Kinderen
Een aantal van jullie herinnert zich mischien dat we een jaar of drie geleden een cursus hebben gedaan voor pleegzorg. In die drie jaar is er een keer de mogelijkheid voor een pleegkind geweest, dat op niets uitliep. We hebben ons afgevraagd of God misschien andere plannen voor ons had, of dat onze bereidwilligheid voor Hem al genoeg was. Of misschien hadden we meer tijd nodig om onze beweegredenen duidelijk te krijgen. We weten het niet, maar toen we in april twee weken in Spanje waren, werden we gebeld door de pleegzorg dat ze een dringend voorstel hadden.
Er werd een thuis gezocht voor twee zusjes en een broertje. En of we aan wilden geven of we dat zagen zitten. Liefst meteen!
We zijn gaan bidden, gaan praten met onze kinderen, en na een week hebben we gezegd dat we er voor willen gaan.
Op dit moment zijn we in een gewenningsproces dat tot ongeveer december zal duren. We zien Jolande, Fyne en Santie drie keer per week, en dit weekend komen ze voor het eerst slapen. Het is een hele verandering, en tegelijkertijd een enorme verrijking.
Het valt mij, Nelleke, ook op hoe vanzelfsprekend ik het altijd gevonden heb dat onze kinderen van God wisten, van zijn liefde voor hen en dat ze met Hem opgroeiden. Nu ik deze drie kinderen zie, van 7, 8 en 9 jaar oud, die niets over hun Schepper weten, dan besef ik des te meer het grote cadeau van God in ons leven. Willen jullie bidden dat deze kinderen God ook mogen ontdekken en van Hem zullen gaan houden?
(Op de foto boven, zie je de welkomst- doos die we voor de kinderen klaar hebben gemaakt vóór we ze ontmoetten)
