VOORWOORD
In deze digitale nieuwsbrief kunt u lezen wat er tot nu toe in 2013 in Kenia is gedaan door stichting Samen Succes. Petra en Margriet zijn samen naar Kenia geweest. Een reis-/werkverslag kunnen jullie hier lezen. Verder een verslag van hoe het op de Keringet Winners Girls High School gaat en welke resultaten er zijn behaald met het hardlopen.
Margriet heeft positief gereageerd op het verzoek van het bestuur om zitting te nemen in het bestuur van de stichting. Margriet, hartelijk welkom en wij zijn blij dat je erbij bent.
Via deze weg willen wij alle mensen bedanken die er voor hebben gezorgd dat er geld kwam om de projecten mogelijk te maken. Asante sana!
Rond januari 2014 willen we een papieren nieuwsbrief uitbrengen. Deze digitale brief is er om ieder weer op de hoogte te brengen hoe het zoal gaat.

Veel leesplezier toegewenst.
Het bestuur

> Vrouwen tijdens een voorlichtingsbijeenkomst in Nyangaita

BEZOEK AAN MBARA EN OMGEVING
door Margriet


MBARA
We liggen op bed in onze hut bij John en Angela in Mbara, onze tijdelijke eindbestemming. We hebben een paar dagen reizen achter de rug om Mbara te bereiken: acht uur vliegen naar Nairobi, gevolgd door een binnenlandse vlucht, matatu's, brommertaxi's, overnachtingen in lokale hotelletjes, ontmoetingen. We hebben veel te kletsen over al onze ervaringen, maar opeens zegt Petra: 'Ssst, hoor je dat?' We luisteren. Ik weet zeker dat Petra niet het gebalk van ezels, het geblaf van een hond, het getok van kippen of de klingelende belletjes van geiten bedoelt, want die geluiden zijn er steeds. Ik spits mijn oren en dan hoor ik het: geronk van vliegtuigmotoren, heel in de verte. De KLM-vlucht van Nairobi naar Amsterdam vliegt hoog over ons heen, terug naar de plek waar wij een paar dagen geleden verwachtingsvol vertrokken. Het verschil tussen de wereld waaraan ik gewend ben en die van Mbara – onverharde straat met kleine hutjes waar één maal per dag een auto komt, die daar een flinke tocht voor moet maken door een soort droge rivierbedding, steil omhoog vanuit de Riftvallei – dringt zich op en is groot. Heel groot. Met een brede glimlach val ik in slaap.



> MBara

Tijd om te acclimatiseren op deze hoogte krijg ik niet. Zuster Janny, zoals Petra zichzelf spottend noemt, wil meteen aan de slag, we komen hier om te werken. En dus volgen dagen met vele ontmoetingen en kilometers wandelen door de bergen. Langs Mbara Primary School, en al die dorpen die ik alleen van de nieuwsbrieven ken: Ngoyomwo en Cheptem (15 km) Chepotwo en Sostin (18 km), Sengelel (17 km). Nooit lopen we alleen, altijd zijn er mensen die ons begeleiden: Festus en Josef, docenten, leerlingen, Musa de aannemer. Iedereen kent Petra en iedereen vraagt naar Piet en Dick. Omdat er nu een tv is in Mbara, waarop je tegen een kleine vergoeding de Engelse voetbalcompetitie kan bekijken, kent iedereen van Persie, die Manu afgelopen seizoen aan de landstitel heeft geholpen. De nieuwe Cruijff.

Op de scholen die we bezoeken worden we hartelijk ontvangen, de gesprekken gaan over schoolresultaten, lerarensalarissen, problemen die hier challenges heten, bouwplannen, ironsheets, fisherboards, schoolbankjes, lesmateriaal. Verzoeken krijgen we ook. Petra maakt de kostenberekeningen van een en ander ter plaatse, handelt de financiën direct af. Dat is onvermijdelijk, achteraf via de email regelen of interbankieren is hier geen optie. Ze belt meteen met Dodhia Hardwarestore in Kapenguria, met Musa de aannemer om prijzen en transportkosten te checken.


