Vier dagen Parijs laat zich niet vangen in een column, ook niet als ik nog in de stadsversnelling sta: c’ est la vie! Verkeer, taal, geld en mannen: ik zal me beperken tot de dingen waar ik een beetje verstand van heb.
Verkeer
Alain Séchas, Le Vélo (1983)
De fiets en Parijs. Het gemeentebestuur hoeft het handboek weesfietsen nog niet te vertalen. De fiets is nog niet zo heel populair en mogelijk dat het witte fietsenplan Vélib met typerende goedverlichte fietsten – mét mandje – voorkomt dat er wrakken en wezen in het straatbeeld verschijnen.
Er zijn overal fietspaden, afgesnoept van de brede trottoirs. Een trottoir dat ook al wordt gevuld met bankjes, reclamezuilen, prullenbakken, afvalcontainers, hekjes en paaltjes en al die andere dingen die een stad zo nodig heeft.
Bij een school tref je een slordige rij trottinettes, waarbij de parkeergewoontes van ooms met scooter of motor duidelijk zijn afgekeken is. Helaas moeten deze kinderen het doen zonder beenhoezen, waar het groeiende legertje stoere motorjongens hun benen onder verbergen.
Het gemotoriseerde verkeer wint overal en altijd: in lawaai, getoeter, aantal, schadegevalletjes, snelheid (vaak, niet altijd) en het ‘ik-kijk-lekker-alleen-voor-me’-syndroom. De geoefende Parijse fietser doet er zoveel mogelijk aan mee.
Het werk van Alighiero Boetti, Tutto (1987) voldoet – van wat ik gezien heb aan stilstaand beeld - het beste aan mijn indruk van het overleven als voetganger in het verkeer in de grote stad Parijs.
Iets meer groen en grijs was welkom geweest om de lichtstad nog beter te typeren, maar je kunt niet alles hebben. In bewegend beeld - modern zwart-wit - ziet dat er zo uit: ‘Il Est Cinq Heures, Paris S'éveille’. De stad wordt inderdaad om vijf uur wakker: twee keer per dag nog wel!
Taal
We worden geacht via ‘the money exposition to the output’ te gaan. In het musée Marmottan Monet zijn ze niet te beroerd de niet-Franstalige toerist door de kelder - met bekende en minder bekende werken van Monet - naar de uitgang te leiden. Het vergt enige tijd voordat het tot onze toch al zwaar belaste hersenpan doordringt dat de naam van de kunstenaar erg vrij vertaald is. Op de trap overvalt mij – niet voor het eerst - ‘l’Esprit de l’escalier’: ik bedenk pas op de trap wat ik had moeten zeggen. Maar ik moet bekennen dat de trap nog heel veel meer treden had moeten bevatten om ook maar in de buurt van een antwoord te komen op de vraag wat dan zoal de output van een museumbezoek kan zijn.
Het Engels heb ik verder maar gelaten voor wat het is. Hoeveel liever de Franse teksten met mijn eigen houtje-touwtje-vertaling; dan weet ik tenminste waarom ik iets niet begrijp.
Geld
Over geld kan ik kort zijn: Paris est très cher! Huizen en koffie in ieder geval.
Het heeft ook iets makkelijks: de prijs van een appartement is bij benadering het aantal vierkante meters maal €10.000. Voor de kleine portemonnee zijn er ook appartementen, van 7 vierkante meter, waar dan kennelijk ook nog een douche en wc inpassen. Miljonairs zijn beter af: vanaf 140 vierkante meter zakt de vierkantemeterprijs.
Je weet wellicht dat er weinig tot geen koeien rondlopen in Parijs, ook staat het verkeer het grootste deel van de dag vast. Melk is daardoor een luxe product geworden. De hoeveelheid die je in je koffie krijgt, kost al snel drie euro, opgeteld bij de espresso die je voor €2,40 koopt, beschouw ik de Starbucks in Utrecht opeens als prijsvechter. Ik overweeg in voorbereiding om mijn volgende stadsbezoek espressodrinker te worden.
In het hippe La Défense is ‘bring your own lunch’ heel gewoon en de trappen vormen de ideale picknickplaats – ook in december! - om je snuit en kleding in de zon te tonen, bij te praten met collega’s en te genieten van de producten van de kerstmarkt.
Mannen
Het filmpje hadden we niet nodig als aanmoediging om de tentoonstelling ‘Masculin’ te gaan bekijken. Hoewel het grappig gedaan is, geeft het filmpje maar een beperkt beeld van de veelzijdigheid van de man in al zijn mannelijkheid. Al was het maar, omdat er maar één man in figureert, wel bloot, wat hij dan weer voor heeft op veel van de mannen die tentoongesteld worden in een expositie die heet te gaan over de naakte man.
Op advies van een kenner, loop ik meestal snel door de eerste zalen, waar het overbevolkt is met lezende mensen. Hier veelal ondeugend kijkende, nieuwsgierige dames en homostellen. [Jawel Mirjam, ik leer het nog wel eens …]
Tegen de tijd dat zij arriveren bij de schilderijen die ook echt een beetje ondeugend zijn, hebben ze veel van hun kijklust al verspeeld. Daar past een aantekening: mannen als lustobject zijn niet erg in trek bij de veelal mannelijke schilders en beeldhouwers: mannen dóen altijd iets in zo’n voorstelling. [misschien met uitzondering van de poedelnaakte nationale voetbalhelden op het meest besproken item van de tentoonstelling]. De enkele vrouw die zich waagt aan het mannelijk tors doet braaf mee aan de heldenverering van de man.
De held aan het begin van de 19e eeuw had overigens weinig mannelijks: lang haar, ronde vormen en zo glad als een baby. Oh ja en een strikje, lapje of exotische bloem. Zo’n decoratie tegen alle regels van de zwaartekracht in, dat is dan wel weer Kunst – maar het maakt ook dat je van de helden uit die tijd eigenlijk alleen kunt vermoeden dat het 'echte mannen' zijn, ook omdat ze hier getoond worden.
Er waren waarschuwingen dat sommige beelden niet geschikt zijn voor kinderogen: het zal wel aan ons liggen, maar wij hebben weinig gezien dat op enige wijze schokkend of aanstootgevend kon worden genoemd of het moet de zaal met de met pijlen doorboorde heilige Sebastiaan zijn geweest. Van al dat mannelijk vertoon mochten we geen foto’s maken, dat begrijp je. Dat is jammer, want van mijn favoriet stond ook niet in de catalogus, was noch digitaal, noch in print verkrijgbaar, maar van een goede tweede, heb ik wel een beeld op internet gevonden. Voor die inmiddels nieuwsgierige dames – en heren -, die toch willen weten hoe dat er nou uitziet, mannelijkheid in de kunst vanaf 1800, die neme een kijkje op de website, waar in ieder geval de interessante variatie in manbeelden een beetje zichtbaar wordt. Maar ach, daarvoor kun je ook op straat terecht als Parijs niet in de planning zit.
Jip's venster op de wereld
