De nieuwskoppen dijen uit. Pakweg honderd tekens om iets op te roepen en dan verwijzen naar je nieuwsbericht. Met dank aan twitter voor 140 tekens om iets de wereld in te slingeren. Zo doet DUIC, onze plaatselijke nieuwsleverancier dat ook, met als bijeffect meer vraagtekens in nieuwstitels.
Maandag struikelde ik over shocking nieuws: ‘Website’s hoger onderwijs Utrecht onder landelijk gemiddelde.’ Een bericht dat veel mensen aan het werk zal zetten: een Sisyphus arbeid in stand gehouden door een illusie vol ambitie ‘Iedereen wil boven het gemiddelde presteren.’
Maar ho, wacht! Dol op lijstjes, maar wat is dat voor maat, het gemiddelde? Op deze ordinale ranglijst met 54 plaatsen, zit altijd de helft onder het gemiddelde.
Toegegeven, ik wil ook in de bovenste helft van de ranglijst terecht komen als ik hardloop, maar ik kan mezelf uit de competitie halen en dat kunnen onderwijsinstellingen die beoordeeld worden op hun websites niet. Ze zitten in een vreemdsoortige competitie met ‘benchmarkers’ die zich tot taak hebben gesteld de wereld mooier en beter te maken.
Alleen nummer 54 scoort overall een onvoldoende. En nummer 53, OK, die zit tegen de zes aan, maar voor de rest is het verschil tussen nummer 1 en nummer 54 helemaal niet zo groot, arbitrair bovendien.
Waarom laten andermans ranglijsten ons niet onberoerd?
|
|
Gesteld dat je boekenkast geen pronkstuk is om indruk te maken op anderen, maar een dienst aan jezelf, wat is dan het meest waardevol: gelezen of ongelezen boeken?
Jouw specifieke boekencollectie op maat is een belegd kapitaal. Waarin heb je belegd en wat is de functie van - gelezen of ongelezen - boeken op jouw denkwereld?
|
Jip's venster op de wereld
