Ze wilden graag buiten trouwen, met een ceremonie op maat.
Een passende plek hadden ze gevonden, waar schapen en geiten vrij rondliepen.
De trouwlocatie was omheind, zodat dieren en bezoekers op afstand bleven.
Tot 15 minuten voor aanvang, regende het.
Er was een binnenruimte geregeld, maar het was niet nodig.
Toen de ceremonie startte, brak de zon door.
Smaakvol was de plek versierd met witte doeken, kussens en bloemen.
Er lagen mooie stokken in een cirkel waarin de handfasting zou plaatsvinden.
Na het welkom volgde een verhaal over hun weg door het leven en hun ontmoeting.
Toen ze plaatsnamen in hun cirkel – met de gasten in een kring eromheen- werden hun handen vastgemaakt door een dierbare vriendin.
Ze luisterden naar woorden uit de oude religie en spraken persoonlijke woorden naar elkaar.
Na het ja-woord werden hun handen losgemaakt als teken dat ze in vrijheid met elkaar verder gaan.
Hij kreeg een horloge.
Haar ring met Latijnse inscriptie ging aan een wit lint de kring rond in een ringwarming-ceremonie, waarbij ieder een wens of zegen voor het huwelijk uitsprak.
Na de afsluiting werd er getoast op een bijzonder echtpaar.