We spreken nogal wat praktijkeigenaren, dierenartsen en paraveterinairen. We komen vaak als er 'gedoe' is. Zo af en toe als het 'goed gaat'. Anders gezegd sta je op 6-0 achterstand of 3-0 voorsprong. Een heel ander vertrekpunt.

 

6-0 achterstand vraagt, in eerste instantie, om gelijkspel een 3-0 voorsprong misschien wel om een 4-0 voorsprong.

Wanneer we deze metafoor doortrekken zien we eigenlijk bijna altijd dezelfde thema's voorbij trekken.

Praktijken op voorsprong hebben een klimaat waar er oprecht  aandacht is voor elkaar. Aandacht niet alleen met het hoofd maar vooral ook met het hart. Echte aandacht is tenslotte schaars. Gezien worden en erkend worden is een primaire basisbehoefte.

 

Naast aandacht wordt er bij praktijken op voorsprong gehandeld vanuit 'creatie'. Bij praktijken op achterstand vaak vanuit 'angst'. (overigens is dit een fenomen wat wij regelmatig terug zien in dit werkveld, interessant om eens te onderzoeken)

 

Wanneer we handelen vanuit angst zijn we vooral zaken aan het vermijden, veiligheid en behouden staat voorop. Je bent druk druk druk, om alle ballen in de lucht te houden en wil alles en iedereen tevreden houden. Kortom je bent hard aan het werk zonder te weten waar je heen gaat. Werken wordt zwaar en je raakt uit verbinding met jezelf en de mensen om je heen. Een spiraal waar je niet in terecht wil komen. Werken in een creatie omgeving geeft daarintegen juist energie.

 

De titel van dit stuk is niet voor niks 'hoe gaat het met het (hoofd)kantoor'. Daar waar het team op achterstand staat gaan we de boel 'controleren' en 'regelen'. Standaard horen wij dat de 'taken moeten we beter verdelen', er 'meer structuur moet komen'. En wat blijkt, taken zijn duidelijk, er is meer structuur en, poeh hee en alles bij het oude. Nou hoe kan dat nou?

 

Uit onderzoek blijkt dat 95% van het 'gedoe' ontstaat bij de top, de directie of eigenaren van een bedrijf. Onderzoek toont aan, mensen gaan zelden weg bij een bedrijf maar wel bij hun leidinggevende. En waarom? Omdat de medewerker niet gezien en gehoord wordt in wie die is, er geen echte aandacht is. Stel je voor dat je als ouder geen oprechte tijd en aandacht hebt voor onze kinderen.....

 

Hoe komt het dat wij als mensen zo veel hoofd(kantoor) kennis hebben. Ons hoofd(kantoor) loopt over. En we dat ook nog met z'n allen als het meest belangrijke zijn gaan vinden. Kinderen worden op de basisschool, 5 jaar en al de eerste cito toets, continu volgepropt met allerlei kennis waar je je van kan afvragen wat je er allemaal mee moet als we met moeite een gesprek met werkelijke aandacht kunnen voeren.

Waar creeren we een betere wereld mee? Wat mij betreft een goede balans van beide.

 

Hoe zou de wereld eruit zien wanneer we leren om echte aandacht te hebben en echt te luisteren zonder oordeel? (probeer dat maar eens, behoorlijk lastig) Als jij en ik werkelijk in contact staan met elkaar, welk verschil maakt dat? Jij en je leidingevende of jij en je medewerker echt in contact, wauw zou dat niet alleen gaaf zijn, maar ook zeer productief?

 

 

Als we het hoofdkantoor wat rust gunnen en in staat zouden zijn om echt contact te maken zul je zien dat je een 6-0 achterstand langzaam inloopt. Wat nodig is is niet meer kennis, maar meer echte oprechte aandacht. En vind je dat lastig en ben je praktijkeigenaar/leidinggevende. Niet zo gek hoor je bent tenslotte volgepropt met hoofdkantoor zaken. Zorg dat je je ontwikkelt in het in contact zijn met je medewerkers. Waarom?

 

Om de simpele reden dat je praktijk succesvoller wordt, jij en je mensen gelukkiger en last but not least, je over een paar jaar een praktijk hebt waar mensen graag willen werken en blijven werken. Want als je dat niet hebt zul je ingehaald worden door de werkelijkheid, schaarste op de arbeidsmarkt. Maar daar volgende keer meer over.