Onder de ginkgo

Jip's venster op de wereld

16 november 2012

Mijn Ginkgo

Ondertussen, bij mijn venster...

Eén heeft nog blaadjes; broer of zus is inmiddels een kaal takje vol beloften voor het volgend jaar.

Gratis workshop Duurzaam ondernemen: nut en noodzaak

12 december 2012 van 9.30 - 12.00 uur in Utrecht

Onder mijn ginkgo

Vijf zaden is niet veel. Ik droomde er een paar prachtige bomen bij, toen ik ze zeven jaar geleden kreeg. ‘De ginkgo is een van de oudste soorten op aarde en groeit op elke grondsoort’. Het begin van de bijbehorende beschrijving kwam op mij - als beginnend kweker - goed over. Zo’n volhouder zou ik graag in mijn achtertuin hebben, al was het maar vanwege de symbolische waarde van zo'n ‘Goethe boom’ met het prachtige, tweedelige waaierblad.

Aanbevolen werd een koelperiode van een of twee maanden, maar in het bos staan ook geen koelkasten, dus deze aanbeveling sloeg ik in de wind. In de natuur passeren de zaden vaak eerst het darmkanaal van een eekhoorn of ander bosdier. Het idee van een experiment met mijn eigen darmkanaal sprak me weinig aan - teveel dieetverschillen. Dus ging ik in de weer met schuurpapier – geheel volgens de beschrijving, maar met een rationele tegenzin.

Van de vijf zaden die ik in de grond stopte, was er na ruim twee maanden nog geen één bereid om iets van een kiem te ontwikkelen. Eén zaad raakte geheel kwijt en eentje kwam flink verrot onder de aarde vandaan. De rest leek tijdloos opgeborgen te zijn geweest.

Dus toch de koelkast in, die drie resterende zaden. Een jaar nadat ik de zaden had gekregen, had ik twee piepkleine sprieten: een van drie maanden oud en een van een vijf maanden. Waarom zou een boom die meer dan duizend jaar kan worden haast maken? En dan nog. Een score van veertig procent: de IVF arts kan er jaloers op zijn.

Het zal nog wel even duren voordat ik in de schaduw van de ginkgo kan vertoeven. Nu staan de bomen, inmiddels een paar jaar oud - onopgemerkt - vlak naast mijn venster. De bladeren hebben een mooie waaiervorm - in de zomer tenminste, want ze houden een lange winterpauze, de ginkgo's. De bomen zijn nog in de kleuterleeftijd en hebben dito lengte, rond een meter. Ze dragen pas vrucht na twintig tot vijftig jaar. Dan ook pas kun je zien of je met een mannelijke of een vrouwelijke boom te maken hebt: een boom naar mijn hart!

Dat vond Goethe ook en hij schreef er een prachtig gedicht bij.

Dieses Baums Blatt, der von Osten

Meinem Garten anvertraut,

Gibt geheimen Sinn zu kosten,

Wie's den Wissenden erbaut.

Ist es ein lebendig Wesen,

Das sich in sich selbst getrennt?

Sind es zwei, die sich erlesen,

Daß man sie als eines kennt?

Solche Fragen zu erwidern

Fand ich wohl den rechten Sinn:

Fühlst Du nicht an meinen Liedern,

Daß ich eins und doppelt bin?

Dit blad van de boom die vanuit het Oosten

mijn tuin werd toevertrouwd,

schenkt wetenden een zinvol geheim,

waarmee inzicht wordt opgebouwd.

Is het één levend wezen,

dat zich binnen zichzelf verdeeld?

Zijn het twee, die ervoor kozen,

als één te verschijnen in beeld?

Zulke vragen te beantwoorden

vond ik terecht en vol van zin:

Voel je niet aan mijn verzen,

dat ik zelf één en dubbel ben?

Bron vertaling: www.jochi.nl

(een lastige keuze, de vertaling, als altijd)

Cartoon

Deze nieuwsbrief is onderdeel van het schrijfproject 'Jip's venster op de wereld' en verschijnt op onregelmatige basis (maximaal twee keer per week). Afmelden kan met de link onderaan de pagina.