INHOUD
1. Mannetjesputters
2. Orkaan Michael in Cuba
3. Geen stem op de PVDA
4. Een antirevolutionaire gayparade
5. De roze bril van krant- en radiojournalist Jan
6. Fidel's nieuwe postzegel
7. Cuba verbiedt evenement evangelicals
8. President Cuba op Twitter te volgen
9. Culturele Agenda
10. Het laatste nieuws |
CUBA U ontvangt deze CubaTips omdat u zich hebt opgegeven als abonnee.
Gratis
Geïnteresseerden kunnen zich hier voor een gratis abonnement aanmelden. Wijzigingen
Wijzigingen van uw e-mail-adres en opzeggingen/uitschrijvingen kunnen via de link hierna gemakkelijk worden doorgegeven: klik hier
Voorgaande nummers
CubaTips als E-magazine verscheen voor het eerst in april 2002. Alle nummers vanaf 15 mei 2016 zijn hier op internet te lezen. |
Het laatste nieuws uit en over Cuba op Twitter |
|
Alle actuele berichten over Cuba op Facebook |
|
BEST GEÏNFORMEERDE
WEBLOG OVER CUBA
|
|
CUBA-ARCHIEF
Dagelijkse informatie uit en over Cuba over de periode: 27 oktober 2003 t/m 23 augustus 2011 vindt u op onze archief-weblog.
KLIK HIER! |
|
Deze nieuwsbrief CubaTips is de grootste wekelijkse onafhankelijke nieuwsbrief over Cuba in Nederland en Vlaanderen. Onze Cubaweblog bevat dagelijks actueel nieuws uit en over Cuba. Beiden zijn uitgaven van de Stichting Glasnost in Cuba.
De Stichting steunt sinds 1989 (juridisch opgericht op 18 april 1990) de vreedzame mensenrechtenbeweging in Cuba. |
VRIJWILLIGERS
Onze Stichting Glasnost in Cuba is geheel onafhankelijk, bestaat uit louter vrijwilligers en ontvangt geen subsidies.
De Cubaweblog en de CubaTips zijn voor iedereen gratis. De daarvoor te maken kosten worden betaald uit vrijwillige giften van individuele sympathisanten.
U kunt uw bijdrage overmaken op:
NL45 INGB 0006 1317 44 van de Stichting Glasnost in Cuba.
|
|
Stichting Glasnost in Cuba
Sint Willibrordusstraat 52, 1073 VC Amsterdam
Telefoon:
06 10 80 83 33 of 020 679 02 89
Banknr.:
NL45 INGB 0006 1317 44 van de Stichting Glasnost in Cuba
|
 De redactie van CubaTips stelt de gegevens in deze nieuwsbrief zo zorgvuldig mogelijk samen. We kunnen echter niet verantwoordelijk worden gesteld voor eventuele foutieve informatie noch voor het gebruik van deze informatie en eventuele nadelige gevolgen daarvan. | | |
Indien deze Nieuwsbrief niet goed leesbaar is of indien de linken ervan niet goed werken, raden we u aan de versie op internet te gebruiken: klik hier. |
1. Mannetjesputters
Stephan Sanders over mannetjesputters als Maduro, Bolsonaro en Castro |
Schrijver en columnist Stephan Sanders constateert in de Volkskrant van 10 oktober dat er ‘op meerdere plekken in de wereld sprake is van een vreemde en acute verhitting van de mannelijkheid.’ Hij vraagt zich af of het is vanwege de opmars van #MeToo en het massale protest van (meestal) vrouwen tegen de seksuele intimidatie van (meestal) mannen? Ook in de wereldpolitiek is sprake van ‘een merkwaardige snelle opkomst van de mannetjesputter’. Zij kunnen, aldus Sanders links of rechts zijn. We citeren hierna een deel van zijn column.
