|
Voor zondag 22 november 2020
|
|
Dag Oppepper-lezers,
Hier zijn we weer.
Er is licht aan het eind van de tunnel: een vaccin op komst.
En onze bibliotheek is sinds donderdag weer open. In december zijn er weer activiteiten van Senver in de bieb: de museumlezingen, de muzieklezingen en 'De Kern van...' worden hervat. Meer daarover in ons maandblad dat deze week verschijnt en in de Oppepper van woensdag.
Ook Museum Hilversum is weer open. Reserveren via de website. En de tijdelijke tentoonstelling in de oude C&A is ook weer geopend. Er is sinds deze week een nieuwe tentoonstelling, met werk van 12 Hilversumse kunstenaars. De tentoonstelling is open op woensdag tot en met zondag van 12.00- 17.00 uur. Reserveren hoeft niet. Let op: alleen bereikbaar via een trap, de lift werkt nog niet.
|
.... |
|
|
|
|
.... |
Ans van Slooten heeft een stel filmpjes ingestuurd die ze van haar zus uit Zeeuws-Vlaanderen kreeg, kies maar.
|
|
Dans - om van te genieten |
| Annelies Mersel heeft voor deze zondagmorgen weer drie mooie dansen uitgekozen om te bekijken. |
Een grote tap-dans met de neusen-scene van Shostakovich’s: The Nose (The Royal Opera) De eerste opera van Shostakovitch vertelt het verhaal van de man die bij het wakker worden zijn neus miste.
Shostakovitch
begon eraan toen hij pas twintig jaar was. Hij heeft er een jaar over
gedaan. De opera werd voor het eerst uitgevoerd in 1930.
'THE SPIDER' een fantastische dans door Milena Sidorova. Het is spinnentijd !!
|
.... |
|
| En… een klein, jong maar oh zo lenig spinnetje: Natasha Furman. |
|
Klassieke muziek van Claire - de accordeon, deel 2 |
Grappig te merken dat inderdaad heel veel mensen iets hebben met accordeonmuziek of zelf gespeeld hebben.
|
|
|
|
Ella Mihaljevic-Hartogh mailt mij het volgende: Musicorda is in 1956
opgericht door dirigent Henk Klijn. Ik ben zelf in 1957 als elfjarige
lid geworden en ben dat gebleven tot mijn 23e. Lees haar verhaal verder.
Ella stuurt twee nostalgische foto's. Zij staat op beide foto’s, op die
van 1964 (hier links). Maar misschien herkennen meer mensen
zichzelf. Lees haar verhaal hier verder.
Mariet
Clerkx wijst ons op Richard Galliano. Met zijn sextet speelt hij hier Piazzolla Oblivion.
|
|
|
|
Jaap Lankreijer schrijft het volgende: Ko van Dam mijn zwager had verkering met mijn zus Catrien. In zijn diensttijd heeft hij een klein accordeonnetje van een maat overgenomen. Hij dacht leuk een klein accordeonnetje voor de negenjarige Japie. Mijn vader en zijn broers hadden allemaal een accordeon en speelde veel samen. Gewoon bij ons thuis, super gezellig. De buren genoten mee hoop ik. Klik hier voor het verdere verhaal van Jaap Lankreijer
Limburgers onder ons (en die niet alleen) zullen vast de accordeonist van Rowwen Hèze kennen: Tren van Enckevort, uit 1999 met Los Lobos.
|
|
|
|
|
|
Even terug in de tijd: Eten uit de coöperatieve keuken |
|
In de krant van 90 jaar geleden stonden advertenties van de Gooische Kookvereeniging en de Hilversumsche Coöperatieve Keuken. Voor een heel schappelijk bedrag kon je daar elke dag een maaltijd bestellen, bestaande uit een hoofdgerecht en een toetje. Maar: wat waren dit voor instellingen? Kun je ze vergelijken met de huidige afhaalrestaurants of met een gaarkeuken?
Wie weet daar iets van? We horen het graag ( oppepper@senver.nl) Verder nog wat krantennieuws van negentig en honderd jaar geleden, klik hier.
|
|
|
|
|
|
Hoe goed ken je Hilversum?
Waar is deze foto gemaakt? Dat is voor deze zondag de vraag. Hij is gemaakt in een zomerse maand, zo te zien.
Jaja, deze fotopuzzel is wat lastiger dan de vorige twee!
|
| |
|
|
|
Henja op zoek naar oude recepten |
Joanna Geerts van Kessel schonk me Het Neerlands Kookboek 6e druk uit 1968. Mijn moeder had de eerste druk uit 1948. Ik was blij verrast de oude recepten en plaatjes terug te zien. Er was wel een verandering van eetgewoontes in te bespeuren.
|
|
In het voorwoord staat: "Door het in aanraking komen met de eetgewoonten
van uit Indonesië teruggekeerde landgenoten en doordat, ten gevolge van
de toegenomen reislust, steeds meer mensen maaltijden in andere landen
gebruiken, maken velen kennis met de buitenlandse keuken."
En een stukje verder: "Voor alle rubrieken wordt in deze druk vermeld
dat de recepten berekend zijn voor 4 á 5 personen (i.p.v. 4 personen)
omdat velen zijn overgegaan tot het eten van kleinere porties." Deze keer het recept van 'Drie in de pan'. |
.... |
 |
|
|
|
Iets met kunst - van Henk Roos: Kunst als persoonlijkheidscultus |
|
|
De ‘president-voor–het–leven’ van Turkmenistan Gurbanguly Berdymukhamedov onthulde vorige week een verguld bronzen standbeeld voor zijn favoriete hond. Sinds de extravagante onthullingsceremonie domineert het 6 meter hoge beeld van ‘alabai’ het straatbeeld van de hoofdstad Ashgabat.
|
Vijf jaar geleden liet de potentaat voor zichzelf reeds een enorm
ruiterstandbeeld oprichten. Beide ‘kunstwerken’ werden vervaardigd onder
leiding van de architect Sargart Babayev.
Zie hier het filmpje van de onthulling. (Let op: de voertaal is Turkmeens…)
|
|
|
|
|
|
Corona-dashboard Gooi-en Vechtstreek
|
Wil je weten hoe het er voorstaat met de besmettingen in onze regio?
Klik hier voor het actuele overzicht van Hilversum. Je kunt ook een andere plaats invullen. |
 |
|
Galoptijd - schilderij en gedicht als afsluiting
|
|
|
‘De Tijd is een paard dat steeds aan de grillen van onze spoorslag gehoorzaamt.
Slechts tot het moment, dat het ons uit het zadel werpt’,
aldus de Portugese dichter Teixeira de Pascoaes (1877-1952).
Ofwel de tijd galoppeert door.
Wij draven een tijdje mee.
Via teugels en sporen gaan we links, rechts, rechtdoor, sneller, langzamer.
In dit schilderij galoppeert een paard achteruit én vooruit.
Want een mens begrijpt weinig van oneindigheid,
is altijd op zoek naar het alfa en omega,
Daarom zit het zadel tussen de twee paardenkoppen.
Maar of je nu achterstevoren of van voren erop zit,
uiteindelijk werpt het paard je eruit:
En dat een paard dat doet, is maar goed ook.
Paarden leggen gemakkelijk grote afstanden af, zijn edel en hebben benen.
Met een beetje geluk blijf je lang en comfortabel in het zadel zitten.
En wees blij dat het een keer ophoudt, anders zijn we allemaal Dik Trom.
Weliswaar ‘een bijzonder kind, en dat is-ie’,
maar hij zit nog steeds achterstevoren op een ezel.
|
|
|
|
|
