Zondag begon de ‘no impact week’. Je weet, wel de week waarin je stapsgewijs – met handige handleiding - zorgt voor elke dag een kleinere impact van jouw gedrag op het milieu, tegelijkertijd trachtend zoveel mogelijk communicatie-impact te verkrijgen met het vrome voorbeeldgedrag. Als ik de website goed begrijp, dan loop je het risico om van 'minder impact' een beter mens te worden en gelukkiger - met meer tijd voor je gezin - bovendien.
Een weekje maar, dat is toch te doen? Registreer je snel! Er doen al bijna duizend mensen mee. Hoezo moet je je registreren? ‘No impact’, is iets heel anders dan ‘low profile’! Bescheiden als ik ben en beducht voor mijn privacy, zal je mijn naam weer eens niet terugvinden op de lijst van activisten.
Ik pieker me suf waarom ik het wel eens ben met het idee dat duurzaamheid fun is, maar me op geen enkele manier verleid voel. Ik zou natuurlijk veel beter enthousiast de no impact week kunnen omarmen – om maar eens in verleidingstermen te blijven – er lustig over twitteren en op mijn beurt mensen verleiden om mijn workshop Duurzaamheid thuis van de Libelle Academy aan te schaffen; het boekje dat afgelopen week online is verschenen en helemaal aansluit bij de no impact week. De ideale duurzaamheidsmix gaat ook uit van ‘fun’, vraagt niet om ‘no impact’, maar om een behapbare verkleining van de ecologische voetafdruk met een paar procenten. En de investering levert niet alleen een goed gevoel, maar ook kortingen en besparingen op, die ervoor zorgen dat het toch al niet hoge aanschafbedrag in no time is terugverdiend.
Dus vooruit, ik ben toch voorzichtig begonnen met de no impact week en heb netjes volgens de no-impact planning geen geld uitgegeven vandaag: wat niet moeilijk was. Wij kregen een lunch aangeboden in ‘De Moestuin’ - met heel verantwoorde seizoengroenten en lokaal geproduceerd broodbeleg. Meteen ook een aantal punten verdiend voor de komende week! Ik overweeg mee te doen zonder registratie, voor ‘spek-en-bonen’ [maar kan dat wel, vlees?]. Dan hoef ik mij niet betrapt te voelen als Ik stiekem wat dichter bij mijn ideale duurzaamheidsmix blijf.
De no impact week en mijn workshop Duurzaamheid thuis verhouden zich als een crash dieet tot een levenslang regime van ‘oppassen.’ Tijdens mijn filosofieweek leerde ik dat eerlijkheid geen deugd is en ijdelheid juist wel. ‘Leren is een duurzame gedragsverandering’; het lijkt alsof ik duurzamer en sneller leer dan ooit.
|
Jip's venster op de wereld
