|
Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in Mij blijft en Ik in hem,
zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder Mij kun je niets doen.
Johannes 15:5
|
|
Pastores
Het moet nog wel wennen! Als we in de dienst zijn of op bezoek bij mensen van de gemeente, spreken ze ons steevast aan met pastor of pastora. En met die titel komt nieuwe verantwoordelijkheid en een aantal nieuwe taken. Wekelijks eten we samen met Esdras en Caro om onze band te versterken en om over lopende zaken in de gemeente te praten, over zorgen die naar voren gebracht zijn, gebedspunten, vragen en taken. We delen met elkaar hoe we God aan het werk zien in verschillende mensen, en bidden samen voor mogelijkheden tot groei.
|
|
Bij de inzegeningsdienst met Esdras en Caro.
|
|
Het is verbazingwekkend hoeveel meer je hoort en ziet van de zorgen en moeiten die de mensen hebben in deze nieuwe rol. We
zijn erg blij dat we dit niet alleen hoeven te doen, maar dat we
gesteund en geholpen worden door de oudsten van de gemeente. En
natuurlijk bovenal, door God zelf die ons deze taak gegeven heeft. In
Hem blijven we, want zonder Hem kunnen we niets doen!
Afgelopen
maand is Maarten in de kerk begonnen met het neerhalen van een muur om
van twee kleine ruimtes een grote te maken. Hij werd geholpen door twee
jongens van de jongste jeugd, en door een marrokaanse moslim jongen die
via de stichting van de kerk Spaans en Engels leert. Twee mannen van de gemeente hebben alles geverfd. Door dit soort klussen samen te doen, leren mensen elkaar beter kennen en samen te werken. Het zorgt voor een gevoel van saamhorigheid en leidt tot een sterker "ownership", "mede-eigenaar zijn" binnen de gemeente.
|
|
|
|
Pleegzorg
Naast alle nieuwe ontwikkelingen van het werk, zijn er ook persoonlijk veranderingen op komst. Ten eerste natuurlijk de trouwerij van Anne Dagmar en Christian op 2 augustus. Daar zometeen meer over. En ten tweede, we verwachten het komende jaar gezinsuitbreiding! Niet via een zwangerschap, maar via de Pleegzorg. In februari hebben we een cursus gedaan bij een stichting die de pleegzorg hier regelt, en deze maand hebben we verschillende interviews.
|
|
Het
is voor ons geen nieuw idee, al een aantal jaar spelen we met de
gedachte, maar we zijn natuurlijk buitenlanders, we spreken een andere taal met onze
kinderen, gaan regelmatig voor een half jaar naar Nederland, met ander
woorden, dat kan vast niet hier in Spanje.
In
oktober waren we weer met het thema bezig. God noemt in de bijbel zo
vaak de noodzaak om voor de weduwen en wezen te zorgen, en deze kinderen
zijn in zekere zin wezen. Omdat het ons niet losliet besloten we een
afspraak te maken met de stichting voor pleegzorg, Aldaima. Als het niet kon, of als het niet
was wat God voor ons wilde dan zou dat wel duidelijk worden. Bij het
gesprek werden echter al onze mitsen en maren aan de kant geschoven.
Nee, geen probleem. We kwamen gewoon in aanmerking! En toen was het
wachten op de verplichte cursus. In januari werden we daarvoor gebeld en
in februari hadden we vier middagen cursus over alle ins en outs van de
pleegzorg.
Omdat we genoeg ruimte hebben in huis (en in ons hart) hebben we aangegeven dat er twee broertjes of zusjes kunnen komen. De
komende weken zullen we de laatste gesprekken hebben en zal er ook een
gesprek zijn met Yoram en Roos die nog in huis wonen, en dan is het
afwachten! Al met al kan het vier maanden duren, maar ook wel een jaar. Bidden jullie met ons mee? |
|
Trouwerij
De tijd vliegt! Anne Dagmar en Christian's trouwdag leek telkens zo ver weg in de toekomst. Maar opeens is het al over 3 maanden! Samen zijn ze druk aan het regelen ook al is dat door de afstand niet makkelijk. Christian werkt in Barcelona en Anne Dagmar studeert in Madrid. Zo'n 700 kilometer bij elkaar vandaan.
Trouwen met een buitenlandse blijkt niet zo makkelijk te zijn in Spanje. Uiteindelijk, na veel papierwerk hebben Anne en Christian besloten in juli voor de wet in Nederland te trouwen, en vervolgens is hun trouwdag op 2 augustus hier in Spanje. We kijken uit naar een bijzondere dag!
|
|
|
|
|
Kampen
De afgelopen negen jaar hebben we met veel plezier English Camps tijdens de zomervakantie gedaan.We hebben er veel mensen door leren kennen, en het heeft ons een goede naam en bekendheid gegeven in Ogijares en in de dorpen hier in de buurt. Afgelopen jaar was de laatste keer met onze amerikaanse collegas. Dit jaar hadden we opnieuw een kamp gepland, maar dan in het kerkgebouw, als manier om contact te leggen met de buurt waar de gemeente is. In maart kwamen we via een collega ook in contact met een CAMA kerk in Florida, die ons wilde helpen met een Vacation Bible School. Het leek ons een geweldig idee; drie weken kamp, ludieke ideeen en veel mogelijkheid tot nieuwe contacten met mensen uit de buurt. Maar het plannen lukte maar niet en we hoorden hetzelfde van de CAMA kerk in Florida. Zij kregen geen team bij elkaar om hier naar toe te sturen en de VBS met ons te doen. Samen met Caro en Esdras zijn we gaan zitten, we zijn gaan kijken naar de doelstellingen die we hebben met de activiteiten die we doen voor de buurt, naar het tijdsbestek en naar de verantwoordelijkheden die we op dit moment al hebben. Uiteindelijk hebben we besloten om dit jaar geen kamp te organiseren. Een moeilijk besluit voor ons, maar we hebben het idee dat God een ander moment voor ogen heeft. Willen jullie bidden voor Gods leiding hierin.
|
Dank jullie wel
Bedankt voor jullie gebeden! We weten uit ervaring dat het noodzakelijk is om te blijven bidden. Zo blijven wij in God, en Hij in ons. En vanuit Hem mogen wij werken!
|
|
We bidden jullie Gods zegen en nabijheid toe,
Een hartelijke groet van Maarten en Nelleke en de kinderen.
|
|