 ‘Mannetjesputters, het wordt weleens vergeten, kunnen ook zeer ‘links’ zijn. Van Che Guevara tot aan Castro, Chávez en Maduro, de huidige president van Venezuela. Allemaal marxistisch geschoolde machomannen die geen twijfel lieten bestaan over hun heteroseksualiteit, hun viriliteit en hun autoriteit. En juist in het buurland van het chaotische Venezuela laat nu hun extreemrechtse collega van zich horen. Jair Bolsonaro kreeg 46 procent van de stemmen tijdens de eerste verkiezingsronde van de Braziliaanse presidentsverkiezingen. Bolsonaro liet al weten dat hij liever een dode zoon heeft dan een homozoon. Hij is een bewonderaar van de Braziliaanse dictatuur (1964-1985) en zijn idee over verkrachting is dat sommige vrouwen simpelweg te lelijk zijn om dit voorrecht te mogen genieten. Dit type mannelijkheid leek het niet lang meer te maken in de jaren zeventig en tachtig, maar dwars tegen de feministische stroom in – of juist daardoor getergd – duikt deze karikatuur van mannelijkheid op, alsof de dinosaurus weer volop meedoet. In Brazilië heerst het schrikbeeld van Venezuela, maar het is ook duidelijk dat Maduro en Bolsonaro in stijl en aanpak meer met elkaar gemeen hebben dan ze beiden willen weten. (…)
Die gepolariseerde verhoudingen doen weinig voor de stemming in een land. Je kan smalen op de ‘lieve vrede’ als een burgerlijk begrip en de eeuwige voortzetting van de status quo, maar als ik lees hoe groot de verdeeldheid is in Brazilië over Bolsonaro, ‘ook binnen families en vrienden’, dan valt het mij niet moeilijk een beeld te krijgen van de micro-oorlog die op het meest alledaagse niveau (verjaardagen, trouwpartijen) woedt. Zie ook Trumps verdeelde natie. Zie het Verenigd Koninkrijk en de Brexit, een splijtzwam die elke picknick binnen de kortste keren in een opstootje kan veranderen. Politiek engagement is mooi, maar wie heeft er nu werkelijk gevraagd om deze overdosis?’
Column en foto
- Foto: De auteur op 18 maart 2006 op De Dam in Amsterdam tijdens een actie tegen de dictatuur in Cuba.
|
2. Orkaan Michael in Cuba |
De orkaan Michael deed ook Cuba aan. Vorig weekend werd vooral West-Cuba getroffen door storm,windstoten en zware regenval. Dat leidde o.a. tot schade aan de tabaksplantages in Pinar del Rio. (zie foto)
Linken
|
Vandaag worden in België gemeenteraadsverkezingen gehouden. Ter linkerzijde is er sprake van een moeizame samenwerking tussen de sociaaldemocratische SP.a en Groen. Links daarvan opereert de PVDA, de Partij Van De Arbeid, voor wie de eerste twee partijen niet radicaal genoeg zijn. De PVDA is op buitenlands terrein zeer actief en toont een grote bewondering voor de regimes in Cuba en Venezuela. Dirk Van den Broeck, activist voor de democratisering en de bescherming van de mensenrechten in Cuba en Venezuela, legt op Facebook uit ‘waarom ik als linkse progressieve persoon niet voor de PVDA stem.’ Hierna volgt een deel van zijn verantwoording.
 In het volgend stuk heb ik het specifiek over de permanente en systematische ophemeling door de PVDA van de Cubaanse dictatuur en het (recent afgestopte) geflirt met Cuba’s leerling-tovenaar, het chavistische regime in Caracas. In zijn boeiende ode Tweehonderd jaar Karl Marx (mei 2018) beschrijft Mertens, voorzitter van de PVDA, de reële miserie van een vrije markt zonder politieke en syndicale tegenkrachten, maar gaat hij met een grote boog om de universele mislukking van álle communistische experimenten van de afgelopen 100 jaar. Hij komt niet verder dan ‘Het zou daarom wel erg bekrompen zijn het socialisme [communisme] af te serveren omdat het bij de eerste pogingen niet geslaagd is.’
Gemeenten
De gemeenteraadsverkiezingen gaan normaliter niét over de buitenlandse politiek. Vind ik zelf ook. Maar momentje. Als één van de corebusiness'en van een partij de ophemeling van de Cubaanse dictatuur is, dan is dat géén detail dat je zo maar opzij schuift. Omdat het iets zegt over het diepe wezen van die partij.
Zoals ik niet zou kunnen stemmen voor een partij die Orban, Erdogan of de Braziliaan Bolsonaro ophemelt, kan ik ook niet zo maar geloven in de ethische en democratische betrouwbaarheid van de PVDA (terloops: migrantenpartij BeOne loopt over van bewondering voor Erdogan en...de Grijze Wolven, vréselijk).
