|
Velen van u vragen belangstellend, hoe het met onze Pastoor gaat en zijn familie.
Het verdriet van zijn moeder is onbeschrijflijk groot en diep. Een kind verliezen is het ergste wat je kan overkomen. Wilmar is zó plotseling uit haar en hun leven weggerukt. Rouwen kost tijd.
Veel praktische zaken kwamen en komen uiteraard neer op de schouders van onze Pastoor Mauricio. Na de begrafenis hebben ze een novene van negen dagen gehad waarin er elke dag een H. Mis was en het Rozenkransgebed, met velen, velen die bij hen thuis waren en in de kerk, om te bidden voor de ziel van Wilmar.
Het verlies van Wilmar is niet het eerste verdriet in hun leven, Vader Oscar Meneses Santiago leeft al geruime tijd niet meer en de gezondheid van de moeder van onze Pastoor is niet optimaal. Sinds een paar dagen zijn ze voor het eerst alleen, zonder familie en bezoek. Moeder slaapt slecht en is erg verdrietig. Het gemis is zo groot en het gat dat geslagen is in de familie is pijnlijk.
De steun van Onze Lieve Heer is duidelijk voelbaar voor hen, zo ook ons aller gebed. Ze zijn erg dankbaar in hun verdriet. We kunnen en mogen voor hen bidden, zoals we voor allen doen die een dierbare verliezen. We gunnen hen tijd om te rouwen met elkaar, elkaar met veel liefde tot steun te zijn, kracht te hervinden om weer door te kunnen gaan.
Onze Pastoor is daar nu hard nodig, ook hij, heeft in zijn rouw, zijn familie nodig. Dat is helend en troostend. We wensen hen Gods barmhartigheid toe, moge Hij zich ontfermen over hen met Zijn grote liefde.
Blijft u voor hen bidden in uw persoonlijk gebed?
Weet dat hij daar in Colombia ook voor ons bidt!
|