> Petra aan het werk

Bij het al dan niet toekennen van financiële ondersteuning speelt het eigen initiatief een grote rol. Eerst moet de school de eigen toezeggingen hebben waargemaakt. Een school die de schoolboeken niet netjes in een boekenkast weet op te bergen, krijg niet nog eens een bijdrage voor schoolmateriaal. Pas als de fundering van een gebouw door de inwoners is aangelegd, volgt de financiering van bouwmaterialen.
We maken opnieuw afspraken over het afbouwen van de financiële ondersteuning op het gebied van salarissen. Als straks alle scholen in de vallei bij Mbara betere voorzieningen hebben, en dat punt komt langzamerhand in zicht, dan is de stichting hier niet meer nodig, hopen we.

Anders ligt dat op het gebied van vrouwenbesnijdenis (female genital mutulation). De geluiden over FGM-voorlichting zijn positief, de informatiebijeenkomsten zetten zoden aan de dijk: het aantal gevallen van meisjesbesnijdenis is flink afgenomen. Toch worden we erop gewezen dat het nog niet is gedaan, het is een kwestie van lange adem, meer informatie is nodig, bijv. om specifiek met de ouders van meisjes die binnenkort de 'huwbare' leeftijd bereiken, van gedachten te wisselen over FGM en aanverwante zaken. Een eeuwenoude traditie is immers niet zomaar verdwenen. Maar de blijdschap over het behaalde resultaat is groot. In Sostin komen ouders naar ons toe om ons uit te nodigen voor een alternatief ritueel dat zij in augustus zullen houden ter volwassenwording van de meisjes. Ze zijn er trots op.


> meisjes doen de was nabij Cheptem

Wat ik lastig vind, zijn de studenten die langs onze route verschijnen en naarstig op zoek zijn naar sponsoring voor het lesgeld van hun school of studie. Wie steun je wel, wie steun je niet? Gelukkig vormen verschillende vrienden uit Mbara ons klankbord, zij kunnen helpen bij deze beslissingen, omdat zij meer weten over de achtergronden van de studenten.
Tijdens ons verblijf bij John en Angela spreken we veel met Terry, de Engelsman die hier zijn tweede thuis heeft gevonden en waarmee we samenwerken op het gebied van water. Hij zorgt er samen met John voor dat de lokale bevolking meehelpt bij het aanleggen van de waterleidingen, leert hen hoe zo'n project te managen. Hij is blij met ons van gedachten te kunnen wisselen, het is soms een eenzaam bestaan, zo hoog in de bergen. 's Avonds na het eten discussiëren we over het project van de mining guys, Chinezen die verderop een chloorachtige grondstof delven, en over de elektriciteit die aangelegd lijkt te gaan worden: wie kan aansluiting op dat net betalen in een dorp waar nauwelijks een economie is?

MASOL HILLS
We dalen af, de Riftvallei in, waarover we vanuit Mbara hebben uitgekeken. Het is direct een stuk warmer, zo op de bodem van de vallei. Sigor wordt onze nieuwe uitvalsbasis. Met Charles, Ruth, Sammy Olengura en dokter Simon Limangole overleggen we over de toekomstige aanpak van de voorlichting over vrouwenbesnijdenis. Wel of niet een kantoortje? Wel of niet een brommer, zodat Ruth, Charles en Simon eenvoudiger erop uit kunnen? Het organiseren van grote bijeenkomsten met een hele gemeenschap, opgevolgd door kleinere bijeenkomsten met verschillende doelgroepen, zoals schoolgaande meisjes, is die aanpak het beste? Ze willen het het liefst allemaal doen, want er is grote behoefte aan, maar krijgen we daarvoor voldoende financiële middelen bij elkaar?


