Mohammad Jalal al-din Rumi (1207-1273) was één van de meest geïnspireerde dichters van de Perzische literatuur en één van de vurigste mystici van de spirituele islam. Hij had een leraar die hij boven allen liefhad, die hem toegang verschafte tot de contemplatie van het onzichtbare en de ervaring van de verschijning van God. Zijn gehele oeuvre, lyrisch en didactisch, proza en poëzie, is de weerspiegeling van zijn innerlijke ontdekkingen en extases. Het is tegelijk de spiegel van zijn ziel en een uitnodiging om hem te volgen in deze wereld die nog reëler is dan de materiële wereld: de wereld van de archetypes, die de Perzische mystici de wereld van het 'imaginale' noemden. Zij wijst naar 'lamakan', deze plaats die geen plaats is. Zij is buiten de tijd en dus van alle tijden. Zij is als de ware liefde: een lamp die het diepste van de ziel en het oneindige van de hemel verlicht, als een oceaan zonder oevers.