Afgelopen januari bezocht de schrijver-avonturier René Kerkhoven Cuba. Hij was al vaker op het surrealistische eiland, dat momenteel snel verandert. Nu verbleef hij er tijdens de ‘Cubaanse winter’, een winter met temperaturen van 20 graden Celcius en meer. Hier volgt Kerkhoven’s avontuur.   

Ten oosten van Havana op een half uurtje rijden met de bus liggen prachtige, bijna witte zandstranden: las Playas del Este. Als ik aan Pucha, de oude dame bij wie ik illegaal in huis verblijf, tijdens het ontbijt vertel wat mijn plannen voor die dag zijn, slaat ze verschrikt haar hand voor haar mond. ‘A la playa? Eres loco?’ reageert ze. ‘Naar het strand? Ben je gek?’ Haar schelle stem schettert door de schaars ingerichte, betegelde ruimte. Cuba kent slechts twee seizoenen: de droge winter en de natte zomer. Het strand, daar is de zomer voor bedoeld. De winter duurt tot april en geen Cubaan is zo gek om in de winter naar het strand te gaan. Als ik even later mijn ontbijtspullen naar de keuken breng, zie ik dat een van de gaspitten volop brandt. Er staat pot noch pan op het verlaten vuur en Pucha heb ik al minstens een half uur niet meer gezien. Omdat ze me gisteravond nog op het hart drukte om vooral zuinig te doen met de elektriciteit, besluit ik haar een seintje te geven. Even later sloft ze vermoeid voor me uit naar de keuken.

Motregen
Daar aangekomen draait ze het gas iets lager, terwijl ze me zegt: ‘Maak je geen zorgen, er is niks aan de hand. Ik laat het gas de hele dag branden om de kou uit de keuken te verdrijven.’ Vertwijfeld kijk ik haar aan. Als ik anderhalf uur later op weg naar een winkel door de wijk loop, is het buiten 27 graden Celsius. Op een zekere ochtend is de lucht betrokken. Het miezert. Als ik de oude tv in mijn slaapkamer wil aanzetten voor wat afleiding tijdens mijn ochtendritueel, blijkt die slechts sneeuw voort te brengen. Het is winter, het motregent en jawel, terwijl ik op zoek ben naar een andere zender, valt de elektriciteit uit. Een vaag gevoel van herkenning dringt zich op. Waar doet me dit aan denken? Ineens valt het kwartje. La Compañia Eléctrica de Cuba, verantwoordelijk voor de stroomvoorziening, is gewoon de Cubaanse variant van de Nederlandse Spoorwegen: een beetje winters weer en de dienstverlening loopt spaak!

* Zijn belevenissen legde René Kerkhoven vast in een boek met alledaagse indrukken van het leven op Cuba, korte verhalen en interviews met bijzondere mensen: 'De Hanenfluisteraar'.  Als een vrolijke vrijbuiter beweegt de schrijver zich door Havana en over het Cubaanse platteland. Een van zijn kinderboeken, 'Deining in Dordrecht', werd afgelopen voorjaar in een oplage van 3.000 stuks op het eiland uitgebracht in het Spaans onder de titel 'Clamor en Dordrecht'. Daarnaast houdt René Kerkhoven regelmatig lezingen over Cuba, vaak in combinatie met een authentieke Cubaanse maaltijd, door een zingende Cubaanse kok bereid. Houd voor data de agenda van CubaTips in de gaten.

Link
* Website Deining in Dordrecht

 

Het gaat hierbij om lijsten van export erkende inrichtingen voor producten van dierlijke oorsprong voor menselijke consumptie.

 

Fulgencio Batista’s dictatuur duurde van 10 maart 1952 tot 31 december 1958. In die periode werden 20.000 personen gedood. De meesten werden om het leven gebracht door de politie of door de veiligheidsdiensten op het platteland, vaak nadat ze gruwelijk waren gemarteld. Elio Delgado Legon (79) beschreef deze periode die hij zelf meemaakte voor de website Havana Times.

Veel gevallen kunnen worden geschaard in de categorie slachtpartijen want er werden niet alleen individuen gedood, maar vaak vonden ze groepsgewijs plaats, vooral tijdens nachtelijke acties. De eerste gebeurtenis die ik me kan herinneren vond plaats tijdens de kerstdagen in de provincie Oriënt. Toen werden 23 jonge revolutionairen gedood in een bloedige orgie tussen 23 en 26 december. Zij werden uit hun huizen gehaald, gemarteld en vervolgens gedood. Later werden ze gedumpt op snelwegen, in het veld, onder een brug of aan een boom opgehangen. Het regime noemde de actie cynisch Operatie Kerstgeschenk maar de bevolking sprak van Bloedige Kerstmis. Op 23 november 1957 werd de man achter Bloedige Kerstmis en de massaslachting, kolonel Fermin Cowley Gallegos de rekening gepresenteerd. Hij werd door leden van de 26ste Juli Beweging in Holguin geëxecuteerd.

Lees verder
* Lees verder (Engelse tekst)