|
Dommekracht probeerde mijn weblog te kraken. Chaos en chantage liggen opeens op de loer. Maar ik bewaak mijn fort en kocht een slot; een softwareprogramma om mijn IP nummer te maskeren. Dat werkt zo goed, dat ik niet meer bij mijn webmail kon. Terwijl je denkt dat gmail juist handig is om overal ter wereld te gebruiken, zegt het ding opeens tegen mij: ‘Het lijkt erop dat je iemand anders bent. Kun je even wat aanvullende informatie geven?’
Maar ik zit gewoon mezelf te wezen, thuis achter mijn eigen computer.
Fort Utrecht is vooralsnog sterker dan ik had gedacht.
Mijn iPhone is als eerste op de hoogte van mijn nieuwe creditcard, ook al wil ik slechts een gratis programma downloaden. Ik heb me laten verleiden door vormgeving. Zonder het nieuwe kaartnummer stopt de service. Daarbovenop heeft Apple nieuw veiligheidsbeleid. Voor mijn eigen bestwil moet ik drie vragen kiezen en beantwoorden. Met de ‘nu niet’-knop hield ik deze betutteling maar kort buiten de deur. Allemaal vragen waarvan ik óf het antwoord niet weet, óf een keuze moet maken uit meerdere antwoorden die me te binnen schieten: ‘Wat is de straat waarin je als kind opgroeide?’, ‘Hoe heette je beste vriend/ vriendin uit je tienertijd?’, ‘Wat was je lievelings kinderboek?’ en ‘Wat is de eerste film die je in de bioscoop hebt gezien?’
Dit biedt mij de veiligheid van een gesloten huis waarvan de sleutel in de slotgracht ligt.
Help! Ik zit dadelijk gevangen in fort Utrecht.
In november is het zover! De National Novel Writing Month breekt weer aan. Honderden mensen zoeken de community om toch een beetje te delen in de eenzame activiteit die schrijven soms is. ‘Samen hou je het beter vol. Meters maken als schrijver en ruimte in je agenda, omdat je het hebt afgesproken: met jezelf en je omgeving.’ Wat een heerlijke puzzel voor motivatiepsychologen. Of het een bloedstollend mooi geschreven verhaal wordt of bagger, is niet van belang; als het 50.000 woorden zijn, ontvang je een certificaat. En natuurlijk zijn er voorbeelden van mensen die op deze manier de basis legden voor een uitgegeven boek. Superspannende bezigheid dus, die NaNoWriMo! Nu al een hype op twitter.
Zoek je nog een plekje om rustig – alleen of samen - te schrijven?
Fort Utrecht is beschikbaar.
‘Tot binnenkort in B., we rekenen op je komst.’ Zo luidt de afsluiting van een uitnodiging – van een opdrachtgever wel te verstaan. Verharden de werkverhoudingen? Geen vriendelijke vraag of ik mijn vrije zaterdag wil spenderen of ‘een verheugen op je komst’. Integendeel, ik word geacht me af te melden als ik ‘onverhoopt niet kan’. Het opt-outsysteem voor onverwachte uitnodigingen doet bij mij twee messcherpe volzinnen opborrelen. Maar de klantgerichte ondernemer in mij houdt het virtueel.
Ik zwijg en trek me terug in fort Utrecht.
*) ter info voor schrijflustigen: dit stuk heeft – inclusief deze voetnoot 477 – woorden.
|
Jip's venster op de wereld
