MacAlister
MacAlister werd als eerste geboren en woog toen 117 gram. Inmiddels weegt hij 7,5 kg.
De Macalister River is een overblijvende rivier in het stroomgebied van West Gippsland en bevindt zich in de Alpine- en Gippsland-regio's van de Australische staat Victoria.
MacAlister zijn roepnaam is Mac geworden en hij woont met zijn neef Nattai en oom Nix (Onyx uit het O-nest) bij Dorrine in Geertruidenberg.
In eerste instantie waren er plannen om MacAlister voor een eenmalig dekking met een van onze eigen poezen in te zetten. Met zijn inteeltgetallen en ‘look’ zou het zonde zijn om daarvan geen nakomelingen voort te zetten in de fok. Dorrine was bereid hem zo lang mogelijk open te houden en hiervoor de benodigde testen te doen.
Toen bij MacKenzie echter HD graad 3 werd vastgesteld, hebben we alle andere eigenaren geïnfomeerd en zijn alle nestgenoten op onze kosten getest. MacAlister bleek als enige ook HD te hebben: graad 2 beiderzijds. Hierdoor vielen onze plannen voor een nestje met hem in het water.
Dorrine: “Mac kwam uiteindelijk vrij onverwachts in mijn leven. Na het overlijden van Summer had ik nog maar 2, redelijk bejaarde, katten over. Met de gedachte dat ik een leeg huis zou hebben na hun overlijden, en dat het zoeken naar een betrouwbare fokker, wel meer dan een jaar zou duren, werd het tijd om te beginnen met zoeken.
De meeste fokkers die ik ken en vertrouw zijn bijna allemaal gestopt met fokken. De enigste waarvan ik zeker wist dat hij nog fokte was Almar, dus snel op zijn website gekeken, En daar was Mac, een leuk zwart (smoke) katertje met een mooie stamboom. Gelukkig was hij in principe al gereserveerd dus het kon geen kwaad om alvast contact te zoeken. Maar soms loopt het anders dan je verwacht en binnen 2 maanden denderde Mac het huis binnen.
Denderde, want niets wat deze jongen doet is normaal. Waar alle katten genoegen nemen met het aanrechtblad, moet Mac persé op de bovenkastjes liggen. Het geven van kopjes heeft hij geleerd van vechtende bokken uit natuurfilms. Hij loopt niet gewoon voor je voeten maar werpt zich daarvoor. Het liefst met 4 poten omhoog en bij voorkeur in een deuropening, zodat je niet alleen struikelt, maar echt niet meer verder kunt zonder hem eerst aan te halen. Vingers en tenen behoren ten alle tijden verstopt te blijven want ook na 3 jaar is hij ervan overtuigd dat deze op eetbaarheid onderzocht moeten worden. ‘s Nachts op de slaapkamer is er voor hem dus niet bij.
Het is jammer dat hij pas na 9 maanden speelkameraadjes kreeg; hij is echt dol op Nattai en Nix. Met zijn ,.5 Kg en onstuimige gedrag is Mac de baas in huis, hoewel hij nog steeds ontzag heeft voor de hoogbejaarde Sunny.
Van het kleine zwarte katertje is maar weinig meer over. Zelfs in de zomer is hij een grote, ontplofte wolbaal die wel erg wit is voor een zwarte kat. Hij heeft goed type, grove boning en is alles wat een Maine Coon kater moet zijn. Het is erg jammer dat zijn heupen niet goed zijn en hij geen nestje heeft kunnen verwekken. Maar gelukkig heeft hij (nog) geen last van zijn heupen, hij springt hoog en makkelijk en is actief genoeg.”
MacKenzie
MacKenzie werd als tweede geboren en woog ton 97 gram. Hij weegt nu 4,8 kg.
De MacKenzie is een Canadese rivier die ontspringt in het Great Slave Lake en uitmondt in de Noordelijke IJszee.
MacKenzie heet inmiddels Snow en woont samen met Pepper (Gilbert uit het G-nest) bij Hanne, Glenn en hun zoontje Lowie in Lommel, België.
Met zo’n 10 maanden oud hadden Hanne en Glenn door dat er iets niet klopte met Snow. Als ze hem oppakten hoorden ze een schrapend geluid. Hij leek verder geen pijn te hebben, at goed en speelde volop. Uit de röntgenfoto’s bleek dat hij HD graad 3 had aan beide zijden.
Er is toen meteen gestart met medicatie om te voorkomen dat hij ongemerkt pijn zou leiden en een supplement om de slijtage van het heupgewricht af te remmen. Ieder half jaar wordt hij gecontroleerd en op basis van klachten bekeken of een operatie nodig is. Tot dusver lijkt hij het goed te doen.
Hanne & Glenn: “Snow kwam als derde kater bij ons gezin. De eerste dagen waren voor hem, maar ook voor ons best spannend omdat we nog maar net verhuisd waren naar ons nieuwe huis. Ook Pepper en Lou moesten nog even wennen aan hun nieuwe stek.
Snow heeft wel heel snel zijn plaats in ons gezin gevonden. Hij is een echte knuffellaar die graag op je schoot of buik komt liggen. Zo hebben we dus al heel veel tijd samen op de zetel doorgebracht. Hij is ook heel graag bij ons en komt ook steeds in de ruimte liggen waar wij ook zijn.
Omdat Snow wat jonger is dan onze andere katten was het in het begin wel af en toe heel druk. Hij wou heel graag spelen en de andere wilden graag op hun gemak slapen. Dat botste af en toe wel eens.
