Als je vis koopt dan herken je verse vis aan de bolle heldere ogen en de mooie rode kieuwen.
Wanneer de ogen dof en ingevallen zijn en de kieuwen bruinachtig van kleur dan is het ontbindingsproces volop aan de gang. De ingewanden beginnen door de inwerking van bacteriën, de typische ammoniakgeur van rottende vis te verspreiden. De uitdrukking
‘the fish always stinks from the head down’ klopt dus wel niet helemaal maar je kan al heel snel aan de kop van de vis herkennen hoe het ermee gesteld is.
In overdrachtelijke vorm en als metafoor wordt deze uitdrukking al eeuwenlang gebruikt om aan te geven dat wanneer het niet goed gaat in een afdeling of een organisatie de oorzaak te vinden is bij de leidinggevende.
Het omgekeerde is uiteraard ook waar.
Steek gerust maar een pluim op de hoed van het afdelingshoofd wanneer zijn mensen iedere dag opnieuw met plezier naar het werk komen. Dit mag je ook doen voor de CEO die erin slaagt om een cultuur te creëren waar vertrouwen en positiviteit het halen op wantrouwen, angst, roddel, pestgedrag, etc.
Zo is het overduidelijk dat ‘Schoenen Torfs’ in 2015 nog maar eens werd verkozen tot werkgever van het jaar dank zij
de attitude en inzichten van Wouter Torfs. Hij slaagt erin om met hart en ziel zijn resultaat- en mensgerichte aanpak via zijn team directe medewerkers verder te verspreiden binnen het hele bedrijf
*.
Het zou dan niet langer nodig zijn om burn-out als beroepsziekte te erkennen want de problematiek van stress en burn-out zou op een structurele manier worden aangepakt. Niet langer door goedbedoelde trainingen in stressmanagement. Niet dat deze geen waarde hebben. Al te dikwijls echter gaat het in deze vormingen om symptoombehandeling zonder voldoende aandacht voor één van de belangrijkste oorzaken van deze ‘beroepsziekte’: het zelfleiderschap van de leidinggevende en de daaruit voortvloeiende attitude t.o.v. zijn of haar medewerkers.