> dr. Simon legt uit

We bezoeken twee stammen in de Masol Hills. Het is er nog altijd onrustig vanwege cattle raiding, het over en weer stelen van elkaars vee met de naburige Turkana-stam. Andere hulporganisaties mijden het gebied. Omdat Charles er familie heeft en de chiefs ons hebben uitgenodigd, is onze veiligheid gegarandeerd.
De bijeenkomsten in Nyangaita en Dundung zijn kleurrijk, al is er in Nyangaita wel enige reserve waar te nemen. Er vindt nog bijna 100% besnijdenis plaats. Geweldig is het om te zien hoe Simon, Sammy, Ruth en Charles de voorlichting geven en wat het losmaakt bij de gemeenschap. Ik kijk er mijn ogen uit. Petra en ik worden ook bekeken, we zijn de eerste blanken in Nyangaita. In Dundung, waar we al eerder informatie hebben gegeven, blijken ondertussen minder meisjes besneden te zijn. Schoolkinderen zingen er een prachtig lied voor ons: ze hoeven geen besnijdenis of meer voedsel of frisdrank, ze willen onderwijs! Kijk op www.youtube.com


> bijeenkomst in Nyangaita

Na de Masol Hills bezoeken we ook nog Sammy's school in Ortum. Deze school heeft bijna geen leermiddelen en een nieuw lokaal wacht nog op een dak. En weer praten we over ironsheets en fisherboards. Sammy weet hoe de stichting werkt en dus dat er een eigen bijdrage nodig is: het werk zullen ze zelf verrichten.

Op onze terugreis doen we Keringet aan. Al is het maar kort, het is fijn om iedereen te ontmoeten: Levina, mama Coco, papa Charles, de trainer, de hardloopsters, de leerlingen, de docenten. Meer over Keringet hieronder. Dan stappen wij weer op het vliegtuig, van de ene wereld in de andere, op weg naar huis.

Eenmaal terug in Nederland hebben we gesproken met Paul Mertens van de Erasmus Universiteit en Amref Flying Doctors, die voor het eerst ook in West-Pokot actief zullen worden, uiteraard op medisch gebied. Wellicht dat zij wat aan onze contacten hebben, misschien kunnen we activiteiten samen doen, vooral wat betreft de gezondheidsposten en FGM. We houden contact hierover.


> Charles geeft voorlichting aan scholieren in Dundung                         > Ruth vertelt

KERINGET WINNERS GIRLS HIGHSCHOOL
door Piet

Het tweede jaar dat de Winners Girls Highschool draait is alweer een aardig eind op weg. Het gaat goed met de school. Omdat we vorig jaar vier lokalen, toiletten en een dining room hadden gebouwd, konden we dit jaar even rustig aan doen. We hebben dakgoten en een watertank voor de school gekocht. Nu kunnen we het regenwater opvangen, zodat we voor koken en schoonmaken water tot onze beschikking hebben.
In januari 2015 komt er een vierde klas bij, in de loop van volgend jaar zal de school in elk geval uitgebreid worden met een staffroom, die nu nog gevestigd is in het vierde lokaal. Vanaf januari 2014 zal er een extra docent aan het team worden toegevoegd.
Lana en Lisa zijn twee studentes van de Roosevelt University in Middelburg. In juni zijn ze twee weken op de school wezen kijken. Manager Levina heeft hen kennis laten maken met het reilen en zeilen van de school. In een leuke sfeer wisselden ze ervaringen uit over leven, werken en studeren in Kenia en Nederland. Samen met Local Heroes organiseren Lisa en Lana binnenkort een actie om geld in te zamelen voor onze school (zie www.local-heroes.nl). Zij kunnen daarbij hun ervaringen in Kenia mooi inzetten.



> meisjes krijgen les

De school was succesvol bij de Keniaanse Sport Kampioenschappen voor middelbare scholen. Eveline Chelangat werd Keniaans Schoolkampioen op de 10.000 m en Joyline werd derde op de 800m. Mooie prestaties. Ook kreeg onze school er de eerste prijs voor de best georganiseerde en gedisciplineerde school. Een grote beker staat nu te pronken in de lerarenkamer.

Meer over de schoolresultaten krijgen jullie in de nieuwsbrief van januari 2014 te horen, een schooljaar loopt in Kenia immers van januari t/m december. Tot nu toe zijn we blij dat het allemaal zo goed gaat. Dit is zeer zeker de verdienste van al het personeel dat op school werkt en er 100% voor gaat. Dit jaar is er nog geen dag iemand te laat gekomen en ook is er nog geen dag verzuimd door ziekte. Laten we hopen dat dit zich in de toekomst voortzet.


