Vorige week donderdag heeft zich een vrij ernstige aandoening geopenbaard bij Khabul.
Hij begon ‘s ochtends met braken en we dachten dat hij te snel gegeten had of dat er een haarbal dwarszat. Toen Johan ’s middags thuiskwam, bleek dat hij nog een keer gebraakt had en hij lag er vrij apathisch bij. Meteen naar die dierenarts, die verder lichamelijk niks kon vinden. Khabul kreeg een antibraakmiddel en afwachten maar.
Toen vrijdag het antibraakmiddel was uitgewerkt, begon Khabul weer te braken. Almar is toen met hem naar de dierenarts gegaan. Lichamelijk onderzoek wees weer niks uit. Zelfs op de röntgenfoto was niks te zien: geen verstopping of vernauwing in maag of darmen. Uit een sneltest op de praktijk, kwam echter dat zijn suiker, nier- en bepaalde leverwaarden te hoog waren. Er kon geen uitgebreid bloedonderzoek worden gedaan, de uitslag daarvan zou pas maandag bekend zijn.
Afgesproken werd dat we hem zelf antibraakmiddel zouden geven en een vochtinfuus. Toen het antibraakmiddel ’s avonds niet voldoende bleek te werken, hebben we via de dienstdoende dierenarts toen een ander middel gekregen.
Zaterdags hebben we nog contact gehad met deze dierenarts, omdat Khabul inmiddels al 2 dagen niet meer zelf at of dronk. Dwangvoeren leek pijnlijk voor hem en kreeg dus alleen vocht binnen via het infuus dat we hem 3x per dag gaven. Zonder bloeduitslagen kon zij echter ook niet veel voor ons betekenen.
Na een heel slecht begin van de nacht van zaterdag op zondag, begin Khabul wonderwel om 4:30 uur ’s ochtends weer te eten. In de loop van de dag zette dit herstel zich door en ging hij ook weer op de bak; iets wat hij al 3 dagen niet meer had gedaan.
Nu hij weer sterker werd, stond hij ook het vochtinfuus niet meer toe. Daar zijn we toen dus mee gestopt.
Tijdens de afspraak op maandagochtend bleek al uit de sneltest dat de nier- en leverwaarden zich al hadden hersteld. Alleen de suiker was nog iets verhoogd, maar niet veel.
We kregen nog extra antibraakmiddel mee om de tijd tot dinsdag te overbruggen. Dan zouden we namelijk pas de uitslag van het uitgebreide bloedonderzoek krijgen.
Toen we dinsdagmiddag laat de uitslag kregen, werd bevestigd waar we ons al op hadden ingesteld: Khabul heeft een ontsteking van de alvleesklier. Gezien zijn voorgeschiedenis waarschijnlijk de chronische variant. In juli en eind oktober heeft hij namelijk ook al soortgelijke klachten/aanvallen gehad, maar in zeer mildere vorm. Toen was alleen een injectie antibraakmiddel voldoende om hem er weer bovenop te helpen. Nu had hij het zonder vochtinfuus niet gered.
Een alvleesklierontsteking bij katten heeft vaak geen aanwijsbare oorzaak. Ook bij Khabul is deze niet vast te stellen. Dit betekent dat de behandeling ondersteunend en symptoombestrijdend is. Hij zal hier dus zijn hele leven last van houden en dit kan invloed hebben op zijn levensduur.
Voor nu krijgt hij nog antibraakmiddel en zijn we overgestapt naar low-fat voer. Tevens krijgt hij maagzuurremmers.
Omdat we zijn eetgedrag en wat hij in de kattenbak doet, beter in de gaten moeten houden, zal de kattenkamer in 3-en worden opgedeeld: 1 gedeelte voor Khabul waar hij kan eten en op de bak kan, 1 voor Moksi en 1 voor Asmara, Avana en Evita. Door middel van chipgestuurde kattenluiken kunnen we regelen dat ze niet in elkaars gedeelte kunnen komen.
Vaak hangt een alvleesklierontsteking samen met andere afwijkingen. Bijvoorbeeld hepatitis, suikerziekte of darmproblemen. Voor nu zijn daar geen aanwijzigingen voor.
Mocht Khabul weer een terugval hebben, dan zullen we dit nader laten onderzoeken, omdat dit triggers kunnen zijn, waardoor de alvleesklier weer gaat opspelen.
Een ontsteking van de alvleesklier is geen besmettelijke ziekte en Khabul kan zich dus gewoon onder de andere katten begeven. Ook speelt er geen erfelijke component mee. De kans dat familieleden zoals Asmara, Avana of de kittens uit het A,- B- en toekomstige nesten deze aandoening kunnen krijgen is niet hoger dan de kans dat ieder willekeurige kat dit krijgt.
Voor nu zijn we heel blij dat hij er nog is en zich weer beter lijkt te voelen.
