezingen enz. |
* Cuba Adelante Run: 27 mei in NederweertZondag 27 mei 2018 organiseert de Stichting Cuba Adelante alweer de vierde Cuba Adelante Run. Dit jaar is de run uitgebreid met een ‘Handbike Battle. Deze “Battle” is bestemd voor handbikers en rolstoelers met aankoppel fiets. Er zijn 4 categorieën: - Cuba Adelante Run – 4,5 km verharde wegen -1-4 rondes - Trail Run – 8 km verharde/onverharde wegen – 1-2 rondes - Handbike Battle – 4,5 km verharde wegen – 1 uur + 1 ronde - Kinder Run – 1,2 km verharde wegen: 1-2 rondes incl. verrassing en kans op een beker * Meer informatie |
|
10. Het laatste nieuws
Dagelijks worden actuele berichten gepubliceerd in onze Cuba-weblog |
* Opnieuw geweld tegen mensenrechtenactivisten (3 april 2018)
 In maart constateerde de Comisión Cubana de Derechos Humanos y Reconciliación Nacional (CCDHRN) / Cubaanse Commissie voor Mensenrechten en Nationale Verzoening 319 arbitraire aanhoudingen van activisten, iets minder dan de 347 aanhoudingen een maand eerder. De mensenrechtengroep telde ook 333 gevallen van vijandig gedrag en smaad tegen dissidenten, evenals gevallen van fysiek geweld ‘uitgevoerd en afkomstig van de machtige geheime dienst of agenten van deze dienst’. In 2017 telde de CCDHRN minstens 5.155 politiek gemotiveerde arrestaties. Dat was het laagste aantal sinds 2011, toen sprake was van 4.123 detenties om politieke redenen. Het cijfer verschilt ook sterk met dat van 2016 toen er nog 9.940 arrestaties werden geteld. Lees verder
|
* Eerste balseros van 2018 in Florida aangekomen (5 april 2018)
Twaalf Cubanen zijn dinsdagochtend met een primitieve boot geland aan het strand van Key Bajo Matecumbe. Dit is de eerste keer dit jaar dat Cubaanse vluchtelingen of balseros op een van de eilandjes van de Florida Keys, een archipel van ongeveer 1.700 kleine eilandjes die deel uitmaken van de Amerikaanse staat Florida, aankomen. Lees verder
|
* Het zout is op…..of te duur (6 april 2018)
 De douanebeambte keek met verbazing naar de twee zakken witte poeder in de koffer van Laura Acuña. Zij stond op het punt om van Bogota naar Havana te vliegen. ‘Het was moeilijk de beambte uit te leggen dat ze twee kilo zout naar Cuba vervoerde’, herinnert de Cubaanse vrouw zich die op verzoek van haar moeder het zout in Colombia had gekocht. Sinds eind vorig jaar is het moeilijk om in Cuba zout te krijgen, zowel op markten als in de winkels waar het in lokale valuta wordt verkocht. Zout is enkel verkrijgbaar in winkels waar je met convertibele peso’s (CUC) betaalt maar waar het zout wel veel duurder is. Lees verder
|
* Van onze vrouw in Havana (in twee delen: 8 en 9 april 2018)
De United States Interests Section van de Ambassade van Zwitserland in Havana was tussen 1 september 1977 tot 20 juli 2015 de Amerikaanse vertegenwoordiging in Cuba. Op 20 juli 2015 volgde het herstel van de diplomatieke relaties tussen de VS en Cuba. Die waren op 3 januari 1961 verbroken en de ambassadeurs van beide landen hadden zich terugtrokken. President Clinton zond in 1999 de ervaren diplomate Vicky Huddleston naar Havana als Amerikaans vertegenwoordiger. Zij schreef onlangs From Our Woman in Havana over haar ervaringen. De Huffington Post publiceerde een hoofdstuk uit dit boek dat hierna volgt.
Lees verder: Deel 1 en Deel 2
|
* Wie schreeuwt het hardst in Lima? (10 april 2018) 
President Trump zal vrijdag 13 en zaterdag 14 de VIIIe Top van de Amerika’s bijwonen die in Lima, Peru zal plaatsvinden. Hij zal er o.a. spreken met de Peruaanse president Martin Vizcarra. Na deze Top zal Trump nog zijn collega Juan Manuel Santos in Bogota bezoeken. De Venezolaanse president Maduro is niet uitgenodigd door Peru. Over de aanwezigheid van president Castro bestaat geen zekerheid. Wel landde zondag een vliegtuig met ruim 100 Castrogezinden op het vliegveld van Lima. Zij willen initiatieven van leden van de Cubaanse mensenrechtenbeweging onmogelijk maken. Havana zelf heeft verschillende vooraanstaande dissidenten verboden naar Peru te reizen. De Top van de Amerika’s vindt elke drie jaar plaats en is een initiatief van president Clinton. Lees verder
NB: Inmiddels is bekend geworden dat president Trump niet naar Lima gaat. In zijn plaats komt vice-president Mike Pence.
|
* Zwarte lijst van verboden films (11 april 2018) De afgelopen weken berichtte deze Cubaweblog geregeld over censuur bij de totstandkoming van films. Hoeveel Cubaanse films zijn er de afgelopen tien jaar gecensureerd? Een filmcriticus stuurde een Open Brief naar La Jiribilla, de website van de staatsorganisatie van film, Instituto Cubano del Arte e Industria Cinematográficos (ICAIC). De lijst met meer dan 20 titels, samengesteld door Dean Luis Reyes, werd door de kunstenaarsbond genegeerd. Lees verder
|
* Billboard mensenrechten in Lima vernield (12 april 2018)  Een billboard dat oproept tot het beëindigen van onderdrukking, corruptie en straffeloosheid op Cuba is dinsdag in de Peruaanse hoofdstad Lima vernield en beklad. In Lima vindt deze week de VIIIe Top van de Amerika’s plaats. Het billboard stond in de directe omgeving van het vliegveld en was bedoeld voor aankomende bezoekers van de top. Lees verder
|
* Het netwerk dat de Castro’s weefden (14 april 2018) Zowel binnen als buiten Cuba is de rol van de hoofdrolspelers in het politiek krachtenveld vaak een raadsel ondanks het feit dat de grondwet deze helder heeft geformuleerd. Er is dikwijls sprake van invloedssferen waar bepaalde personen een machtige rol spelen die vanwege het gebrek aan transparantie onzichtbaar blijven. Wat blijft zijn de geruchten, roddel en achterklap over de aanwezigheid van een significant aantal leden uit de familiekring van Raúl Castro in de belangrijkste ondernemingen, overheidsinstellingen en organismen van het centraal bestuur van de Staat, zonder dat er sprake is van controleerbare feiten. De journalist Ulises Fernández (Cubanet) probeerde de kluwen van dit netwerk te ontrafelen. Hij legt daarbij het accent op de rol van Raúl Castro die aanstaande donderdag 19 april terugtreedt als president. Lees verder
|
| |