> personeel Winners Girls High School

HARDLOOPPRESTATIES KERINGET
door Veron

Het was een druk en succesvol atletiekjaar voor onze hardlopers en hardloopsters in Keringet. Hieronder een overzicht van wedstrijden en prestaties.

Het begon met de Keniaanse selectiewedstrijden op 16 februari, waar atleten zich konden plaatsen voor de WK Cross in Polen. Met Jos Hermens van Global Sports Communication vloog ik naar Nairobi, waar Piet ons opwachtte. Met een nieuwsbrief van Samen Succes in de hand konden Jos en ik soepel door de douane heen, zonder het betalen van invoerkosten voor meegebrachte (ingezamelde) hardloopschoenen en -kleding.
De wedstrijden verliepen zeer succesvol voor onze atleten uit Keringet. Faith Chepngetich en Rosefline Chepngetich (geen zusjes) werden 1e resp. 3e op de 6000 m voor meisjes, bij de dames liep Beatrice Mutai (oudere zus van Faith) zich naar een vijfde plaats. Alle drie mochten zij naar het WK cross. Mercy plaatste zich niet, zij kwam bij de meisjes met een bloedneus als achtste over de finish.
Bij de jongens lukte het Gilbert Kirui niet zich te plaatsen (15e), maar zijn broer Geoffrey liep een zeer sterke wedstrijd bij de mannen en werd derde. En zo hadden vier atleten uit Keringet, het kleine dorp op 2700 meter hoogte, zich in het Keniaanse team gelopen voor de WK in Polen.


> training op de baan in Keringet

In maart was het dan zo ver: de WK cross, gehouden op een parcours met sneeuw. Faith versloeg bij de meisjes in een spannende eindsprint Agnes Tirop uit Kenia en werd zodoende wereldkampioen, net als twee jaar eerder. Rosefline werd mooi 7e, zij kan over twee jaar een poging wagen voor een medaille, dan is zij nog junior. Beatrice eindigde op de elfde plek in de damesrace, een mooi resultaat. Geoffrey begon sterk aan zijn wedstrijd bij de mannen, maar werd uiteindelijk 15e.
Al met al was het jaar goed begonnen, met vier atleten op de WK cross en als kers op de taart goud voor Faith. Al zouden we er bijna aan wennen dat ze eerste wordt, we realiseren ons heel goed wat een fantastische prestatie dat is.

Op de Afrikaanse jeugdkampioenschappen op de baan, gehouden in Nigeria, won Mercy Chebwogen goud op de 3 km. Een knappe herhaling van haar prestatie van vorig jaar in Barcelona (WK junioren).
Enkele maanden geleden heeft Piet tijdends schoolwedstrijden een nieuw talent ontdekt, Robert Biwott. Hij heeft op jonge leeftijd zijn ouders verloren en werd o.a. door een leraar van school opgevangen (als je geluk hebt is mantelzorg in Kenia vergevorderd). In Nigera won hij, inmiddels 17, goud op de 800 en 1500 meter. Hij mocht voor Global Sports meteen een wedstrijd lopen in Japan, waar hij tweede werd (1.47). Tja, zo zit je in een dorpje hoog in de bergen van Kenia en een maand later loop je hard aan de andere kant van de wereld.

Dan de avonturen van Priscilla Lorchima. Zij komt uit de Pokot, maar sinds twee jaar traint ze in Keringet. Ze reisde in april af naar Hamburg, waar ze haar eerste marathon in het buitenland zou lopen. Een hele ervaring dus. Ik mocht mee om haar te begeleiden en van advies te voorzien, bijv. over haar voeding (niet te vet, geen sausen, geen bruin brood) en om haar te waarschuwen niet te snel te starten. Ook moest ik haar steeds wakker maken, de bedden in het luxe hotel waren wat anders dan in de Pokot (op de grond met een vel van koe/geit/ezel). Ze keek met verwondering naar de man die in een bakje aan een touw aan het hoge hotelgebouw bungelde. "Mountainclimber ?", gokte Priscilla. Maar nee, het was de glazenwasser. Vriendelijk gezwaai over en weer.
Dan haar wedstrijd: met hulp van Stefan van den Broeck, een atleet uit België die voor haar het tempo bepaalde, werd ze derde in 2.31.23. Toen ik haar uitlegde hoeveel prijzengeld ze had gewonnen (€ 4.000), sloeg ze steil achterover.

