Dag Oppepper-lezers,

 

Ze heet natuurlijk geen 'Pamela' zoals we zondag per abuis schreven, maar 'Kamala Harris'. (En we hebben gemerkt: u let echt wel op!)
Kijk en luister nog een keer naar haar historische toespraak. Over haar moeder die het mogelijk gemaakt heeft '... de generaties van zwarte vrouwen [....], die het pad geplaveid hebben ....
I stand on their shoulders.
(Wel in het Engels, maar met de tekst erbij...)

Misschien wordt de wereld nu een beetje beter. Een vaccin in het vooruitzicht, meer empathie in het Witte Huis en wieweet ook elders...
Maak er een zonnige woensdag van!

Aan de Amsterdamse grachten – Wim Sonneveld

De melodie is geschreven door de componist Pieter Goemans in 1949. De tekst schreef hij een paar jaar later. Het lied is in de loop der jaren door tientallen artiesten gezongen. Johnny Kraaijkamp was de eerste, maar b.v. Hans Boskamp en tante Leen hebben het ook gezongen. De uitvoering van Wim Sonneveld (1962) is wel een van de bekendste.

 

Hier de versie om de tekst te leren.

En de uitvoering door Wim Sonneveld

En waar roept het lied meer ontroering op dan aan het eind van het Prinsengracht-concert, als zo'n buitenlandse zanger de Nederlandse taal goed probeert uit te spreken. Hier 2013 met Joseph Calleja. Hou het daar maar eens droog bij!

De puzzelfoto van zondag had haast iedereen goed: De dans, gemaakt door beeldhouwer Hein Koreman. Dat schreven ons Nan Zwart, Paul Beck, Claire Verlinden, Frits van Keeken en Angelique Middelhoff ("Ik vind het een mooi beeld, sierlijk door de gebogen lijnen".)

 

 

Gedicht bij het beeld
Het beeld heeft Anton Gerits (ooit Senverlid) geïnspireerd om hier ook een gedicht aan te wijden.

Misschien lijkt wat wij doen op gymnastiek
iets met een heupzwaai die wordt ingezet
of hebben wij het zo op onze heupen
dat wij met stil plezier een ander zijn
die van beroep en plichtsbesef niets weet
alleen beweging en bevrijding is
bestaan en niet- bestaan in evenwicht.

Is het een mooi beeld?
Bij de puzzelfoto vroegen we ook: en wat vindt u ervan?

Tjepkje Gersjes vindt het een prachtig beeld tegen de achtergrond van de herfstige tulpenbomen.

Mooi beeld in bepaalde stijl. Het komt daar in het perk mooi uit. Het is vrolijk en sierlijk. Leuk om eens langs te gaan, schrijft Victoria van Schijndel

Deze foto laat een heel uitbundige dans van twee vrouwen zien, dikke pret, laten we eens gek doen, húp! Zo vrolijk doe je alleen als je denkt dat er niemand kijkt. Maar we kijken allemaal naar dit plezier, bevroren in brons. Aldus Willibrord Ruigrok.

Eén iemand zat er een beetje naast, ze dacht dat het beeld op Johan Geradtsweg staat en dat het na de bevrijding is gemaakt. 'Na de bevrijding’ klopt eigenlijk wel weer een beetje, want het is geplaatst in 1967. Dat zocht Marjan Leeflang voor ons uit. De gemeente heeft het destijds voor 15.600 gulden aangekocht.

 

Deze gouwe ouwe is geïnspireerd op de verkiezingen in de Verenigde Staten. Ze kiezen daar iets anders dan bij ons. Vandaar dit liedje van Abba The winner takes it all.

 

De stad Georgia kwam de laatste dagen regelmatig langs in de diverse nieuwsuitzendingen. Daarom mag Ray Charles met Georgia on my mind zeker niet ontbreken.

 

Glenn Miller (zie foto) maakte prachtige muziek voor Pennsylvania, het is heerlijke muziek en ook Pennsylvania speelde een belangrijke rol in de eindstrijd.

Mijn eerste en ook liefste buren ooit kwamen uit Indonesië. Het was in de jaren zestig, ik was pas getrouwd en kon niet koken. Ik was heel blij dat ze mij nassi goreng leerden maken. Zij maakten het op ‘restjes dag’, soms wat luxer met Hollandse garnalen die je er pas op het laatst door moest scheppen.

Deze nassi is lekker en makkelijk voor als je een keer geen zin hebt om traditioneel te koken. Verder had ik een Duitse  schoonmoeder, een super kok. Elke dag kwam bij haar een heerlijk maaltijd op tafel of het nu zondags was of doordeweeks. Geen ingewikkelde keuken maar wel een fijne en zo heb ik liefhebberij gekregen in koken, schrijft Bea Ketelaar.
Het recept van de nassi vindt u hier. (Henja heeft het uitgeprobeerd!)