De stilte spreekt
Ik vind het een prachtige contradictie, de stilte spreekt.
Want dat is precies wat er gebeurt als je stil bent, je hoort wat er werkelijk in jou gaande is, wat echt belangrijk voor je is.
Stilte was het essentiële onderdeel van de retraite.
Deze stilte is zoveel meer dan het ophouden met praten of de afwezigheid van geluid. Het is de oningevulde mogelijkheid van wat geboren wil worden (vrijelijk vertaald naar wat Deepak Chopra zegt over stilte).
Voor aanvang van de retraite vertelde Rita, een van de begeleiders, het volgende over de stilte. “De stilte is zowel in als buiten jezelf. Het voelt vaak heel positief. De stilte is veel meer dan niet praten. Maar het is zeker óók niet praten!
De stilte betekent ook: elkaars blik niet vangen, of rond kijken en je af laten leiden.
De stilte gaat om meer dan alleen maar zachtjes doen en deuren voorzichtig openen en sluiten, maar het is óók dat. Allemaal zaken die jou en de andere deelnemers helpen om een fijne retraite te hebben”, drukt Rita iedereen op het hart.
Zoals ik al eerder schreef betekent het meedoen aan mijn eigen Big Silence ook geen mobieltje gebruiken, of radio of internet, en al helemaal niet op je kamer werd er uitdrukkelijk bij gezegd. Alleen dan creëer je ruimte voor het goddelijke. Pas als je weg bent bij de drukte in je hoofd en je doen en laten, en echt stil wordt, kun je de fluistering horen of de aanraking voelen.
De stilte maakt dat je ‘dieper’ kunt kijken en meer kunt ervaren van wat je werkelijk wilt.
Reactie over de grote angst voor de stilte
Ik krijg veel reacties op deze nieuwsbrief over mijn verblijf op St. Beuno’s.
Reacties die te maken hebben met de godservaring die mensen bijzonder en mooi vinden maar ook reacties die gaan over de diepe angst voor de stilte die mensen hebben.
‘Het moet een bijzondere ervaring zijn die naar mijn idee soms oorverdovend kan wezen door de stilte.
Ik zou dit nooit kunnen, opgesloten zitten in je eigen geest.
Je wordt dan geconfronteerd met allerlei zaken die je normaal weet te camoufleren door bezigheden of gesprekken. Respect voor je durf!’
Ik wens je verder een mooie tijd toe en hoop dat je de schaduwen in je brein de baas kan blijven.
Het zal zeker zuiverend werken en je komt er ook sterker uit!’
Mijn antwoord:
Wat een leuke en ook eerlijke reactie. Dankjewel!
Het was een heerlijke ervaring om weer in de stilte te komen. Ik zoek dat steeds meer op. Nog nooit ben ik zo ontspannen geweest!
Zo stil, zoveel vertrouwen, zo in harmonie met mezelf. Ik heb dit al vaker ervaren de afgelopen jaren, geef er zelfs workshops in 
, maar nu blijft het langer en kan ik er makkelijker naar terug, naar die stilte, naar die innerlijke vrede.
En dan in reactie op wat je schrijft:
Weet je ....het is heel gek maar uiteindelijk is het de angst zelf die het grootst blijkt te zijn. Veel groter dan al onze verborgen problemen. Daar kom je achter als je de stilte gaat ervaren. Want in de spelonken van ons brein zijn helemaal niet zoveel moeilijke en erge dingen. Dat valt reuze mee! Bij (bijna) iedereen! Want uiteindelijk zijn we allemaal gewoon aardige, goeie mensen met wat zwakheden maar totaal niet slecht.
En wat is nu het ergste wat je kan overkomen???? Dat je huilt en een traantje wegpinkt?
Natuurlijk is er verdriet. We hebben allemaal in ons leven verdrietige dingen meegemaakt maar doordat het er mag zijn, het nergens voor weggeduwd of verstopt hoeft te worden, lost het op. Dat is het mooie!!
Ik kan hier nog uren over doorgaan. Ik hoop dat mijn antwoord je een beetje vertrouwen heeft gegeven want ook jij bent een goeie gast en zult alleen maar gelukkiger uit de stilte komen.
Mijn essentie
Hiermee wil ik mijn verslag over St Beuno’s afsluiten.
Ik heb een prachtige ervaring gehad daar in het jezuïetenklooster St Beuno’s in het noorden van Wales.
Natuurlijk is er nog veel meer te vertellen maar niet alles is geschikt voor publicatie en al helemaal niet het fenomeen ‘innerlijke stilte’. Zo mooi, zo bijzonder, maar ook heel lastig te omschrijven. Want wat is het nou eigenlijk, die stilte?
Voor mij is de stilte mijn essentie. Het is wie ik werkelijk ben! Als je het ervaart, al is het maar voor even, heb je de eerste glimp van geluk ervaren. En in St. Beuno’s heb ik heel veel glimpen van geluk mogen ontvangen.
Dat zijn voor mij de bouwstenen waarop ik verder kan werken.
Want wie we zijn, wie we werkelijk zijn, gaat voorbij al die dingen die we over ons zelf denken, gaat veel verder dan al die belemmerende en niet helpende overtuigingen.
Onze essentie woont in de stilte en die ligt voorbij ons denken en onze emoties.
Essentie is voor mij dat wat ik niet kan verwoorden, waarvan ik de echte kern niet kan raken, alleen maar ten diepste kan voelen. Het is onberedeneerbaar maar wel het belangrijkste in een mensenleven.
Warme groet
