Een vrouw die eerst het concentratiekamp van Bergen-Belzen overleeft en later ook Castro, de CIA, de koude oorlog, betrokkenheid bij de moord op president Kennedy en de maffia. Het lijkt het scenario van een spannende spionagethriller, maar het is het levensverhaal van Marita Lorenz. In 1959 is ze samen met haar vader in Havana. Ze leert er Fidel Casto kennen en wordt zijn minnares. Maar als ze zwanger is, dwingt hij haar tot een abortus en laat haar in de steek. Daardoor lijkt ze voor de CIA de geschikte persoon voor een aanslag op Castro.

 

In Miami wordt ze grondig gehersenspoeld en krijgt ze een opleiding tot huurmoordenares. Maar later, tijdens een afspraakje in Fidel’s suite in het Habana Libre Hotel, overwint de liefde en gooit ze de gifampul in het bidet. Ze staat bij de CIA in het krijt en kan niet anders dan dat goedmaken door een leven als ‘government gangster’. Ze smokkelt wapens en dropt Weg met Fidel-strooibriefjes over Havana. Maar ze schrijft er zelf wel bij: ‘Fidel, ik hou van jou’. Toch trouwt ze met Generaal Marcos Pérez Jiminez, de vroegere dictator van Venezuela, die haar campagnes tegen Cuba financiert. Ze krijgt een zoon en een dochter en later, tijdens de koude oorlog bespioneert het hele gezin Russische en Chinese diplomaten. Maar in 1976 is het gedaan met Marita’s romantische spionnenleven.

De lange slagschaduw van het onderzoek naar de moord op J.F. Kennedy valt ook over Marita Lorenz: speurders ontdekken dat Kennedy-moordenaar Lee Harvey Oswald ooit tot haar CIA-unit behoorde. Ze verliest haar ‘job’ en bijna ook haar leven, want er worden verschillende aanslagen op haar en haar kinderen gepleegd. Ze gaat nog een keer terug naar Cuba, voor een verzoening met haar eerste liefde. Ze belt op het Plein van de Revolutie aan bij de gebouwen van het Centraal Comité van de Cubaanse Communistische Partij. Zij wil Fidel spreken, maar komt niet verder dan een secretaresse.