De rechten die in Cuba en Venezuela dagelijks geschonden worden zijn geen luxe-rechten, maar de basis zelf van de democratie en de rechtstaat: vrijheid van mening, van vergadering, vakbondsvrijheid, stakingsrecht, habeas corpus, de menselijkheid om niet mishandeld te worden, vrije verkiezingen, vrijheid om te staan en te gaan waar je wilt, onafhankelijke media, gerecht en staatsorganen…
(…)
 Ik waardeer zeker de evolutie binnen de PVDA weg van het stalinisme, naar een radicalere vorm van sociaaldemocratie, maar hoe betrouwbaar is die zwenking van een top die zich neomarxistisch noemt? Het is niet voldoende dat ze breken met de dictatuur in Cuba, neen, als "partners in crime" moeten ze zelfkritisch zijn en actief opkomen voor alle grondrechten van de lijdende en verarmde Cubaanse en Venezolaanse burgers. Enkel dan is de zwenking geloofwaardig. De dictaturen in Cuba en Venezuela vormen een aanfluiting van alle linkse democratische waarden.
Foto: ontmoeting van Peter Mertens met Aleida Guevara, dochter van Che en met de Cubaanse president Díaz-Canel
Link
|
4. Een anti-revolutionaire gayparade |
Werkkampen zijn er niet meer voor homoseksuelen in Cuba. En in de nieuwe grondwet zal het huwelijk misschien worden opengesteld voor gay’s en lesbos. De media in ons land reageren daar positief op. Ook het gaymagazine Winq reageert in haar berichtgeving zonder terughouden met enthousiasme. Maar bij ‘een antirevolutionaire gayparade’ zou Cuba ineens hard ingrijpen, aldus Olaf Tempelman in de rubriek Stekel in de Volkskrant van 19 augustus 2018. Hierna volgt zijn tekst.
 Het is mooi dat de nieuwe Cubaanse grondwet lof oogst vanwege de rechten voor de LHBTI-gemeenschap. Dat is vooral te danken aan Mariela Castro, de dochter van Raúl Castro, die zich internationaal in de schijnwerpers heeft weten te spelen als LGBTI-activiste. Zo staat Cuba weer als progressief op de kaart. Wie wil weten waar het in die nieuwe Cubaanse grondwet aan schort, moet zich een Cubaanse homo of transgender voorstellen die op straat leuzen schreeuwt tegen Mariela’s vader of overleden oom Fidel: die krijgt op het politiebureau of in de cel een even weinig vleiende behandeling als een hetero. Mariela’s ‘revolutionaire gayparade’ in Havana verloopt elk jaar zonder incidenten. Bij een ‘antirevolutionaire gayparade’ zouden de ordediensten even hard ingrijpen als in een homofobe ex-Sovjetrepubliek. |
5. De roze bril van krant en radiojournalist Jan |
In de CubaTips van vorige week publiceerden we een artikel in De Groene waarin voormalig Volkskrant en NRC-journalist Jan van der Putten terug keek op de vele jaren die hij vanuit Latijns-Amerika verslag deed. Hij bekende ‘met een roze bril naar de Latijns Amerikaanse revolutionairen te hebben gekeken.’ (…) ‘Want de bloedige revoluties en contrarevoluties waarvan ik jarenlang in Latijns-Amerika getuige ben geweest heb ik veel te lang benaderd met de joyeuze geest van Parijs. En ik vrees dat voor velen die destijds van Latijns-Amerika revolutionaire wonderen verwachtten hetzelfde geldt.’
Op de weblog Petrus Nelissen verscheen een reactie. De schrijver constateert dat Van der Putten het nu ‘decennia later zelf mag opschrijven als een bekentenis die hem vrijspreekt. Hij kon het toch ook niet helpen. Mei’68 had hem immers een roze bril gegeven en die afzetten was teveel gevraagd.’
 ‘In Latijns Amerika vindt Jan met zijn Europese droom aansluiting bij de links revolutionaire droom van de Cubaanse revolutie van 1959 die immers had aangetoond dat rechtse dictators ondanks steun van Amerika verslagen konden worden. Geen Cohn-Bendit of Rudi Dutschke maar Fidel Castro en Che Guevara waren hun helden, de heiligen van de Cubaanse revolutie. Net als Jan niet zag dat Mei’68 een volslagen mislukking was geworden vanwege de luchtfietserij vol goede bedoelingen, zo zagen de Latijns Amerikaanse revolutionairen evenmin hun luchtfietserij.
