Er bestaan indrukwekkende boeken, uitsluitend gevuld met brieven, zoals letters from a lost generation, dat ik momenteel herlees. Tegenwoordig gaan brieven vanzelfsprekend via e-mail. Of via een nieuwsbrief of blog, voor zielenroerselen die je niet hoeft te beperken tot één ontvanger. Eigenlijk zijn er nauwelijks nadelen te verzinnen voor brieven per e-mail.
PostNL heeft het veel minder druk. De brief was al afgeschreven. En sinds de digitale variant van de ansichtkaart ook de kaarten heeft verdrongen, is het helemaal een kwijnend bestaan, zichtbaar in het weghalen van brievenbussen, waar ik af en toe nog op de automatische piloot heen loop. Vakantiekaarten; daar doen we ook steeds minder aan.
Ik begreep dat het fenomeen telegram voor de ultrakorte berichten op schrift nog bestaat, maar denkelijk alleen in gebruik door Hare Majesteit.
De moderne mens twittert en stuurt sms berichten voor de korte mededelingen. Er past van alles in 140 tekens hoor, daar niet van, maar tot nu toe vind ik het makkelijker om mijn oneliners te verpakken in een groter geheel.
Ik heb afgelopen weken een beetje geoefend met het schrijven van ouderwetse brieven, naar vrienden van wie ik dan soms eerst het adres moest opzoeken, omdat ik dat ook al niet meer paraat heb. Ondanks de zeeën van tijd die ik denk te gaan hebben tijdens de vakantie, die we nu al dagen uitstellen, heb ik nog geen plannen voor een brievenboek. Je hoeft dus niet de wacht te houden bij je brievenbus.
|
Jip's venster op de wereld