Michael Mutai haasde 21 km tijdens de Hamburg Marathon en zo droeg hij bij aan het succes van Eliud Kipchoge, die zijn eerste marathon winnend afsloot in 2 uur 5 min en 30 sec. In Nederland won Michael de wegwedstrijd van Heukelem, een 10 km in 29 min 16 sec, meteen een Heukelems record... Hij zal in het najaar hazen voor de marathons in Amsterdam, Keulen en Lissabon.


> Michael Mutai                                                                                          > Faith

Faith liep haar snelste tijd ooit op de 1500 meter tijdens een wedstrijd van de Diamond League in mei: 3 min 56 sec 98. Een Keniaans record bij de vrouwen! Gilbert Kirui, onze steeple loper, liep zich in mei bij de internationale top tijdens een 3 km steeple in Shanghai: 8 min 9 sec. Hij werd er vijfde mee. In juli verbeterde hij deze prestatie met 3 seconden tijdens een wedstrijd in Londen.
Tijdens de trials in Nairobi wist hij zich net niet te plaatsen voor het WK in Moskou, jammer. Met wat meer tactisch inzicht zal het hem de volgende keer vast lukken. Faith plaatste zich wel voor de 1500 meter bij de (inmiddels) dames, dus op naar Moskou!

Maar eerst nog het WK voor de jeugd, dat in juli in Donetsk (Oekraïne) werd gehouden. De headteacher van de school in Keringet was erbij als coach en ook ik mocht mee. Rosefline won op de 2 km steeple goud en voor Robert was er ook goud op de 1500 meter. Mercy werd 7e op de 3 km. Ze was niet blij, ze heeft een wat minder jaar. Bij terugkomst zullen we haar bloed laten onderzoeken, want in Kenia kun je snel wat oplopen. Toen we na afloop van de wedstrijd Donetsk gingen ontdekken, keken de jonge atleten hun ogen uit bij de tanks uit de tweede wereldoorlog (oorlog in Europa?). Dat een Oekraïnse vrouw bedelde om geld, dat hadden ze ook niet gedacht te zien in Europa. Allemaal ervaringen waarover ze op school kunnen vertellen.
Dan het slotstuk: de wereldkampioenschappen op de baan in Moskou. Faith was licht geblesseerd en daarom niet 100%. Toch lukte het haar om zich via de series en de halve finale voor de finale te plaatsen. Vol spanning zat ik voor de tv en zag Faith keurig vijfde worden. Weer een ervaring rijker.


> in training voor het WK

Nu is het pole pole (rustig aan) voor de vele atleten uit Keringet, na een druk seizoen is het zaak goed uit te rusten, om later weer te kunnen presteren. Dat geldt ook voor Geoffrey Kirui, al zag zijn seizoen er wat anders uit. Hij viel in maart van zijn motor. Met een paar gebroken tenen wilde hij nog proberen het WK in Moskou te halen, maar dat lukte uiteraard niet. Hij moest loopgips. Het gaat inmiddels goed met hem, hij wandelt veel en is erop gebrand om volgend jaar goed te lopen.

Al met al was het een succesvol jaar met de jonge atleten van de meisjesschool en de jongens en mannen uit Keringet, mede dankzij alle sponsors en vrienden van Samen Succes!