Wensdenken
Om Jan nog maar eens te citeren. 'Linkse Chilenen en hun sympathisanten hebben veel te lang in dat wensdenken geloofd, en daardoor de realiteit uit het oog verloren, gebagatelliseerd of eenvoudigweg ontkend. En dat terwijl Allende alles tegen had: een rechtse parlementaire meerderheid die alle socialistisch geïnspireerde wetsvoorstellen torpedeerde en een ware parlementaire guerrilla voerde; een diep verdeelde coalitie waarin de centrum-linkse partijen nauwelijks iets gemeen hadden met de radicaal-socialistische flank; een links-extremistische oppositie die Allende zag als een platte ‘reformist’ (voor de ware revolutionair een haast nog ergere vloek dan ‘reactionair’); het nationale en transnationale bedrijfsleven, en vooral: de internationale machtsverhoudingen.”
Schandpaal
Wie het waagde zulke dingen te zeggen of te schrijven in de tijd van de gebeurtenissen zelf werd onmiddellijk verweten - ook door Jan - rechts en de Amerikanen in de kaart te spelen en aan de schandpaal van het verraad genageld. Het was de terreur van de politieke correctheid van die dagen.
|
6. Fidel's nieuwe postzegel |
Dinsdag jl. presenteerde de Cubaanse posterijen een serie nieuwe postzegels waaronder één met de afbeelding van Fidel Castro. Vorige week hebben we dit al gemeld, nu is ook bekend om welke postzegel het gaat.
De postzegel toont Castro als leider van de revolutie in 1959 met op de achtergrond de Cubaanse vlag en het Plein van de Revolutie. Nieuw is ook een postzegel met de afbeelding van Carlos Manuel de Céspedes en de leider van de Mambis, Ignacio Agramonte. Beiden begonnen op 10 oktober 1868 de onafhankelijkheidsstrijd tegen Spanje. De waarde van de postzegel is 90 centavos.
Bron
* Persbureau AFP, 10 oktober 2018
|
7. Cuba verbiedt evenement evangelicals |
De Argentijnse dominee en prediker Dante Gebel, die op 24 en 25 oktober in Cuba diverse bijeenkomsten in stadions en theaters zou houden, heeft meegedeeld dat de Cubaanse autoriteiten hem de toegang tot het land ontzegd hebben na aanvankelijk toestemming te hebben gegeven voor Gebel’s Kruistocht in Cuba’.
'Het is jammer dat ze niet weten dat deze mobilisatie enkel gericht is op een ontmoeting met Christus, en dat deze geen politieke kleur heeft of gericht is tegen het regime,’ aldus de dominee. Het evenement zou een van de belangrijkste gebeurtenissen voor evangelische christenen in Cuba worden in 2018 en kerkelijke groepen van verschillende denominaties samenbrengen.
Massamedia
Gebel staat ook bekend als jeugdpredikant en heeft op sociale netwerken meer dan 3 miljoen volgelingen. Hij hoorde enkele dagen geleden van de weigering via het hoofd Religieuze Zaken van het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Zijn visum was ingetrokken op grond van het feit dat ‘de heer Dante Gebel massamedia leidt, mensenmassa’s mobiliseert en de publieke opinie kan beïnvloeden’, aldus het bureau van de Cubaanse Communistische Partij. Volgens een rapport van de World Evangelical Alliance (WEA), maken evangelicals momenteel ongeveer 10% van de Cubaanse bevolking uit.
Bron
* Radio, TV Marti, 10 oktober 2018
|
8. President Cuba op Twitter te volgen |
De president van Cuba is tegenwoordig op Twitter te volgen. Miguel Díaz-Canel heeft woensdag, als eerste president van het communistische land, een tweet verstuurd, gevolgd door nog een bericht twee uur later. Binnen 24 uur had Canel 17.000 volgers.
 Díaz-Canel plaatste een foto waarop het begin van de onafhankelijkheidsstrijd van het eiland wordt herdacht. Daarna bedankte hij voor alle steun. De Cubaanse president had vier uur na zijn eerste tweet al meer dan 5.000 volgers. Op zijn account schrijft hij dat toegewijd is aan de ideeën van Fidel en Raúl Castro. Zijn vrouw Lis Cuesta opende in april van dit jaar al een Twitteraccount.
|
|
9. Culturele Agenda
Muziek, exposities, lezingen enz. |
* Concert Los Van Van: zondag 18 november in Amsterdam
Al decennia lang is Los Van Van een salsa-orkest van wereldklasse waar niemand bij stil kan blijven staan. De zestienkoppige formatie blijft aansluiting vinden bij deze tijd door middel van Cubaanse ritmes en Caribische passie. Vandaag de dag bestaat Los Van Van uit een selectie van de beste muzikanten van de eerste generatie én nieuwe Cubaanse talenten en vocalisten, onder leiding van Samuel Formell, zoon van de legendarische oprichter van de band, Juan Formell. Een concert voor liefhebbers van latin en salsa!
