Allemaal goed en wel maar wat bedoelt men daar concreet mee?

 

Eerst even duiden wat je allemaal al doet om de gewenste resultaten te behalen: je organiseert,  je maakt een planning op, je neemt beslissingen, je zegt wie wat moet doen en wanneer, je bewaakt de processen, je zorgt ervoor dat logistiek alles aanwezig is om het werk te kunnen uitvoeren, je stelt verslagen op om jouw hiërarchie tevreden te houden, … teveel om op te noemen. Waarschijnlijk gebruik je daarvoor het ene of het andere managementmodel. Daar is niets verkeerd mee maar op het einde van de dag vraag je je soms af wat je nu feitelijk echt hebt gerealiseerd. Zeker wanneer je die dag ook nog van de ene vergadering naar de andere hebt moeten lopen.

 

Je hebt je volledig laten opslorpen door de waan van de dag omdat je, zoals Marco Buschman het benoemt, je aandacht traditioneel richt op “de fysieke infrastructuur (gebouwen, machines etc.) en de intellectuele infrastructuur (jaarcycli, processen etc.).”

Zijn jij en je groep medewerkers hierdoor (meer) succesvol in het bereiken van de resultaten?

 

We durven het te betwijfelen wanneer we de verhalen horen van leidinggevenden en wanneer je de cijfers erop naleest over medewerkersbetrokkenheid, stress op het werk en burn-out.

 

Buschman schrijft dit toe aan een gebrek aan structurele aandacht voor de emotionele infrastructuur zoals omgangsvormen, empathie, werken aan vertrouwen, respect en zinvolle beleving. Al deze immateriële zaken dragen bij tot het verwezenlijken van een aangename stimulerende werkomgeving waar men zich goed voelt in zijn vel.

 

Leidinggevenden richten zich dikwijls op de inhoud en te weinig op de onderlinge verhoudingen en samenwerking. Het jaarlijkse bedrijfsetentje of de obligate teambuildingsdag zijn volgens hem slechts instrumentele benaderingen om de emotionele infrastructuur te versterken. Wij kunnen hem daar alleen maar in bijtreden.

 

Nochtans is structurele aandacht besteden aan de emotionele infrastructuur nu net de aanpak om mensgericht te werken.

 

Dit is ook hetgeen Chris McGoff benoemt wanneer hij spreekt over ‘werken IN en werken AAN’. ‘Werken IN’ betekent aandacht besteden aan de fysieke en intellectuele structuur. Met het ‘werken AAN’ besteed je ook aandacht aan de emotionele structuur.

 

Ideaal zou zijn om hier zowat 50% van je tijd aan te besteden. Je krijgt niet alleen meer betrokken medewerkers maar je krijgt ook betere resultaten.

 

Er is dus werk aan de winkel.

 

Volgende week gaan we verder op in door je enkele tips te geven om dit te verwezenlijken.