|
Dertien prachtige beginzinnen liet ik lopen.
Mijn aandacht verdeelde ik ongelijk, werk verslond de ruimte in mijn brein en de verhuizing legde beslag op mijn agenda. Desondanks liet ik me afleiden door gelaagde gesprekken, waardevolle ontmoetingen, meer en minder doordachte mailberichten, onbenulligheden en rariteiten.
De eerste Harfsense column wilde maar niet uit mijn computer tevoorschijn komen.
Af en toe ontsnapte er een wilde gedachte: ik zou ook nagellak op mijn teennagels kunnen doen! Een kleurrijke wereld aan mogelijkheden ontvouwt zich. Als ik een man was, zou je je afvragen welke feeks mijn manlijkheid getemd had. Nu vraag je je wellicht af of 'wild' niet een overdreven term is voor een late introductie in make-upland.
Na de afronding van een manuscript, kijk ik verwonderd op over het weiland. Vanachter mijn nieuwe venster zie ik hoe ik gefopt ben door journalisten die jaarlijks in de lente koeien staan te filmen na een lange winter in de stal. Ze dartelen de wei in. Maar dat doen koeien dagelijks, een heerlijk schouwspel, ook op 8 augustus. Dan is het geen nieuws.
Ik veroorloofde me een hele boekenkast gevuld met goede voornemens. Ze zullen aan een roestig spijkertje blijven haken.
Op mijn scherm verschijnen banen of opdrachten die ik soms in overweging neem. Zou ik kunnen voldoen aan de snel veranderende eisen? ‘Liefst iemand met karakter.’ Daar ben ik om uiteenlopende redenen niet aan begonnen. Ook omdat ik niet weet hoe de maatlat voor de aanvullende eis ‘hoog energieniveau’ moet worden uitgelegd. Kan ik aanvoeren dat ik af en toe ’s nachts een paar uurtjes extra werk of is dat eerder een brevet van onvermogen om slechts in de koelte van de nacht de broodnodige ordening aan te kunnen brengen? Met alle risico’s van nachtelijk dwalen van dien en het vooroordeel dat de dag kennelijk niet toereikend is om mijn werk af te krijgen.
Ik hou me de komende periode bezig met een prangende vraag die langs waaide en bleef kriebelen: hoe herken ik zo snel mogelijk de (zakelijke) deugniet? De agendavraag (wanneer spreken we af?) lijkt een goede eerste selectie, en dan? ‘Heb je (eigenlijk) kinderen?’ staat als kandidaat deugnietvraag op mijn lijstje, na een gesprek met iemand die haar business niet aan mij uitgelegd kreeg .... en de kindervraag leek te gebruiken om te oordelen over mijn kennis. Het is vast reuze verleidelijk om ontwikkelingsvragen aan de minst representatieve steekproef - het eigen kroost - te toetsen en daar conclusies over minder reproductieve soortgenoten aan te verbinden.
De fragmenten dwarrelden door mijn hoofd. Oefeningen in orakeltaal die me door de meesterproef - van mijn opleiding visieontwikkeling - zouden kunnen slepen, ware het niet dat ik alweer vol goede moed naar de volgende verbouwing van mijn zelfbeeld ren. Met lak aan alles wat ik hiervoor zorgvuldig had overwogen.
|
Jip's venster op de wereld
