Een kleine drie weken waren we op bezoek bij KidsCare in Kenia. Het was zoals altijd een ‘warm thuiskomen’. Het KidsCare team (inmiddels 27 medewerkers) heeft een hechte familie cultuur. Voor allemaal geldt dat ze vanuit hun hart werken voor de kinderen die zoveel hulp nodig hebben. Geweldig om dat enthousiasme mee te maken.
Wij voelen ons onderdeel van het team en dat geldt ook voor Jos Oskam. Jos reisde met ons mee met als hoofddoel de financiële administratie verder te stroomlijnen. Jos je deed geweldig werk daar.
Het hoogtepunt was het tekenen van de Memory of Understanding (MoU) met de County Gouvernement. Met drie ministeries werd intensief overleg gevoerd over het nieuwe Community Based HomeCare and Beekeepers (CBHB) programma. Doel van het programma is om 360 zeer arme huishoudens met zo’n 1800 wees- en hulpbehoevende kinderen een zelfstandige toekomst te geven. Het viel niet mee om het CBHB- programma in te passen in de procedures van die ministeries. Maar uiteindelijk hebben we een goede basis bereikt voor het creëren van een gelijkwaardig partnerschap. Het gaat om een flink budget. Vanuit Nederland draagt Wilde Ganzen ook substantieel bij aan dit programma. Alleen voor de aanschaf van een flink aantal bijenkasten moet nog een oplossing komen. Gaan we samen met de Keniaanse overheid aan werken.
Ook voor de
40 kinderen met een lichamelijke beperking
en de 50 met een geestelijke beperking werd goede voortgang geboekt:
- Het team werd verder versterkt met een nieuwe sociaal werker.
- Er wordt speciale software aangeschaft voor de cliënten administratie.
- Met de APDK (gespecialiseerde Keniaanse partner organisatie) werd de samenwerking uitgebreid.
- Een Nederlandse interim manager en een Nederlandse vrijwilliger zeggen toe om in het najaar hun kennis in Kenia te komen delen.
- Met de minister van Community Affairs is een eerste overleg geweest over het oprichten van speciale scholen voor verstandelijk beperkte kinderen.
We gaan nu al zo’n 18 jaar naar Kenia. Je denkt dat je dan wel went aan de slechte omstandigheden waarin veel mensen leven. Dat blijkt echter niet waar. Nog altijd worden we heel stil tijdens een veldbezoek. Hierna een paar voorbeelden van onze recente bevindingen:
- Moeder(weduwe) met drie kinderen wonen in iets wat
vroeger een huis was. Er staat een klein potje bruine bonen op een vuurtje. Moeder had dat van haar buren gekregen. Er was niets te eten. Op een waslijntje hangen twee versleten broekjes. Op de grond half onder het zand ligt een versleten teddy beer. Moeders ogen staan heel dof. Ze heeft een rozenkrans. Zou er een wonder komen?
- Oma
(63 jaar) zorgt voor vier jonge kinderen van haar overleden dochter. Haar huisje staat nog net overeind. Zelf heeft ze geen inkomen en omdat ze niet goed meer kan zien kan ze ook niet werken. Er is geen enkel inkomen. Voor eten is ze afhankelijk van haar buren. Ze heeft nog wat familieleden, maar die wonen ver weg.
- Shida is nog jong. Haar man is kort geleden aan aids overleden en zij is ook geïnfecteerd. De gezondheid van haar 5 kinderen wordt (op verzoek van de sociaal werker) nog onderzocht. Het huisje waarin ze woont moet ze verlaten. De grond is verkocht door familieleden van haar overleden man. Ze is helemaal afhankelijk van haar omgeving. Gaan die haar helpen?
- Amina weet wat die afhankelijkheid betekent. Haar man liet haar achter met 4 kinderen. Inmiddels heeft ze nog 3 kinderen van andere mannen die haar hun ‘hulp’ aanboden. Steeds van korte duur want Amina moet nog steeds zichzelf weten te handhaven. Terwijl we met haar praten schilde ze cassave wortels.
Ze ging daar chips van maken en verkopen. Op zich een veiliger manier om voor inkomen te zorgen, maar zou het genoeg opleveren?
- Tina is nog heel jong. Ze heeft 3 kinderen en een ervan is gehandicapt. Hij is 3 jaar en kan niet op zijn beentjes staan. Tina lijkt heel depressief. Ze zit ineengebogen voor haar kleine huisje. Een huisje dat geen enkele bescherming geeft tegen regen en wind. Wij vragen William, de sociaal werker of hij Tina kan helpen. Hij weet nog niet hoe, maar is vastbesloten. Kom volgend jaar maar kijken hoeveel stappen Tina gemaakt heeft.
- Nog geen jaar geleden kreeg Fatuma een rolstoel van KidsCare. Zij en haar vader straalden. Zo’n stoel maakt zo’n verschil. Recent werd vader (47 jaar) getroffen door een heftige beroerte. De rolstoel wordt nu door hen beiden gebruikt. Vader is erg verdrietig omdat hij niet goed meer voor Fatuma en de rest van zijn gezin kan zorgen. De moeder heeft haar handen vol om voor vader, Fatuma en nog 3 andere kleine kinderen te zorgen. Zij ziet geen uitweg meer.
Maar het goede nieuws is dat de sociaal werkers van KidsCare deze families gaan helpen met sociale en economische begeleiding. De KidsCare organisatie is klaar in om
in 2017 meer dan 2000 wees- en hulpbehoevende kinderen structureel te helpen om een eigen toekomst op te bouwen. Bedankt donateurs dat jullie dit mogelijk maken.
Lisette en Gerard Geenen |
