Op de één of andere manier vinden sommige mensen het bijzonder moeilijk om trots te zijn op wie ze zijn en wat ze kunnen. Sterker nog, veel mensen hebben er gewoon moeite mee om aardig voor zichzelf te zijn en van hun persoonlijke talenten te genieten; er blijft schijnbaar altijd iets knagen van schuldgevoel als je happy bent met je eigen sterke kanten ... alsof er dan iets niet klopt.
Op zich blijkt dat bij nader inzien helemaal niet zo vreemd te zijn als je bedenkt dat onze cultuur gevormd is door eeuwenlange, ingesleten gedachtenpatronen van onze voorouders, die onze kijk op de wereld en ons dagelijks gedrag nog steeds sterk beinvloeden.
En de onbewuste aannames van een cultuur, waarin wij opgroeien, zijn ongemerkt een deel van ons wereldbeeld en van onze opvattingen over goed en kwaad. En dat wat wij als cultuur als 'normaal' ervaren, wordt door opvoeding, wetgeving en omgangsvormen van generatie op generatie doorgegeven. Zo onstaat er een onbewuste vanzelfsprekendheid.
De interpretaties van Calvijn (ons bekende Calvinisme) van de de christelijke leer hebben onze opvattingen in de afgelopen millenia verder gevormd door belang te hechten aan de overtuiging dat de mens slecht, nietig en een zondaar was. Je mocht vooral niet trots zijn op wat je bereikt had, het was je immers in genade geschonken. De mens was volkomen gehoorzaamheid verschuldigd, op straffe van eeuwige verdoemenis. Velen van ons voelen nog iedere dag de onbewuste eis: Gedraag je zo perfect mogelijk!
Calvijn
zei letterlijk: "Wij kunnen niet over onszelf denken zoals wij behoren
te denken, wanneer wij niet tot het uiterste alles verachten wat we
misschien uitstekend in onszelf vinden." Zelfwaardering voelen was dus
duizenden jaren lang verbannen en veroordeeld en je mocht je als mens
uitsluitend met minderwaardigheid identificeren.
De mens die eeuwenlang ingebakken kreeg zijn talenten te ontkennen, zal
als gevolg daarvan een constante twijfel aan zichzelf voelen.
Maar het wegdrukken van de trots over je eigen talenten zet een enorme rem op de ontwikkeling van de persoonlijkheid. Geen trots mogen voelen en als gevolg daarvan een lage zelfwaardering zitten dus wel heel erg diep verankerd in onze hele cultuur.
Het fenomeen 'gebrek aan zelfvertrouwen een daaraan gekoppelde lage eigenwaarde' heeft dus een stevig en diepgewordeld fundament in ons collectief onderbewustzijn, dat we van generatie op generatie hebben doorgegeven: daarmee zit het in ons hele wezen verankerd.
En hier ligt de link met organisatieverbeteringen. Organisatieverbetering begint namelijk altijd op mens- en teamniveau.
Je bewust zijn van jouw talenten helpt ieder mens om zichzelf te waarderen. Als mensen zichzelf waarderen, vertrouwen zij meer op eigen kunnen. Dan durven zij ook zaken op te pakken in het werk die wat risicovoller aanvoelen. En als teamleden risico’s nemen en buiten de eigen comfortzone durven treden (omdat zij meer op zichzelf vertrouwen) presteren zij meer. Ze durven meer, ze vertrouwen meer, en ze genieten meer. Periodes van FLOW zijn er alleen als er zelfvertrouwen is.
Laten we hier eens over brainstormen, uw team en organisatie kunnen hier 'gegarandeerd' nog een stap in zetten.