Nu Snow wat ouder is, is hij veel rustiger geworden en kan hij ook genieten van lekker liggen op de zetel of op de krabpaal. Hij kan het sinds de dood van Lou ook heel goed vinden met Pepper en vaak liggen ze dicht bij elkaar te luieren.
Sinds eind juni zijn Pepper en Snow ook 'broertjes' geworden van Lowie. Vooral Snow is heel erg benieuwd naar deze aanwinst in ons gezin.“
Mooni
Mooni werd als derde geboren en woog toen 119 gram. Zij weegt inmiddels 4,5 kg.
De Mooni River is een rivier van de staat New South Wales in Australië.
Mooni woont bij onze goede vriendin Thea in Helden.
Thea: “Vanaf de geboorte van het eerste AsKháMo-kitten in 2013 had ik het voorrecht mee te mogen genieten van al dit moois. Niet wetend dat ik nu al bijna 3 jaar vrouwtje/bediende ben van Mooni. Twee weken na het overlijden van mijn 17-jarige schat Fleurtje werd Mooni geboren. Ik zag haar elke week groter worden nog niet wetend dat het voorbestemd was dat zij bij mij zou komen. Maar 3 november 2020 was het zover: lief ondeugend klein scheetje met blauwe oogjes.
Ze leek aanvankelijk niet zo knuffelig, maar o jee, dat is inmiddels wel veranderd. Gevoelig lief maatje, maar wel eentje met pit en karakter en ze weet wie ze is. Gek op stromend water, haar zwemteil en het slopen van drinkfonteintjes. Genietend van elk zonnestraaltje. Ze is open en toegankelijk naar vreemden en kinderen.
Ze is mega nieuwsgierig en overziet de hele straat vanuit haar toren op het balkon. Doet niks liever dan op je nek/rug springen en daar dan ook niet meer vanaf komen (als een zwarte kat op de rug van een heks). Speelgoed en mandjes zijn niet aan haar besteed, dopjes, propjes en kartonnen dozen wel, die dan vakkundig gesloopt worden. Geen snoeperd, maar met kattengras weet ze wel raad. Ach zoveel te vertellen over mijn mooie schat. Maar Mooni is Mooni en iedereen die een kat heeft weet wat ik bedoel.”
Moa
Moa werd als laatste geboren en woog toen 119 gram. Zij weegt inmiddels 5,7 kg.
De Moa-rivier is een rivier in West-Afrika. Zij komt voort uit de hooglanden van Guinee, stroomt naar het zuidwesten en vormt delen van de grens tussen Guinee-Liberia en Guinee-Sierra Leone. Zij mondt uit in de zuidelijke provincie Sierra Leone.
Moa woont samen met Izzy (Limmat uit het L-nest) bij Mariska en Jean in Eindhoven.
Mariska & Jean: “Een jaartje nadat we Izzy hadden, wilden we graag een 2e kat. We dachten dat de twee katten elkaar gezelschap zouden kunnen houden. Het M-nest kwam eraan en wij gaven al snel aan dat we interesse hadden. In eerste instantie hadden we het leuk gevonden om een volledige witte Maine Coon te hebben. Die zien er gewoon super mooi en imposant uit. Toen we voor de eerste keer het nestje kwamen bezoeken, stapten we er wel open in. Want er moet natuurlijk ook een klik met de kat zijn. We zochten contact met alle vier de katten. Moa was degene die meermaals ons uit zichzelf kwam opzoeken. Ze bleef zelfs slapen op de schoot van Mariska. Wij hadden niet de kat gekozen, Moa had ons gekozen.
Waar Izzy erg netjes en een tikkeltje gereserveerd is, is Moa slordig, chaotisch, luid, aanwezig en heeft niet bepaald respect voor jouw ‘personal space’. Izzy en Moa zijn zowel qua uiterlijk als qua persoonlijkheid Yin en Yang. Ze hebben echt een tijd aan elkaar moeten wennen. Maar het gaat nu hartstikke goed. Als ze er beiden zin in hebben spelen ze samen en slapen ze bij elkaar in de buurt. Tegen elkaar aan slapen doen ze niet. We zagen ze laatst elkaar een beetje wassen. Dat was voor ons nieuw.
Moa is echt een knuffelbeest en is snel vriendjes met elk nieuw persoon die ze ontmoet. Ze heeft haar fases, maar komt geregeld tegen ons aan of op schoot liggen. Ze is heel gemakkelijk in de omgang en vindt alles goed. Regelmatig valt ze al spelend in slaap op de raarste plekken in de meest bijzondere houdingen. Ze is erg op mensen gericht. Maar meer dan 2 mensen over de vloer en ze vlucht naar boven.
Waar Izzy haar keuzes overdenkt en sprongen niet durft te maken, is Moa soms overmoedig en ziet niet overal de risico’s van in. Zo valt of springt ze in haar frequente speelse buien regelmatig op iets en komt ze daardoor niet altijd op haar pootjes belandt, zoals de meeste katten wel doen. Ze is ook niet zo van de trucjes als Izzy. Ze snapt ons gewoon niet en is ongeduldig. Maar ze is wel heel erg van het buiten wandelen. Het harnasje neemt ze dan op de koop toe. Zodra Mariska die uit de la haalt weet Moa al hoe laat het is en rent ze vrolijk naar de voordeur toe.
Moa is een hele fijne, lieve en grappige kat. Met haar is ons gezinnetje compleet.”
