Het is deze week Semana Santa, de heilige week voor Pasen. In Granada zijn de processies in volle gang. Rijendik staan mensen langs de straten om een glimp op te vangen van de hoge altaarwagens met daarop meestal een grote Maria die met een wat erbarmelijke Jezus op schoot heeft. Komend vanuit een cultuur waarin de nadruk ligt op de opstanding van Jezus, stuit dit ons soms wat tegen de borst. Deze laatste 40 dagen, de 'vastentijd', staan we als kleine gemeenschap bewuster stil bij het lijden van de Here Jezus. De pijn, de afwijzing, het verraad moet Hem heel diep geraakt hebben. De weken voorafgaand aan zijn sterven moeten onvoorstelbaar zwaar geweest zijn. Misschien nog wel meer omdat Hij wist wat er nog zou komen.... Des te dankbaarder zijn we dat Hij dit vrijwillig heeft willen kiezen.

De vrijheid en verlossing van mensen was Hem meer waard was dan zijn eigen leven.

 

Een oud prachtig Spaans lied (in een nieuw flamenco jasje) spreekt van dit lijden en je hoort er de echo van Psalm 22 in.

Om het lied te horen moet je op deze link drukken.

Hieronder staat de Spaanse tekst en Nederlandse vertaling

De afgelopen weken is Maarten druk bezig geweest op de school van de jongste twee kinderen. Hij deed samen met een heel aantal ouders mee met een toneelstuk voor de kleuterschool. Nu vraag je je misschien af wat het spelen van “Vader Beer” te maken heeft met ons werk hier. Dit heeft alles te maken met het feit dat de mensen niet naar de kerk gaan. Daarom moet de 'kerk' naar de mensen moet gaan. Je moet de moeite doen en tijd nemen om in hun wereld binnen te stappen en te vragen of je welkom bent. Het vraagt aanpassingsvermogen en tijd om dichter bij de mensen in je straat te komen. Wij proberen dit te doen door mensen in onze omgeving te dienen. Maarten probeert dit te bereiken door ondermeer vrijwillig Engelse les te geven op de lagere school.

Ook helpt hij de AMPA (de oudervereninging van de lagere school) door penningmeester te zijn. En hij helpt mee met het organiseren van activiteiten op school. Daarnaast bezoekt hij mensen die ziek, oud of eenzaam zijn.

Een andere aspect is dat wij in de cultuur waarin we werken heel vreemde eenden zijn. Mensen moeten ons leren kennen en ontdekken wie wij zijn, voor we een gesprek kunnen hebben over ons geloof en ons christen-zijn. Door de Spaanse geschiedenis (b.v. burgeroorlog en de rol van de Katholieke kerk) is hier een groot gebrek aan vertrouwen in de medemens ontstaan. Voordat we dus ook maar iets kunnen delen van onszelf, moet er genoeg vertrouwen gegroeid zijn in de relatie. Een collega van ons die hier al 20 jaar werkt verwoord het zo: “We need to build bridges of trust which can withstand the weight of truth” (We moeten bruggen van vertrouwen bouwen die het gewicht van de waarheid kunnen dragen).

Vandaar dat Maarten heel veel uren in het oefenen voor het toneelstuk gestoken heeft. Om te dienen waar dat nodig is (niemand wilde Vader Beer zijn...), om mensen te leren kennen en om te laten zien dat we naast hen willen staan en er voor hen willen zijn.