ACTIES
Het ING Goede Doelen Fonds heeft ons in juni beloond met toekenning van de helft van onze projectaanvraag en stelt € 10.000 ter beschikking voor o.a. voorlichting over vrouwenbesnijdenis. Daar zijn we erg blij mee!
Edwin en iedereen die op ons project gestemd heeft: hartelijk dank voor jullie betrokkenheid.
De Coast to Coast fietstocht, dwars door de Pyreneeën, heeft in juni geld ingezameld voor de stichting. Deelnemers lieten zich sponsoren voor hun prestatie (vele cols werden bedwongen!) en haalden zo € 2100,- op voor de scholen in Mbara en omstreken. Iedereen die heeft bijgedragen: hartelijk dank!
Nog een fietstocht: Local Heroes stelt ongeveer € 3000,- ter beschikking voor de Winners Girls Highschool in Keringet. Dat prachtige bedrag hebben zo'n twintig leerlingen en hun begeleiders van het Segbroek College bij elkaar gefietst tijdens een tocht van meer dan 300 km van Maastricht naar Den Haag. Local Heroes en Segbroek College: veel dank!


> groepje jongemannen in Nyangaita

PLANNEN
Voor dit jaar hebben wij nog een aantal plannen waarvoor we financiering zoeken:

• Voor de nieuwe derde klas in Keringet zijn schoolboeken en schoolbanken nodig. Kosten € 7.500,-.
• De ouders van de leerlingen van de primary school in Emboghat hebben de fundering voor een nieuwe staffroom aangelegd.
  Tijd om onze belofte voor financiering van de staffroom in te lossen. Kosten € 7.500,-.
• Beurzen voor middelbare school en vervolgonderwijs. Bedrag: € 3.000,-.
• Het waterleidingproject in Chepotwo is bijna klaar, een extra aftakking naar de school en de gemeenschap in Sostin is in aanleg. Totale kosten € 6.700,- waarvan € 3.000.- al is gefinancierd.
• Op onze school in Keringet zitten zes leerlingen van arme komaf die zeer goede schoolresultaten behalen en redelijk getalenteerd zijn op het gebied van hardlopen, maar niet de internationale top zullen halen. De combinatie van hun hardlooptalent en schoolresultaten maakt het wellicht mogelijk om na de middelbare school in de Verenigde Staten met een beurs verder te studeren. Zij kunnen het schoolgeld niet betalen, maar hun leerprestaties doen ook onze school goed.

We zijn op zoek naar sponsors die voor deze leerlingen het schoolgeld voor hun rekening willen nemen. Eén van hen, Sylvia, heeft al een sponsor gevonden, de andere meisjes zijn nog op zoek. Wie volgt het voorbeeld van de sponsor van Sylvia? Kosten: € 250.- per leerling per jaar voor het schoolgeld.

Voor 2014 zijn in Keringet de bouw van een staffroom en schoolbanken plus schoolboeken voor de vierde klas noodzakelijk. Als het financieel haalbaar is, willen we graag een slaapgebouw neerzetten, zodat we hardlooptalenten van verderweg kunnen herbergen.Voor Mbara en omstreken zullen we ons in 2014 vooral richten op zaken rond vrouwenbesnijdenis en familyplanning.

We hopen dat we ook deze keer weer op uw hulp mogen rekenen, zodat wij onze plannen kunnen uitvoeren. Hartelijk dank!
Bankrekening: 9523574 t.n.v. Samen Succes in Amsterdam.

> vrouw in Dundung spreekt zich uit tegen vrouwenbesnijdenis               > vrouw in Nyangaita

COLOFON
De stichting heeft als doel het ondersteunen van kansarme regio's in de Riftvallei, met name op het gebied van onderwijs en gezondheidszorg. Kijk voor meer informatie ook op www.helpmbara.nl

Bestuur
voorzitter: Piet de Peuter
secretaris: Veron Lust
penningmeester: Petra Munneke
bestuursleden: Samuel Rongo Olengura en Margriet Jeninga

Stichting Samen Succes, t.a.v. Petra Munneke
email: petramunneke@gmail.com
schip Chateauroux, Javakade 73,
1019 SZ Amsterdam
www.helpmbara.nl
giften: bankrekening 95 23 574 t.n.v. Samen Succes in Amsterdam

Namens de bewoners van Mbara en omstreken, de leerlingen en het team van Keringet Winners Girls High School en het bestuur van Samen Succes: heel hartelijk dank aan alle donateurs die hebben bijgedragen aan de projecten. Asante Sana!

opmaak: Kees Reniers: info@keesreniers.nl