Canto Ostinato (1973-1976)
Simeon ten Holt (1923-2012)
De eerste uitvoering vond plaats op 25 april 1979 in Bergen (NH). Canto Ostinato wordt gerekend tot de minimalistische muziek. Het werk is al spelend op het klavier ontstaan. De componist creëerde meer dan honderd losse korte secties in bes mineur van enkele maten. Uiteindelijk was het componist Andries Hubers die de secties samenvoegde tot een partituur. Daarna bewerkte Ten Holt de partituur nog vaak, zodat er uiteindelijk meerdere versies van het stuk ontstonden.
Het motief (canto) bestaat uit een beperkt aantal muzieknoten. Het is aan de uitvoerende om te bepalen hoe de noten in de partituur worden gespeeld. Door andere accenten ontstaan andere patronen in het stuk.
Het werk is geschreven in de oneven 5/16 maat, welke sterk afwijkt van de meeste gangbare westerse muziek. In het stuk ontstaat het effect van een echo; een tweede instrument speelt dikwijls dezelfde noot als het eerste instrument, maar telkens een tel later. De uitvoerenden spreken van tevoren af welke varianten van de secties gespeeld worden.
Ten Holt geeft veel vrijheid aan de uitvoerenden; het aanleggen van de accenten, welke secties ze willen spelen, hoe ze omgaan met herhalingen. De partituur dient meer als een schets te worden benaderd dan als een voorschrift. Wel hebben de verschillende secties vaste plekken in de voortgang van het stuk, die niet verwisseld kunnen worden zonder de melodie te breken. Het tempo ligt vast en ook het improviseren in de zin van eigenhandig toevoegen van noten is niet de bedoeling van de componist geweest.
Drie bijzondere musici grijpen hun kansen en zoeken samen grenzen op. Herhalen of doorspelen? Luider, zachter, spannender? Mies Sleegers verzorgt daarbij de onontbeerlijke technische voorzieningen.
Laat u verrassen en beleef de Deurnese Canto Ostinato. 