Meer informatie:
- Email: info@q-factory-amsterdam.nl
- Telefoon: 020-7606780
- Locatie: Q-Factory, Atlantisplein 1, 1093 NE Amsterdam
- Tijd: zondag 18 november, 19.30 – 22.30 uur
- Entree: € 29,- |
|
10. Het laatste nieuws
Dagelijks worden actuele berichten gepubliceerd in onze Cuba-weblog |
* Gesjoemel met gewicht bevroren kip (6 oktober 2018)
 Vijf uur lang stond hij in de rij, maar kwam toch opgewekt weer thuis met een doos bevroren kippendijen, gekocht in het winkelcentrum Plaza Carlos III in Havana. Toen hij de doos opende, bleken er 6 stukken kip te ontbreken. De gaten waren opgevuld met stukken ijs. Zo bleef het gewicht op de verpakking hetzelfde. Het gewicht van een product vervalsen is een gangbare praktijk, vooral bij winkels die de convertibele peso of CUC gebruiken. De commercialisering van de groothandel heeft dit verergerd. Voedsel wordt dan makkelijk vervangen dooor ijs, karton of plastic tot ergernis van de bedrogen klanten die teveel betalen. Lees verder: Deel 1 en Deel 2
|
* Na 27 jaar: vrijlating Daniel Santovenia (9 oktober 2018)
Daniel Santovenia Fernández is zaterdag jl. na 27 jaar gevangenisstraf vrijgelaten, aldus de Cubaanse schrijver Ángel Santiesteban op zijn Facebookpagina. De tegenstander van het regiem werd in 1991 aangehouden nadat hij clandestien Cuba was binnengekomen met de bedoeling sabotageacties op het eiland uit te voeren. Santovenia heeft een staarprobleem en een slecht gehoor. Ángel Santiesteban: ‘Vanaf vandaag zal hij niet meer in gevangenschap wakker worden, behalve in de grote gevangenis die Cuba is. Wij hopen dat hij spoedig werkelijk vrij zal zijn als hij in Miami aankomt.’ Lees verder
|
* Aartsbisschop bezoekt politieke gevangene en hongerstaker (10 oktober 2018)  Dionisio García Ibáñez, de aartsbisschop van Santiago de Cuba, heeft een bezoek gebracht aan de hongerstakende politieke gevangene Tomás Núñez Magdariaga. Magdariaga werd veroordeeld tot één jaar gevangenisstraf voor een vermeende ‘bedreiging.’ Maar de openbare aanklager Aldo Rosales Montoya liet de rechtbank in Palma Soriano weten dat hij onder druk van de geheime dienst een valse verklaring had afgelegd. Magdariaga is vanwege zijn hongerstaking opgenomen in het ziekenhuis Dr. Juan Bruno Zayas. Vandaag is hij 57 dagen in hongerstaking, aldus José Daniel Ferrer García, algemeen coördinator van de Patriottische Unie van Cuba (UNPACU). Sinds 24 september wordt hij geisoleerd en kan zijn familie hem niet bezoeken. Lees verder
|
* Groei toerisme en prostitutie gaan hand in hand (deel 1) (13 oktober 2018)
De Spaanse krant El País maakte een rondgang in Cuba en tekende de getuigenissen van mannen en vrouwen op, die er in slagen in ruil voor seks in een middag net zoveel te verdienen als een arts in één maand. De groei van toerisme naar Cuba leidde ook tot groei van de prostitutie. Tegelijk met de massale komst van toeristen gingen duizenden jongeren in het hele land, vooral van het platteland, op zoek naar de buitenlander om zo aan hun economische behoeften te kunnen voldoen of hun verlangen het land tegen elke prijs te kunnen verlaten, naderbij te brengen. De vorm van de prostitutie is in ruim 60 jaar revolutie wel veranderd evenals de status van de sekswerkers en hun maatschappelijk aanzien. Lees verder, deel 1
|
| |
