De vergunningen zijn nog niet rond, maar groundcontrol laat zich al horen bij de Strubbertbaan. De aanvliegroute ligt een paar honderd meter voor ons huis. Zomaar honderden vliegbewegingen per dag, vooral bij de overheersend westen wind. Vorig jaar was er nog niets van te merken en nu al is het zover. Ja, er was een wisseling van grondeigenaar, maar we dachten dat het een melkveebedrijf betrof. Kun je ook over discussiëren natuurlijk, maar de provinciale vestigingsplannen staan het kennelijk toe.
De bewoners van Holmershuizen staan nog in de actiestand vanwege de 270 meter hoge windmolens die er zijn gepland in hun achtertuin. Ongehoord, nabij natuurgebied Kranengoor. Bijna twee keer zo hoog als het lokale landmark bovendien: de radiotoren van Markelo. Die - voor alle duidelijkheid - zoals veel van dit soort infrastructuurprojecten wel op het grondgebied, maar ver buiten de bebouwing van het grensdorp is gesitueerd. Het belangrijkste argument uit Den Haag was dat er hier minder mensen hinder van ondervinden. De erkenning dat het hinder oplevert, leidt niet tot het idee dat er elders mogelijk teveel energie verbruikt wordt. Misschien dat vanwege de geplande luchtreuzen is uitgeweken naar het naburige Bekmansbroek.
Van een vergunningtraject is niks verschenen in de Berkelbode of de Bathmense krant. Geen informatieavonden, inspraakrondes of iets dergelijks. Dat er landingsrechten werden vergeven is in ieder geval aan onze aandacht ontsnapt, zoals dat wel vaker gaat met politieke beslissingen waarbij de natuur of het milieu een rol spelen.
En nu ligt ons huis opeens aan de Strubbertbaan van vliegveld Laren. Er komt nogal wat geluid bij vrij om de vliegers naar de landingsplaats te leiden. Het begint meestal met een signaal van de grond wanneer er op hoogte vanachter de radiotoren iets aan komt vliegen. Het gevolg is meestal dat de daling snel wordt ingezet en het radioverkeer losbarst.
Het is een gegak van jewelste om die honderden, soms duizenden ganzen naar het uitverkoren grasland bij de Strubbert te krijgen. Eenmaal geland is het trouwens best rustig op de landingsplaats. Ze verzamelen zich om na een tijdje weer verder te trekken, soms terug in oostelijke richting, soms in westelijke.
Fascinerend hoe er gecommuniceerd wordt vanuit het vluchtcentrum om alle ganzen op het juiste veld te krijgen. En net als andere vliegtuigen houden ze zich netjes aan het circuit en maken een bocht voordat ze landen.
Met die toekomstige rotorbladen op vluchthoogte, wordt dat straks nog een hele klus voor de verkeersleiding. Maar als het vestigingsklimaat hier ontoereikend is, wordt uitgeweken naar een andere belastingvrije zone, waarbij een mogelijke vrijstelling van de Faunabeheerseenheid Gelderland waarschijnlijk het belangrijkste criterium is.
De schijnbaar onafhankelijke keuze van diverse groepen ganzen voor het naburige grasland is een raadsel. Het gebruik van het woord vliegveld voor zo’n landingsveld om te foerageren en bij te komen is misschien vreemd, want op dat veld vliegen ze juist niet. Maar om nou te zeggen dat 'luchthaven' een alternatief is …
Vandaar dat we het nu maar de Strubbertbaan hebben gedoopt, naar de nabijgelegen boerderij.